[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tegotypu zjawiska, z którymi spotykamy siê te¿ obecnie, nie bêd¹ jednak zaprz¹taænaszej uwagi.Ograniczymy siê do powa¿nych studiów astrologicznych, pro-wadzonych wówczas w szkole w Beauvais, na pó³noc od Pary¿a.G³Ã³wn¹ postaci¹ tej szko³y by³ Oronce Fine, który po studiach w Pary¿u-studiowa³ sztuki wyzwolone i filozofiê - wyk³ada³ tam matematykê i astrolo-giê.Jak siê wydaje, za swoje astrologiczne przepowiednie, które zak³Ã³ca³yówczesny porz¹dek polityczny i religijny, Fine spêdzi³ kilka lat w wiêzieniu.Wœród osób zabiegaj¹cych o jego uwolnienie by³ miêdzy innymi znanyi wp³ywowy okultysta Agrippa z Nettesheim.Oko³o roku 1530 Finemu za-pomniano dawne przewiny i król francuski Franciszek I powierzy³ mu stano-wisko profesora matematyki.Nowy urz¹d zapewnia³ uczonemu bezpieczeñ-stwo i pozwala³ na spokojne oddawanie siê zainteresowaniom astrologicz-nym.W tym okresie Fine prze³o¿y³ i wyda³ wiele dzie³ poœwiêconych zagad-nieniom astrologicznym, a nawet magii.Jak ju¿ mówiliœmy, w 1556 rokuopublikowa³ on swego rodzaju podrêcznik zatytu³owany Les Canons, w któ-rym wyjaœnia³ zasady pos³ugiwania siê efemerydami i almanachami, do³¹cza-j¹c do niego pracê arabskiego astrologa Alkabitiusa o koniunkcjach planetgórnych.Najbardziej znacz¹cym dzie³em Finego by³o jednak Mundi Sphaera- obok Methodus Garcaeusa jedna z najlepszych szesnastowiecznychprac poœwiêconych astrologii.Ze szko³¹ w Beauvais by³ tak¿e zwi¹zanyniemiecki lekarz i astrolog Marstallerus z Breisgau, który - podkreœlaj¹cswoje zobowi¹zania w stosunku do Finego - opublikowa³ w 1549 roku pracêpoœwiêcon¹ przydatnoœci astrologii w poznawaniu przysz³oœci.Wp³yw szko³y w Beauvais mo¿na równie¿ dostrzec w pracy ThomasaBodiera o dniach krytycznych - do których przywi¹zywano ogromn¹ wagêw medycynie œredniowiecznej - podejmuj¹c¹ kwestie w³aœciwe medycyniew po³¹czeniu z zagadnieniami astrologicznymi.Pracê opublikowan¹ w 1554roku Bodier zadedykowa³ w³aœnie Oronce'owi Finemu.Niektóre podniesionew niej problemy budz¹ zainteresowanie jeszcze dziœ.Parokrotnie wspominaliœmy o niemieckim astrologu Garcaeusie.W istocietrudno mówiæ o szesnastowiecznej astrologii, nie wspominaj¹c o dokonaniachtego wybitnego uczonego.Joannes Garcaeus ³¹czy³ szacunek dla dorobkustaro¿ytnej astrologii - wiele uwagi poœwiêca³ pismom Ptolemeusza (zob.Aneks V) - z zainteresowaniem najnowszymi osi¹gniêciami astronomiii astrologii w pierwszej po³owie XVI wieku, zw³aszcza koncepcjami Koper-nika i Regiomontanusa.Garcaeus otrzyma³ nominacjê profesorsk¹ dopierow 1561 roku, jednak ju¿ na d³ugo przed t¹ dat¹ jego astrologiczne pisma by³yszeroko znane.Bez w¹tpienia tak¿e Nostradamus musia³ czytaæ jego Krótkitraktat z 1556 roku, poœwiêcony zagadnieniom w³aœciwego konstruowaniahoroskopów.Na uwagê zas³uguje zw³aszcza przedstawiony w tej pracysystem domów - metody rozró¿niania w horoskopie dziennej i nocnej czaso-przestrzeni.Garcaeus szczególnie wysoko ceni³ trzynastowiecznego astrologai geometrê Campanusa i Modus Rationalis Regiomontanusa, który - jaks³usznie zauwa¿y³ - odwo³ywa³ siê do metod wró¿biarskich wypracowanychprzez arabskiego astrologa Abrahama Avena Ezrê.Znacz¹ce jest, ¿e wydanyprzez Garcaeusa w 1576 roku zbiór czterystu horoskopów Astrologiae me-thodus52 - autorstwa miêdzy innymi Agryppy, Kopernika, samego Garcaeusa,Peurbacha, Regiomontanusa i Trithemiusa - nie uwzglêdnia³ przepowiedniNostradamusa.Przeoczenie to stanowi dla wspó³czesnych badaczy zagadkê.Niewykluczone, ¿e mamy do czynienia ze swoist¹ zmow¹ milczenia.Zajmuj¹c siê w dalszej czêœci pracy czterowierszami Nostradamusa, bê-dziemy mieli jeszcze okazjê przyjrzeæ siê bli¿ej pismom niektórych z wymie-nionych astrologów.W tym miejscu warto zaznaczyæ, i¿ wiele przemawia zatym, i¿ Nostradamus rozwin¹³ w³asne metody poznawania przysz³oœci opartena astrologii, znacznie odbiegaj¹ce od wówczas przyjêtych.Poœwiêcimy na-wet ca³y nastêpny rozdzia³ naszej pracy na przedstawienie podstaw sekretnejastrologii Nostradamusa, przenikaj¹cej Propheties.Nie ulega bowiem w¹t-pliwoœci, ¿e w dziejach astrologii Nostradamus jest postaci¹ wyj¹tkow¹ i nie-powtarzaln¹.Nie tylko potrafi³ wykorzystywaæ tradycyjne metody astrologi-czne odwo³uj¹ce siê do koncepcji obrotów i ingresów, lecz równie¿ - jakwiele za tym przemawia - dysponowa³ obliczeniami i danymi, które w jegoczasach nie tylko nie by³y opublikowane, lecz w ogóle dostêpne.Odnosi siêwra¿enie, jakby Nostradamus nie tylko widzia³ przysz³e zdarzenia, lecz rów-nie¿ towarzysz¹ce im czy determinuj¹ce je przysz³e konfiguracje gwiazdi planet.Dok³adnoœæ przepowiedni Nostradamusa ma w literaturze astrolo-gicznej wyj¹tkowy charakter i stanowi nie mniejsz¹ zagadkê ni¿ same cztero-wiersze.Nikt nie potrafi bowiem wyjaœniæ, w jaki sposób ¿yj¹cy w XVIwieku astrolog móg³ skorzystaæ z obliczeñ astronomicznych dostêpnych do-piero kilkaset lat po jego œmierci.Jesteœmy przekonani o tym, ¿e swej wiedzyNostradamus nie czerpa³ z uczonych ksi¹g, lecz zawdziêcza³ j¹ jakiejœ taje-mnej szkole.W XVI wieku we Francji okultyzm cieszy³ siê ogromnym zainteresowa-niem.Jednak ¿aden z ówczesnych wybitnych okultystów nie by³ z pochodze-nia Francuzem.Atmosfera panuj¹ca na francuskich uniwersytetach nie sprzy-ja³a zg³êbianiu nauk tajemnych.B³yskotliwy Cardan pochodzi³ z W³och,a Jean Taisnier - z Hainault.Luca Gauricus, autor przepowiedni zwi¹zanychz gwa³town¹ œmierci¹, by³ W³ochem.Paracelsus, najwiêkszy okultysta tejepoki, który przez blisko dwa wieki wywiera³ ogromny, trudny do przecenie-nia wp³yw na rozwój medycyny i alchemii, pochodzi³ ze Szwajcarii.Literatura alchemiczna mia³a prze¿yæ swój z³oty wiek dopiero w stuleciunastêpnym.Niemniej ju¿ w XVI wieku kr¹¿y³y po Europie alchemiczneteksty, zarówno rêkopisy, jak i druki, powsta³e w przewa¿aj¹cej czêœci podwp³ywem Paracelsusa.Nic dziwnego zatem, ¿e równie¿ w licznych cztero-wierszach Nostradamusa, który - jak wiadomo - by³ wybitnym znawc¹ nauktajemnych, pojawiaj¹ siê symbole alchemiczne.W XVI wieku jedn¹ z popu-larniejszych form przekazu tajemnych wyobra¿eñ by³y ilustrowane ksi¹¿kiHoropollo, o których s¹dzono, ¿e s¹ staro¿ytnymi ksiêgami egipskimi.No-stradamus mia³ dokonaæ przek³adu jednej z nich na jêzyk francuski.W 1556 roku ukaza³o siê w Bazylei znakomite wydanie HieroglyphicaPierio Valeriano.W po³owie stulecia kilkakrotnie te¿ spod pras drukarskichschodzi³y kolejne edycje Emblematum liber Alciatiego.W 1553 roku Kerverwyda³ francusk¹ wersjê Hypnerotomachia Poliphili Colonny, do której odwo-³ywano siê niezwykle czêsto w literaturze okultystycznej.Nie ulega najmniej-szej w¹tpliwoœci, ¿e prezentowane w tych pracach symbole okultystycznewywar³y znacz¹cy wp³yw na literack¹ symbolikê Nostradamusa,podobnie jak niektóre okultystyczne drzeworyty Albrechta Durera
[ Pobierz całość w formacie PDF ]