rozdzial 07 (37)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zabierz też starą kamerę; niech ją zbada bioanalizator, może mu się uda sprawdzić, czy to nie jest krew Heechów. - A co ty zamierzasz zrobić? - spytał Paul.Ale już ściągnął bluzę i zaczął w nią ładować błyszczące „książki". - Zaraz przyjdziemy.Idź już, Paul.Wan? Jak potrafisz odróżnić te, które cię interesują? - Oczywiście.Są znacznie starsze, czasami mają trochę odłamane krawędzie, jak na przykład to, widzisz? - W porządku.Wy też zdejmijcie bluzy, tak żeby zrobić z nich torby.No, dalej.Wstydzić się będziemy kiedy indziej - powiedziała zdejmując kombinezon.Została w staniku i majteczkach, zawiązując rękawy i nogawki kombinezonu.Obliczyła, że może się tam zmieścić przynajmniej pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt wachlarzy.I razem z tuniką Wana i sukienką Janine byli w stanie zabrać co najmniej połowę tych przedmiotów.A to wystarczy aż nadto.Nie będzie zachłanna.W Fabryce Pożywienia było ich dużo więcej - pewnie przywiezione przez Wana, czyli najprawdopodobniej takie, które mógł zrozumieć. - Czy w Fabryce też znajdują się czytacze? - Oczywiście - odparł.- Inaczej po co by mi były książki? - Ze złością sortował wachlarze, mrucząc coś do siebie, kiedy przerzucał najstarsze, „bezużyteczne", do Janine i Lurvy - Zimno mi - poskarżył się. - Wszystkim nam zimno.Dlaczego nie nosisz stanika, Janine? - spojrzała na siostrę z niezadowoleniem. - Nie zamierzałam się rozbierać - odparła dotknięta.- Wan ma rację.Tu jest zimno. - Jeszcze tylko chwilkę.Pośpiesz się, Wan.Pomóż mu, Janine.Musimy jak najszybciej wybrać książki Heechów. Zapełnili już prawie cały kombinezon Lurvy i Wan, który został tylko w spódniczce, nachmurzony i obrażony, ładował teraz wachlarz w swoje ubranie.Lurvy zaczęła kombinować, jak by tu zapakować kilkanaście w jego spódniczkę.Miał przecież pod spodem spodenki.Ale i tak wszystko szło dobrze.Paul zabrał już przynajmniej trzydzieści lub czterdzieści.W jej kombinezon mogło się zmieścić z siedemdziesiąt.No, a jeśli się zdecydują, mogą przecież kiedyś wrócić po resztę. Lurvy uważała, że pewnie tak nie zrobią, bo nie należy przesadzać.Bez względu na to, co mogą jeszcze znaleźć w Niebie Heechów, odkryli jeden bezcenny fakt - okazało się, że wachlarze modlitewne to książki! Skoro dowiedzieli się aż tyle, batalia była prawie wygrana.Naukowcom na pewno uda się je odczytać.A jeśli nie, to w Fabryce Pożywienia znajdują się czytacze.W najgorszym przypadku mogli odczytać każdy wachlarz w jakieś końcówce Very, zakodować dźwięk oraz obraz i przekazać to wszystko na Ziemię.Może nawet udałoby im się wymontować ze ściany sam czytacz i zabrać go ze sobą.Lurvy nie miała w tym momencie najmniejszych wątpliwości, że kiedyś tu wrócą.Jeśli nie uda im się ruszyć Fabryki, zostawiają.Nikt nie będzie miał im tego za złe.I tak zrobili dużo.Jeśli trzeba będzie zrobić coś jeszcze, w ich ślady pójdą inne wyprawy, ale tymczasem.Przywiozą bogatsze łupy niż jakakolwiek inna ekipa poszukiwawcza od chwili odkrycia samej Gateway.Zostaną odpowiednio wynagrodzeni - co do tego nie ma wątpliwości - miała na to nawet osobiste słowo Robinette'a Broadheada.Po raz pierwszy od czasu, kiedy wystartowali z Księżyca, Lurvy pomyślała o sobie nie jak o kimś, kto walczy o nagrodę, lecz jak o kimś, kto wygrał.A jaki szczęśliwy będzie ojciec! - Wystarczy - powiedziała, pomagając Janine złapać rozsypujący się worek z wachlarzami.- Zanieśmy je prosto na statek. Janine przycisnęła nieporęczny tłumok do swych niewielkich piersi i wolną ręką podniosła jeszcze kilka sztuk. - Mówisz, jakbyśmy mieli wracać - zauważyła. - Może i wracamy - uśmiechnęła się Lurvy. - Oczywiście, będziemy musieli jeszcze odbyć naradę, żeby podjąć ostateczną decyzję.Co się dzieje, Wan? Stał przy drzwiach, trzymając pod pachą koszulę pełną wachlarzy.Wyglądał na przerażonego. - Za długo zwlekaliśmy - szepnął, zerkając wzdłuż korytarza.- Przy krzaku są jacyś Starcy. - Och, nie! - Lurvy ostrożnie wyjrzała.To była prawda, stali tam, wpatrując się w kamerę, którą Paul umocował na ścianie.Jeden ze starców sięgnął po nią i bez trudu zdjął. - Wan, czy jest stąd jakieś inne wyjście? - Tak, przez złote korytarze, ale.- jego nos pracował. - Wydaje mi się, że tam też są.Czuję ich, tak, nawet ich słychać.- To prawda.Z miejsca, w którym korytarz zakręcał, dochodził do Lurvy cichy odgłos soczystego, smakowitego mlaskania. - Nie mamy wyboru - zadecydowała.- Tam, skąd przyszliśmy, jest ich tylko dwóch.Postaramy się przebić przez zaskoczenie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki