11 (464)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Był to człowiek czterdziestokilkoletni, postaci olbrzymiej i barczysty.Ubrany był w strój szkarłatny polski, spięty pod szyją kosztownymi agrafami.Twarz miał ogromną, o rysach, z których biła pycha, powaga i potęga.Była to gniewliwa, lwia twarz wojownika i władcy zarazem.Długie, zwieszające się w dół wąsy nadawały jej wyraz posępny i cała w swej potędze i ogromie była jakby wykuta wielkimi uderzeniami młota z marmuru.Brwi miał w tej chwili zmarszczone z powodu natężonej uwagi, ale zgadłeś łatwo, że gdy je zmarszczy gniew, wówczas biada tym ludziom, tym wojskom, na których gromy owego gniewu spadną.Było coś tak wielkiego w tej postaci, że patrzącym na nią rycerzom wydawało się, iż nie tylko owa komnata, ale i cały zamek dla niej za ciasny; jakoż nie myliło ich pierwsze wrażenie, albowiem siedział przed nimi Janusz Radziwiłł, książę na Birżach i Dubinkach, wojewoda wileński i hetman wielki litewski, pan tak potężny i dumny, że mu było w całej niezmiernej fortunie, we wszystkich godnościach, ba ! nawet na Żmudzi i w Litwie za ciasno.Młodszy jego towarzysz, w długiej peruce i w cudzoziemskim stroju, był to książę Bogusław, stryjeczny Janusza, koniuszy Wielkiego Księstwa Litewskiego.Przez chwilę szeptał on jeszcze coś do ucha hetmana, na koniec rzekł głośno:- Zostawiam więc swój podpis na dokumencie i wyjeżdżam.- Skoro nie może być inaczej, to jedź wasza książęca mość- rzekł Janusz - choć wolałbym, żebyś został, bo nie wiadomo, co się stać może.- Wasza książęca mość obmyśliłeś wszystko jak należy, zaś tam pilniej trzeba w sprawy wejrzeć, a zatem Bogu waszą książęcą mość polecam.- Niech Bóg ma w opiece cały nasz dom i chwały mu przyczyni.- Adieu, mon frére.- Adieu.Dwaj książęta podali sobie ręce, po czym koniuszy wyszedł śpiesznie, a hetman wielki zwrócił się do przybyłych.- Wybaczcie, waszmościowie, że pozwoliłem czekać - rzekł niskim, powolnym głosem - ale teraz i uwaga, i czas rozerwane na wszystkie strony.Słyszałem już nazwiska waszmościów i ucieszyłem się z duszy, że Bóg w takich chwilach zsyła mi takich rycerzy.Siadajcież, mili goście.Który z waszmościów jest pan Jan Skrzetuski?- Jam jest, do usług waszej książęcej mości - rzekł Jan.- To waszmość jesteś starostą.bogdajże cię.zapomniałem.- Żadnym starostą nie jestem - odrzekł Jan.- Jak to? - rzekł książę marszcząc swe potężne brwi - waści nie dali starostwa za to, coś pod Zbarażem uczynił?- Nigdym o to nie zabiegał.Bo ci powinni byli dać bez starania.Jak to? Co waćpan mówisz? Niczym nie nagrodzono? Zapomniano zgoła? To mi i dziwno.Ale ba! Źle mówię, nie powinno to nikogo dziwić, bo teraz tacy tylko otrzymują nagrody, którzy mają grzbiet wierzbowy, łatwo się gnący.Waszmość nie jesteś starostą, proszę!.Niechże Bogu będą dzięki, żeś tu przyjechał, bo tu nie mamy tak krótkiej pamięci i żadna zasługa nie pozostanie bez nagrody- jako i twoja, mości pułkowniku Wołodyjowski.- Na nic jeszcze nie zasłużyłem.- Zostaw to mnie, a tymczasem weź ten dokument, w Rosieniach już roborowany, którym ci Dydkiemie w dożywocie puszczam.Niezły to kawał ziemi i sto pługów wychodzi w nim co wiosnę orać.Weźże i to, bo nie możem dać więcej, a powiedz panu Skrzetuskiemu, że Radziwiłł nie zapomina swych przyjaciół ani tych, którzy ojczyźnie pod jego wodzą oddali usługi.- Wasza książęca mość.- wyjąkał zmieszany pan Michał.- Nie mów nic i wybaczaj, że tak mało, ale powiedz, powiedz ichmościom, że nie zginie, kto swoją fortunę na zło i na dobro z radziwiłłowską połączy.Nie jestem królem, ale - gdybym nim był - Bóg mi świadek, że nie zapomniałbym nigdy takiego Jana Skrzetuskiego ani takiego Zagłoby.- To ja! - rzekł Zagłoba wysuwając się raźno naprzód, bo już go to niecierpliwić zaczynało, że nie było o nim dotąd wzmianki.- Zgaduję, że to waszmość, gdyż mi powiadano, żeś człek w lata podeszły.- Do szkół z dostojnym rodzicem waszej książęcej mości chodziłem, a jako rycerska w nim była od dzieciństwa inklinacja, przeto mnie do poufałości przypuszczał, bo i ja wolałem dzidkę od łaciny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki