[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Od Izajasza (53, 3 i wczeœniej) pochodzi jedno z najbardziej znanych proroctw,które mówi, ¿e Jezus by³ wybawicielem.Równie¿ on wspomina przymierze i wybawienieod grzechów.Ale tak¿e i tutaj nie znajdujemy ¿adnego s³owa potwierdzenia dladoktryny Paw³a o przelewaniu krwi, zastêpuj¹cej prawdziw¹ naukê Huny.A otoproroctwo Izajasza:“Wzgardzony i odepchniêty przez ludzi, m¹¿ boleœci, oswojony z cierpieniem,jak ktoœ, przed kim siê twarze zakrywa, wzgardzony tak, i¿ mieliœmy Go za nic.Lecz On siê obarczy³ naszym cierpieniem.On dŸwiga³ nasze boleœci, a myœmy Goza skazañca uznali, ch³ostanego przez Boga i zdeptanego.Lecz On by³ przebityza nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy.Spad³a Nañ ch³osta zbawienia dlanas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie".(59, 20) “Lecz od Syjonu przyjdzie jako Odkupiciel i do nawróconych z wystêpkóww Jakubie – wyrocznia Pana.Co do Mnie, takie jest przymierze moje z nimi, mówiPan: 'Duch mój, który jest nad tob¹, i s³owa moje, które w³o¿y³em ci w usta,nie zejd¹ z twych w³asnych ust ani z ust twoich dzieci.'".Jezus nigdy nie opowiedzia³ siê w swoich naukach za porannymi i wieczornymikrwawymi ofiarami wczeœniejszych ¿ydowskich czasów ani za ogólnym przebaczeniemgrzechów ca³ego rodu przez jakiegoœ kap³ana.Nie popiera³ równie¿ spêdzaniagrzechów na koz³a ofiarnego.W Jego naukach przebaczenie grzechów by³o zawszeosobist¹ spraw¹ ka¿dego cz³owieka.Ka¿dy musia³ sam – w razie potrzeby z pomoc¹przyjaciela – daæ sobie z tym radê.Dla Jezusa nie Istnia³o ¿adne przebaczeniei ¿adna krwawa ofiara.Jedyn¹ okolicznoœci¹, przy której mówi³ w pozytywnym sensie o krwawej ofierze,by³o ustanowienie obrzêdu Komunii.Nie chodzi³o tu jednak, jak zauwa¿ymy przyomawianiu tego rytua³u, o rzeczywiste przelewanie w³asnej krwi.Za Jego s³owamikry³o siê – podobnie jak za krwi¹ w symbolice Huny – coœ zupe³nie innego.Je¿eli chcemy otrzymaæ prawdziwy wgl¹d w nauki Jezusa, nieodzowne Jest uznaniebezpodstawnych dogmatów Paw³a za coœ, czym s¹ w rzeczywistoœci: za deklaracjebez znaczenia, które nie maj¹ nic wspólnego albo tylko niewiele z wewnêtrzn¹zawartoœci¹ nauki Jezusa.Podchodz¹c surowo do tematu, nie mo¿emy jednak zbytmocno ganiæ Paw³a.W koñcu nie by³ on wtajemniczonym i nie mia³ “oczu do patrzeniai uszu do s³uchania".By³ jednym z zewnêtrznego krêgu, jak wielu w jegoczasach; a poniewa¿ nauki Jezusa wolne by³y od dogmatów, czu³ siê zmuszony dowprowadzenia ich w powstaj¹cy nowy Koœció³.Mia³ wiele kompleksów i cierpia³,jak nieraz stwierdza³ w swoich listach, na pewien rodzaj nieuleczalnej chorobyfizycznej.Paw³owi zawdziêczamy jedne z najpiêkniejszych fragmentów literatury biblijnej.Pod pewnym wzglêdem by³ nietolerancyjny i œlepo uprzedzony (na przyk³ad w stosunkudo pozycji kobiety w Koœciele), a mimo to napisa³ tak natchnione treœci, jakrozdzia³ 13 w i Liœcie do Koryntian: “Gdybym mówi³ jêzykami ludzi i anio³Ã³w,a mi³oœci bym nie mia³." itp.(To oczywiœcie by³a czêœæ sk³adowa zewnêtrznejnauki Jezusa).Szkoda, ¿e pierwsi chrzeœcijanie pod¹¿yli za dogmatami Paw³a,jak gdyby dotyczy³y one tego, czego uczy³ sam Jezus.Musimy jasno zdaæ sobie sprawê z wp³ywu b³êdów Paw³a na póŸniejsze niedojrza³ezrozumienie istoty Komunii.Jeszcze dzisiaj Koœció³ uczy ludzi przystêpuj¹cychdo tego sakramentu, ¿e wino i hostia przeobra¿aj¹ siê w krew i cia³o ofiarowanejczêœci Œwiêtej Trójcy.Dogmaty, które nie opieraj¹ siê na rzeczywistoœci, zazwyczajpodparte s¹ innymi, wymyœlonymi dogmatami.W chrzeœcijañstwie prawdziwe, wewnêtrzneznaczenie nauki Jezusa przykry³a gruba warstwa nieporozumienia.Jednak wierzê,¿e mo¿na tê warstwê usun¹æ przez ponowne odkrycie nauki Huny i oczyszczeniepierwotnego systemu wiedzy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]