Przesylka z Salonik

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Strzeli�.D�o� mu gwa�townie podskoczy�a, wibracja wygi�a palce.Próbowa� podnie�� si� z ziemi.Na szyi poczu� cios ci�kiego buciora.Padaj�c do ty�u, chwyci� za nog� i zawis� plecami nad kraw�dzi� skalnej �ciany.Przeturla� si� w lewo, nie puszczaj�c nogi, a� poczu�, �e luf� natrafi� na cia�o.Poci�gn�� za spust i �wiat przes�oni�y mu strz�py �ywego mi�sa, od�amki ko�ci i fontanny krwi.Eksplozja wyrzuci�a �o�nierza w powietrze, zmieniaj�c jego praw� nog� w mas� przesi�kni�tych czerwieni� szmat.Adrian zebra� si� w sobie, �eby odpe�zn�� na bok, ale czu� si� bezsilny, bez odrobiny powietrza w p�ucach.Uniós� si� na jednej r�ce i spojrza� na brata.Andrew kiwa� si� w przód i w ty�, z jego ust ociekaj�cych �lin� i krwi� dobywa�y si� gard�owe d�wi�ki.Podpar�szy si� r�kami, d�wign�� cia�o z ziemi i na wpó� kl�cz�c wpatrywa� si� ob��kanym wzrokiem w to, co zosta�o z jego nogi.Po chwili przeniós� spojrzenie na sprawc�.I nagle zacz�� krzycze�.- Pomó� mi! Nie mo�esz da� mi umrze�! Nie masz prawa! Przynie� mi plecak!Zaniós� si� kaszlem,, przytrzymuj�c jedn� r�k� roztrzaskan� nog�, a drug�, roztrz�sion�, wskazuj�c na alpejski plecak oparty o trumn�.Broczy� krwi�, ca�e ubranie by�o ni� przesi�kni�te.Wewn�trzne uszkodzenia post�powa�y coraz szybciej - umiera�.- Nie mam prawa pozwoli� ci umrze� - powiedzia� Adrian s�abym g�osem, chwytaj�c �apczywie powietrze.- Czy zdajesz sobie spraw� z tego, co� sam zrobi�? Ilu ludzi zabi�e�?- Zabijanie to narz�dzie! - krzykn�� o�nierz.- Wy��cznie narz�dzie!- A kto decyduje, kiedy z owego narz�dzia skorzysta�? Ty?- Tak! I tacy jak ja! Wiemy, kim jeste�my, wiemy, co mo�emy zdzia�a�.Ludzie tacy jak ty.wy nie macie.Na mi�o�� bosk�, pomó� mi!- Ty ustalasz zasady.Wszyscy pozostali maj� si� podporz�dkowa�.- Tak! Bo nam na tym zale�y! Ca�ej reszcie, nikomu na niczym nie zale�y.Wszyscy wol�, �eby kto� inny ustali� im zasady.Temu nie mo�esz zaprzeczy�!- W�a�nie zaprzeczam - odpar� cicho Adrian.- To znaczy, �e si� ok�amujesz! Albo jeste� g�upi.O Chryste.- G�os mu si� za�ama�, chwyci� go nast�pny atak kaszlu.Przycisn�� r�ce do brzucha i znów popatrzy� na swoj� nog�, po czym przeniós� spojrzenie na kopiec ziemi.Oderwa� od niego wzrok i spojrzawszy na Adriana powiedzia�: - Tu.Na wyci�gn�cie r�ki.Zacz�� czo�ga� si� do otwartego grobu.Adrian podniós� si� powoli z ziemi, zahipnotyzowany okropnym widokiem.Resztki lito�ci podpowiada�y mu, �eby poci�gn�� za spust, przerwa� to �ycie, które dobiega�o ju� niemal kresu.Z miejsca, gdzie sta�, widzia� zakopan� w ziemi urn� z Salonik.Zbutwia�e listwy zosta�y oderwane, ukazuj�c znajduj�ce si� pod spodem �elazo.Strza�y z rewolweru od�upa�y z wieka stru�yny metalu, obok le�a� zwój liny.Tu i tam wida� by�o kawa�ki grubej tektury z wyblak�ymi znakami przypominaj�cymi krucyfiks okolony wie�cem cierni.A wi�c znale�li j�.- Czy nic nie rozumiesz? - Szept �o�nierza by� ledwie s�yszalny.- Oto ona.Odpowied�.Odpowied�!- Na co?- Na wszystko.- Na kilka sekund Andrew straci� panowanie nad mi�niami swych oczu.Uciek�y mu w g��b czaszki, �renice znikn�y na chwil� pod górnymi powiekami.Jego g�os nabra� tonów rozz�oszczonego dziecka.Wyci�gn�� praw� r�k� w g��b grobu.- Mam j�.Nie mo�esz mi przeszkodzi�! Teraz ju� nie! Teraz mo�esz mi tylko pomóc.Pozwol� ci sobie pomóc.Zawsze ci na to pozwala�em, pami�tasz? Czy pami�tasz, jak zawsze pozwala�em, �eby� mi pomaga�?! - Ostatnie pytanie rozleg�o si� przera�liwym krzykiem.- Zawsze ty o tym decydowa�e�, Andy.Decydowa�e�, kiedy pozwolisz mi sobie pomóc - powiedzia� Adrian cicho, próbuj�c zrozumie� dziecinne bredzenie, zahipnotyzowany padaj�cymi s�owami.- Oczywi�cie, �e ja.To musia�a by� moja decyzja.Moja i Victora.Adrian przypomnia� sobie nagle s�owa matki."Zawsze widzia� tylko skutki posiadania si�y, nigdy nie rozumia� wszystkich komplikacji, wspó�czucia".Prawnicza natura Adriana dopomina�a si� wyja�nie�.- Co powinni�my z t� urn� zrobi�? Teraz, kiedy ju� j� znale�li�my, co powinni�my z ni�.- Wykorzysta�! - krzykn�� znów Andrew, rzucaj�c kawa�kiem ska�y w kraw�d� grobu.- Wykorzysta�! Wykorzysta�! Ustawi� wszystko jak trzeba! Powiemy im, �e jak nie, to wszystko rozwalimy w gruzy!- A gdyby si� okaza�o, �e to niemo�liwe? �e to wszystko nie ma znaczenia? �e w urnie nic nie ma?- No to co? Powiemy im, �e jest! Ty nie wiesz, jak si� do tego zabra�.Powiemy im to, co b�dziemy chcieli! B�d� si� p�aszczy� przed nami.b�d� skamla�.- Tego w�a�nie chcesz? �eby si� p�aszczyli? �eby skamlali?- Tak! To mi�czaki!- A ty nie jeste� mi�czak.- Pewnie, �e nie! Dowiod�em tego! Nieraz! Ci�gle i ci�gle od nowa! - G�owa wygi�a mu si� �ukiem do tylu, po czym konwul-syjnie opad�a w dó�.- Tobie si� wydaje, �e widzisz co�, czego ja nie widz�.To nieprawda! Ja to wszystko widz�, ale to nie ma �adnego znaczenia! To si� nie liczy! To, co ty uwa�asz za takie.cholernie wa�ne.to-si�-nie-liczy! - Andrew wyskandowa� te s�owa krzykiem dzieci�cego uporu.- To znaczy co, Andy? Co ja wed�ug ciebie uwa�am za takie cholernie wa�ne?- Ludzi! To co my�l�! To nie ma znaczenia, to si� nie liczy.Victor dobrze o tym wie.- Mylisz si�, tak bardzo si� mylisz - przerwa� mu cicho Adrian.- Victor nie �yje, Andy.Umar� dwa dni temu.Wzrok Andrew cz�ciowo odzyska� ostro�� widzenia.W jego oczach pojawi� si� wyraz ogromnej ulgi.- A wi�c teraz wszystko jest tylko moje! Dopn� swego! - Znów chwyci� go atak kaszlu, oczy mu si� rozbieg�y.- Zmusz� ich, �eby zrozumieli.�e nic nie znacz�.Nigdy nic nie znaczyli.- Tylko ty.- Tak! We mnie nie ma wahania! W tobie jest! Ty nigdy nie mo�esz si� zdecydowa�!- Jeste� bardzo stanowczy, Andy.- Tak, jestem stanowczy.To bardzo wa�ne.- A ludzie si� nie licz�, wi�c naturalnie nie wolno im ufa�.- Co, do diab�a, chcesz przez to powiedzie�? - Major wypr�y� pier� w przyp�ywie bólu, wygi�� g�ow� do ty�u, po czym rzuci� ni� gwa�townie przed siebie zanosz�c si� kaszlem.Z ust trysn�y mu strugi plwocin i krwi.- �e si� boisz! - krzykn�� Adrian.- �e zawsze si� ba�e�! �yjesz w �miertelnym strachu, �e kto� si� tego domy�li! W twoim pancerzu jest wielka rysa, ty.degeneracie!Z gard�a wojskowego doby� si� potworny, zduszony d�wi�k.By� zarazem chrapliwy i zupe�nie czysty, skrzy�owanie ryku najwy�szej w�ciek�o�ci i szlochu.- To k�amstwo! Ty i te twoje cholerne s�owa.I nagle s�owa umilk�y jak no�em uci��.W o�lepiaj�cym alpejskim s�o�cu dzia�a si� rzecz niewiarygodna, a Adrian zdo�a� tylko poj��, �e albo natychmiast co� zrobi, albo zginie.R�ka brata, która do tej pory zwisa�a nad wn�trzem grobu, wyprysn�a nagle ponad jego kraw�d�.Andrew trzyma� w niej lin�.Uniós� si� chwiejnie z ziemi, kr�c�c nad g�ow� lin� szybkiego m�ynka.Na jej ko�cu pob�yskiwa�a kotwiczka, której trzy z�by ci�y ze �wistem powietrze.Adrian uskoczy� w lewo, strzelaj�c z ogromnego pistoletu do ob��kanego mordercy z Korpusu Oko.Pier� wojskowego rozerwa�o.Lina trzymana �elaznym u�ciskiem zatoczy�a jeszcze jeden kr�g, z kotwiczk� wiruj�c� na jej ko�cu jak oszala�y, zepsuty �yroskop, i owin�a si� wokó� szyi.Cia�o Andrew wystrzeli�o ponad kraw�d� skalnej �ciany i run�o w dó�.Rozleg�o si� nieludzkie wycie, którego echo przepe�ni�o góry krzykiem najwy�szego przera�enia.W nast�pnej chwili lina napr�y�a si� z nag�ym szarpni�ciem, drgaj�c w cienkiej warstwie zgniecionego �niegu.Z grobu dobieg� odg�os rozdzieranego metalu.Adrian odwróci� b�yskawicznie g�ow� w kierunku, sk�d dochodzi� d�wi�k.Lina by�a przywi�zana do stalowej ta�my opasuj�cej urn�.Ta�ma p�k�a.Urn� mo�na by�o otworzy�.Ale Adrian nie podszed� do niej.Chwiejnym krokiem dowlók� si� na brzeg tarasu i wyjrza� poza kraw�d� skalnego urwiska.W dole wisia�o cia�o majora, zaczepione na kotwiczce wbitej w szyj�.Jeden z z�bów kotwiczki przebi� mu gard�o i wystawa� ostrym ko�cem z rozwartych ust [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki