205 18 (4)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.� Robi� latawiec z mojego kapelusza � powiedzia� do mnie.Przyjrza�em mu si� i wiedzia�em, �e �artuje.Zawsze uwa�a�em si� za eksperta od latawców.Kiedy by�em dzieckiem, robi�em niezwykle skomplikowane i wiedzia�em, �e rondo s�omianego kapelusza jest zbyt kruche, �eby stawi� opór wiatrowi.Z drugiej strony sam kapelusz jest za g��boki, co spowoduje zawirowania wiatru wewn�trz niego i uniemo�liwi poderwanie kapelusza z ziemi.� Nie s�dzisz, �e to poleci, prawda? � zapyta� mnie don Juan.� Wiem, �e nie poleci � powiedzia�em.Don Genaro nie przejmowa� si� tym i zako�czy� swoje dzie�o przyczepieniem d�ugiego sznurka do ca�ej konstrukcji.By� wietrzny dzie�.Don Genaro zbieg� ze wzgórza, a don Juan trzyma� jego kapelusz, potem ten pierwszy poci�gn�� za sznurek i ten pieprzony latawiec rzeczywi�cie polecia�.� Patrz, patrz na latawiec! � krzykn�� don Genaro.Kapelusz podskoczy� kilka razy, ale utrzymywa� si� w powietrzu.� Nie spuszczaj oczu z latawca � powiedzia� don Juan stanowczo.Przez chwil� czu�em zawrót g�owy.Patrzenie na latawiec wywo�a�o me wspomnienia z dawnych czasów.By�o tak, jakbym sam puszcza� latawiec, tak jak to robi�em w wietrzne dni na wzgórzach mojego rodzinnego miasta.Na chwil� poch�on�y mnie wspomnienia i straci�em �wiadomo�� up�ywaj�cego czasu.Us�ysza�em, �e don Genaro co� krzyczy i zobaczy�em znów latawiec, najpierw podskakuj�cy, a potem opadaj�cy na ziemi� w miejscu, gdzie sta� mój samochód.Wydarzy�o si� to z tak� pr�dko�ci�, �e nie by�em w stanie wyra�nie zauwa�y� tego, co si� dzia�o.Poczu�em zawrót g�owy.Mój umys� rejestrowa� bardzo chaotyczny obraz.Widzia�em albo kapelusz don Genaro zmieniaj�cy si� w mój samochód, albo kapelusz opadaj�cy na dach samochodu.Chcia�em uwierzy� w to drugie, �e don Genaro u�y� swojego kapelusza, �eby wskaza� mój samochód.Ale nie mia�o to naprawd� znaczenia, jedno rozwi�zanie by�o równie niesamowite jak drugie.Mój umys� uczepi� si� po prostu tego arbitralnie wybranego szczegó�u, �eby utrzyma� normaln� równowag�.Us�ysza�em, jak don Juan mówi:� Nie walcz z tym.Czu�em, �e co� we mnie by�o bliskie wydostania si� na powierzchni�.My�li i obrazy nachodzi�y mnie niekontrolowanymi falami, jak przed za�ni�ciem.Oniemia�y, wpatrywa�em si� w samochód.Znajdowa� si� na p�askim, kamienistym placu, jakie� sto stóp ode mnie.Wygl�da�, jakby kto� w�a�nie go tam postawi�.Podbieg�em i zacz��em go ogl�da�.� Cholera! � krzykn�� don Juan.� Nie gap si� na samochód.Zatrzymaj �wiat!Potem, jakby we �nie, us�ysza�em, jak wrzeszczy:� Kapelusz Genaro! Kapelusz Genaro!Spojrza�em na nich.Wpatrywali si� we mnie przenikliwym wzrokiem.Poczu�em ból w �o��dku.Zaraz zabola�a mnie te� g�owa i zrobi�o mi si� niedobrze.Don Juan i don Genaro przygl�dali mi si� z zaciekawieniem.Przez chwil� siedzia�em przy samochodzie, po czym prawie automatycznie otworzy�em drzwi i wpu�ci�em don Genara na tylne siedzenie.Don Juan usiad� przy nim.Pomy�la�em, �e to dziwne, bo zwykle siada� na przednim siedzeniu.Prowadzi�em samochód do domu don Juana jakby we mgle.Zupe�nie nie by�em sob�.Bola� mnie �o��dek, a uczucie nudno�ci zupe�nie odebra�o mi trze�wo�� umys�u.Prowadzi�em mechanicznie.S�ysza�em, �e don Juan i don Genaro na tylnym siedzeniu �miej� si� i chichocz� jak dzieci.Don Juan spyta� mnie:� Czy ju� doje�d�amy?W tym momencie przyjrza�em si� uwa�niej drodze.Rzeczywi�cie byli�my bardzo blisko domu.� Zaraz b�dziemy na miejscu � wymamrota�em.Rykn�li �miechem.Klaskali i bili si� po udach.Kiedy dojechali�my do domu, automatycznie wyskoczy�em z samochodu i otworzy�em im drzwi.Don Genaro wyszed� pierwszy i pogratulowa� mi, jak to nazwa�, naj�adniejszej i najbardziej g�adkiej przeja�d�ki, jak� kiedykolwiek odby�.Don Juan zrobi� to samo.Nie zwraca�em na nich zbytnio uwagi.Zamkn��em samochód i z trudem doszed�em do domu.Zanim zasn��em, s�ysza�em, jak don Juan i don Genaro rycz� ze �miechu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki