[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nigdzie ani �ladu Siewcy.Zabi�em go, zastanawia� si� oszo�omiony.Pokona�em tak po prostu? Zaraz, a gdzie jest miecz? Podniós� ku twarzy puste r�ce.Gwiazda Zag�ady znikn�a.Daimon oddycha� p�ytko i szybko, ale wydawa�o mu si�, �e p�uca wcale nie pracuj�.Nie czu� bólu, nie by� ranny ani nawet zm�czony.Szare cienie przesuwa�y si� i drga�y.Chcia�bym wiedzie�, co to za miejsce, pomy�la� i w tym samym momencie mg�a si� rozproszy�a, jak podarty na strz�py ca�un.Cienie ulecia�y w gór� niczym stado sp�oszonych wróbli.Daimon zamar�, zdumiony.Sta� w ogrodzie, spopiela�ym i bezbarwnym, jakby przysypanym warstw� kurzu.A przecie� nie martwym.Wszystkie drzewa i ro�liny, wysokie, fantazyjne kwiaty, rozpi�te w�ród konarów bluszcze, kaskady pn�czy, a nawet trawa pod stopami, wi�y si� w spazmach nieustannej, rozpaczliwej transformacji.Wi�d�y, zapada�y si� w sobie, wytryskiwa�y p�kami nowych li�ci ju� od pocz�tku ska�onych chorob�, bladych i poskr�canych.Kielichy kwiatów otwiera�y si� niczym wrzody prze�arte tr�dem, s�cz�c g�st�, cuchn�c� ciecz, umiera�y i natychmiast o�ywa�y w kolejnych mutacjach.Drzewa k�oni�y si� ku ziemi, z p�kaj�cych wzd�u� pni wystrzeliwa�y pokryte �luzem wici nowych ga��zi, obrasta�y parchami p�ków.�d�b�a trawy skr�ca�y si�, zetla�e, k��bi�ce niczym glisty.Wsz�dzie unosi� si� ci�ki smród rozk�adu.W powietrzu trzepota�y gnij�ce za �ycia, nie�miertelne motyle, szarpane spazmami nieustannych przemian, podobne do strz�pów zepsutego mi�sa.Wy�ej, pod szarym niebem, w szalonym kr�gu fruwa�y ptaki, wci�� nabrzmiewaj�ce i zapadaj�ce si� stwory o niezliczonej ilo�ci rozwartych dziobów, wytrzeszczonych �lepi i sypi�cej si� chmary pierza.Przez upiorn� ��k�, na której sta� Daimon, przebieg�a w dziwacznych, spazmatycznych podskokach pi�cionoga sarna, okryta liszajem setek �lepych, zas�oni�tych bielmem oczu, a Anio� Zag�ady poj�� wreszcie, gdzie si� znajduje.- Na Jasno�� - wyszepta�.- To Eden Siewcy.Niebo odpowiedzia�o mu g�osem jak wicher:- DZIE�O STWORZENIA! DZIE�O STWORZENIA, PROCHU! �MIECIU, KT�RY PODNIOS�E� R�K� NA MOC!Wicher szarpn�� kalekimi drzewami, zdmuchn�� tumany py�u.Schwyta� w obj�cia kalekie ptaki, cisn�� o ziemi�.Pot�nia�.Wyrywa� gar�cie zaka�onych p�dów bluszczu, �ama� poskr�cane ga��zie, wy�, w strasznym, niszczycielskim szale unicestwiaj�c swój karykaturalny Eden.Wzbija� tumany kurzu, o�lepia� Daimona, zbija� z nóg.Anio� Zag�ady krztusi� si� py�em, przewraca� i wstawa�, bole�nie obija� si� o pnie, walcz�c o ka�dy oddech.Ca�e niebo zwin�o si� nagle, zmieni�o w szary p�aszcz okrywaj�cy gigantyczn� sylwetk� bez twarzy.Nie by�o ju� ogrodu, mg�y ani ciemno�ci, tylko p�omienie, czerwone i czarne, ta�cz�ce w szalonym wirze, w otch�ani niesko�czonej wieczno�ci.�ar w jednej chwili przepali� Daimona na wylot, wy�ar� mu oczy, zw�gli� wn�trzno�ci, skruszy� kikuty spopiela�ych cz�onków.Wiatr ognia miota� p�on�cym Anio�em Zag�ady jak iskr�.- POWSTRZYMAJ MNIE TERAZ, POWSTRZYMAJ, ODPRYSKU JASNO�CI, SKORO CI� ZABI�EM! - rycza� triumfalnie p�omie�.W morzu bólu i ognia Daimon go us�ysza�.- Nie mo�esz tego zrobi� - wyszepta�y z wysi�kiem zw�glone wargi.- Bo Pan ju� mnie zabi�, wieki temu.Przyby�em do ciebie martwy.- JA JESTEM TWOIM PANEM! - zawy� wiatr, a w jego g�osie pojawi�a si� nuta niepokoju.Frey przypomnia� sobie przepowiedni� i s�owa Jagni�cia.�Umrzesz po wielokro�, Abbaddonie.�I martwy, p�on�cy anio� poczu� przyp�yw nadziei.- Nie przepuszcz� ci� - powiedzia�.- Jestem twoj� zamkni�t� bram�.Twoj� kl�sk�.- PRZEKL�TY - zatrz�s�a si� wieczno��.- NIKT NIE POKONA BOGA!- Jasno�� pokona wszystko - wyszepta� Frey.- ZDRAJCO! - zawy� olbrzym z p�omieni i ciemno�ci.- POCH�ON� CI�!- �wiat�o rozprasza cienie - wymamrota� ostatnim wysi�kiem Niszczyciel, rycerz Pa�skiego Gniewu, a gigantyczna jak galaktyka pi�� rozwar�a si�, by go zmia�d�y�.Witaj, niebycie, pomy�la� po raz ostatni Daimon, czuj�c, jak ciemno�� ogarnia go, wlewa si� w dusz�, gasi bezlito�nie �wiadomo��, rozszarpuje na strz�py niczym drapie�ca ofiar�.Mrok eksplodowa� bólem, a Anio� Zag�ady, zamiast pogr��y� si� w �mierci, zadr�a� czuj�c pot�ne uderzenie mocy.P�yn�a z niego i przez niego, ogromna, niepowstrzymana, o�lepiaj�ca jak sama Jasno��.Porwa�a Daimona, szarpn�a nim, unios�a w gór�.Rozpi�ty w �rodku s�upa �wiat�a anio� prze�ywa� nieko�cz�c� si� agoni�, rozdarty Jasno�ci�, pulsuj�cy jak serce.I sta� si� sercem, �ród�em �ycia ogromnej jak Kosmos istoty, zbudowanej z o�lepiaj�cego blasku.I widzia�, jak Ciemno�� zadr�a�a, skuli�a si� w mroku, próbuj�c otuli� si� nim jak peleryn�.A gigant �wiat�o�ci, którym Anio� Zag�ady by� i nie by� równocze�nie, szed� zagarniaj�c w siebie czer�, która zaczyna�a l�ni� niczym gwiazdy.Szed� ku swemu mrocznemu bratu, ku kalekiemu bli�niakowi, którego pokocha� tak bardzo, �e wreszcie móg� go zabi�.Olbrzym ze �wiat�a roz�o�y� ramiona, jakby chcia� obj�� giganta z p�omieni i mroku, i wyrzek� cicho jedno s�owo.- Meth.Niebem, ziemi�, �wiat�em i ciemno�ci� wstrz�sn�� krzyk.Jasno�� zderzy�a si� z Mrokiem i eksplodowa�a.O�lepiaj�cy, bia�y i b��kitny b�ysk rozprysn�� si� jak fajerwerk, jedyny, prawdziwy, zwyci�ski.A pulsuj�cy strz�p, który niegdy� by� Anio�em Miecza, zapad� w niebyt, czuj�c, �e tym razem �mier�, która otwar�a si� przed nim, jest prawdziwa.* * *Ob�ok, ko� Gabriela, wygl�da� jak krwawy rumak z apokalipsy.Regent Królestwa walczy� ostatkami si�.Krwawi� z trzech g��bokich ran, mg�a zasnuwa�a wzrok [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

niewolnicy.xlx.pl