Kossakowska Maja Lidia Obroncy Krolestwa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A zastanawia�em si�, jak to mo�liwe.Uwabrielowi wyci�gn�a si� mina.- Naprawd�?Na ustach demona pojawi� si� cie� u�miechu.- Aha.Trzeba bardzo uwa�a� na dobre uczynki.Eryk poczu� ch�ód w okolicy karku.- S�uchaj - powiedzia�.- Odpu�� im t� walizk�.W ko�cu uratowali�my ci �ycie.Chyba jest wi�cej warte ni� neseser pe�en prochów.Blade wargi demona wykrzywi� gorzki grymas.- Ma�y cz�owieczku - powiedzia�.- Gdybym chcia� was zabi�, nic by mnie nie powstrzyma�o.Zwróci� twarz w stron� anio�ów.- Boicie si�, skrzydlaci?Parmiel machn�� r�k�.- I tak mamy przesrane.Nawet gdyby� si� wykrwawi� i umar�, nie byliby�my bezpieczni.Nie ma si� co �udzi�.Nie ty jeden wiedzia�e�, �e zabrali�my walizk�.W ko�cu kto� znów nas podkapuje.Nie tobie, to komu� innemu.Twoja �mier� nic nam nie daje, Wasza Mroczno��.Adramelech za�mia� si� krótko, chrapliwie.- Co za przenikliwo��! - wyszepta�.- Syn prochu ma racj�.Ceni� swoje �ycie wy�ej ni� walizk� krwawych �ez.Honor G��bianina l�ni ja�niej i czy�ciej ni� gwiazdy.I jest bezcenny.Nie bójcie si�, skrzydlaci.Nic z�ego was nie spotka.Dopóki ja �yj�, b�dziecie bezpieczni.- Dzi�ki - mrukn�� Parmiel.- Uwa�aj na siebie, dobrze?G��bianin uniós� kryszta�.- A teraz spadajcie.Za chwil� zaroi si� tu od demonów.- Powinni�my poczeka� z tob� - powiedzia� ostro�nie Uwabriel.- Jeste� ci�ko ranny.Potrzebujesz opieki.W turkusowych oczach Adramalecha pojawi� si� cie� rozbawienia.- Wiem, co mówi�, s�odkie anielskie serduszko.Nie chc�, �eby was zobaczyli.Jeszcze któremu� strzeli do g�owy jakie� g�upstwo i postanowi zadzia�a� na w�asn� r�k�.A przecie� zar�czy�em honorem za wasze niebia�skie g�owy.Parmiel obliza� wargi.- Zdrowiej szybko, panie Mroczny.I produkuj swoje rusznice d�ugo i szcz�liwie.Mam nadziej�, �e pr�dko si� nie zobaczymy.Adramelech pociera� kryszta�.Powierzchnia kamienia zrobi�a si� matowoczarna.- Id�cie - powiedzia�.W krysztale pojawi�a si� twarz G��bianina.- Chod�, synu Adama - ponagli� Eryka Parmiel.- Uwabriel, zamknij drzwi.Gdy znale�li si� w cichym zau�ku ze �cianami oplecionymi bluszczem, wszyscy trzej odetchn�li z ulg�.- I co teraz? - spyta� Eryk.- Odprowadzimy ci� do Trzeciego Nieba - powiedzia� Parmiel.- Tam b�d� wiedzieli, co z tob� zrobi�.�wita�o, kiedy opuszczali teren Limbo.Niebo zaró�owi�o si� i rozb�ys�o z�otem.Zmieszali si� z kolorowym t�umem zmierzaj�cym do Królestwa.Obok przedrepta�a stara demonica z koszem nabia�u, przejecha� wóz wy�adowany towarem na sprzeda�.Popielaty bok wo�u otar� si� o kurtk� Eryka.Pier�cie� bia�ych murów przybli�a� si�, a chirurg poczu� nag�� fal� wzruszenia.Za chwil� mia� wst�pi� do nieba.�ciana bia�ych kamieni si�ga�a wysoko w gór�.Wie�cz�ce j� blanki zdawa�y si� male�kie jak w papierowym modelu zamku.Kr��y�y nad nimi czarne przecinki ptaków.Znikn�li w czelu�ci Bramy Krogulców.Wykute w kamieniu drapie�ne ptaki zimno przypatrywa�y si� wchodz�cym.Pierwsze Niebo rozczarowa�o chirurga.Przypomina�o troch� Limbo.Szeregi ma�ych, ubogich domków t�oczy�y si� po obu stronach ciasnych uliczek.Czasem trafia� si� du�y, surowy gmach, przywodz�cy na my�l klasztor o ostrej regule.Bracia szybko przemierzali ulice.Poci�gn�li Eryka w czelu�� kolejnej bramy, znacznie mniej monumentalnej.Za murem, który w porównaniu z zewn�trznymi obwarowaniami Królestwa wydawa� si� niski, zaczyna�o si� Drugie Niebo.By�o tu nieco wi�cej przestrzeni, ulice poszerzy�y si�, na skrzy�owaniach zdarza�y si� ma�e placyki.Nad wszystkim górowa�y kr�pe, kwadratowe wie�e wie�cz�ce naro�a d�ugich, prostok�tnych budowli o ma�ych oknach.Drzew by�o niewiele.Wychyla�y ga��zie zza wysokich kamiennych ogrodze�, przylegaj�cych do budynków.- Ale tu ponuro - mrukn�� Eryk.- Bo mijamy kwatery stró�y - wyja�ni� Parmiel.- Trudno si� dziwi�, �e ze stró�y najcz�ciej wyrastaj� sukinsyny.Idziemy na skróty.W rzeczywisto�ci w Drugim Niebie jest bardzo �adnie.Kiedy� mo�e sam zobaczysz.W perspektywie ulicy zamajaczy� mur z kolejn� bram�.Trzecie Niebo wygl�da�o przyjemnie.Przy spokojnych, wysadzanych drzewami alejach sta�y eleganckie, niewielkie wille, ma�e pa�acyki albo zadbane kamienice.�piewa�y ptaki.S�o�ce rzuca�o z�ote plamy na bruk ulicy.Pachnia�o latem, spokojem i ogrodowymi kwiatami.Po kutych pr�tach ogrodze� i �cianach domów pi�y si� ró�e lub wistarie.By�o ciep�o.Eryk �ci�gn�� sweter.Kurtk� zapomnia� w pracowni czarnego maga.- W Trzecim Niebie mie�ci si� raj - odezwa� si� Uwabriel.- I biuro obs�ugi zmar�ych.O widzisz, to tam!Eryk wyt�y� wzrok.Zobaczy� daleko w perspektywie ulicy wielki, bia�y budynek, przypominaj�cy elegancki urz�d.Wygl�da� bardzo klasycznie.Sta� na wysokim podmurowaniu, do wej�cia wiod�y szerokie marmurowe schody, cztery smuk�e kolumny podtrzymywa�y tympanon, zwie�czony figurami anio�ów.Na pode�cie schodów siedzia�a starsza pani.- Babcia! - zawo�a� Eryk i pu�ci� si� biegiem.Starsza pani drobnymi kroczkami drepta�a w jego stron�.Padli sobie w obj�cia.- Ach, wnusiu kochany, nareszcie! Wiedzia�am, �e w ko�cu tu trafisz! No, pu�� ju�, skarbie.Nie wypada tak, na ulicy.Eryk rozlu�ni� u�cisk.Babcia poprawi�a fryzur�.- A kim s� ci mili skrzydlaci? - spyta�a, obrzucaj�c braci surowym spojrzeniem.- To moi przyjaciele, babciu.Parmiel i Uwabriel.Babcia zerkn�a podejrzliwie.- A czy oni przypadkiem ci� nie porwali, wnusiu?Eryk zrobi� niewinn� min�.Bracia odchrz�kn�li nerwowo.- Ale� sk�d, babciu! Prosili mnie tylko o drobn� przys�ug�.Starsza pani u�miechn�a si� i mrugn�a porozumiewawczo.- Ach, rozumiem.Widzisz, wnusiu, czekam tu, bo koniecznie chcia�am z tob� porozmawia�, zanim wrócisz do domu.- Do domu? - zdumia� si� Eryk.- Przecie� umar�em!Babcia rzuci�a anio�om pe�ne wyrzutu spojrzenie.- Jak to? Nie powiedzieli ci? By�e� w stanie �mierci klinicznej, a teraz le�ysz w szpitalu, w �pi�czce.Meliel, twój anio� stró�, mia� ci� odes�a� od razu z tunelu, ale.- zawaha�a, si� - znikn��e�.Parmiel i Uwabriel, zmieszani, gapili si� na w�asne buty.- Eee, hmm - zacz�� Parmiel.- Bali�my si�, �e b�dziesz chcia� zaraz wraca�.Wybacz, stary.- Wraca�?! - zawo�a� Eryk.- I nic nie zobaczy�? Nie, ciesz� si�, �e was spotka�em, naprawd�.Dzi�ki wam prze�y�em co� niesamowitego.Babcia klasn�a z zachwytem.- Moje dziecko! Zawsze taki sam urwis! Masz to po mnie! Widzisz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki