[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.My wyznajemy tyle »izmów«, religii i dogmatów, bardzo czêsto tylko teoretycznych i intelektualnych.Tysi¹ce tych pielgrzymów, przybywaj¹cych z ca³ych Indii na tê wielk¹ Melê ¿yje po bo¿emu; tak oni to rozumiej¹.Oczywiœcie jest wielu profesjonalnych ¿ebraków, których ³atwo rozró¿niæ.¯ebracy s¹ ¿ebrakami, czy to w Indiach czy w Ameryce.Tutaj widzieliœmy ich na »surowo«, a tam czêsto spotykamy ich nawet w najlepszym towarzystwie.Widzieliœmy cz³owieka powracaj¹cego znad Gangesu, opieraj¹cego siê na lasce, i s³ugê nios¹cego za nim kule.Wyci¹gnijcie z tego wnioski sami.Drugi wielki dzieñ jest przed nami.W pi¹tek 24.przypada Meto szóstego roku, na któr¹ zostajemy.O tej uroczystoœci napiszê w dalszym ci¹gu.Pan Spalding wzi¹³ dzisiaj nad Ganges dwie osoby z naszej grupy.Ja pozosta³am w domu, by napisaæ do was.(Greta G.Hahn)".Przy wyk³adaniu niniejszego rozdzia³u wskazane jest odczytanie listu pani Hahn, ilustruj¹cego w zrozumia³y sposób tê lekcjê.Incydent po incydencie, jak prze¿yli je uczestnicy grupy, wyt³umaczony jest w lekcji, a nauczyciel mo¿e swobodnie przechodziæ od lekcji do ilustracji w liœcie.Dla nauczyciela.§ 1.4.To, co siê mówi o dziecku nie znaczy, ¿e mamy siê staæ s³abego umys³u lub miernej inteligencji.To znaczy, ¿e mamy prze¿ywaæ ¿ycie, jak wyp³ywa ono z naszej wewnêtrznej natury.Dlatego trudno jest dzieciom rozumieæ doros³ych.Nie nape³ni³y one umys³Ã³w swoich myœlami, ¿yj¹ tylko tym, co czuj¹ wewnêtrznie.Kiedy to wewnêtrzne uczucie zostaje zupe³nie st³umione, dzieci staj¹ siê têpe, niedo³ê¿ne i niewydajne, jak ludzie starsi.Myœl nie jest g³Ã³wnym czynnikiem pomyœlnego ¿ycia.Ka¿dy krok w postêpie ludzkim pochodzi³ z czyjegoœ wewnêtrznego przekonania, a myœl rozwinê³a siê dla odmalowania tego, co zosta³o osi¹gniête.§ 2.Cz³owiek, istotnie, nie jest wcale ograniczony, gdy¿ jest odpowiednikiem nieskoñczonoœci, pozwala siê tylko ograniczaæ przez sw¹ myœl.¯yjcie takim ¿yciem, jak siê ono rozwija z wnêtrza, a znajdziecie ¿ycie, jakim ono jest oraz klucz do waszego w³asnego mistrzostwa.Myœl, s³owo i czyni¹ wynikami lub przewodami, przez które siê ¿ycie wyra¿a, a nie wzorami, wed³ug których jest ono prze¿ywane.§§ 3-4.Celem wszechœwiata jest trwa³oœæ, wiecznoœæ i doskona³oœæ ¿ycia w jego pe³ni.Wszechœwiat podtrzymuje tylko to w cz³owieku, co jest w harmonii z ¿yciem, a niszczy w naturze cz³owieka to, co dzia³a przeciwko ¿yciu.Powiedziane jest, ¿e Z³o nosi w sobie ziarno swego zniszczenia i to jest prawda, bo ziarnem zniszczenia jest wrodzone dobro, a gdy dobro siê przejawia, niszczy z³o, nie zostawiaj¹c nic oprócz dobra.A ¿ycie jest dobrem zawsze obecnym i zawsze dzia³aj¹cym, by siê wype³niæ.§ 5.Nie jest rzecz¹ rozumn¹ ganiæ siebie ani innych, jedynie prawdziwie rozumn¹ rzecz¹ jest ochraniaæ siebie i innych od wszystkiego, co nie jest boskoœci¹ uniwersaln¹.Kiedy siê nauczymy tak koncentrowaæ na zachowaniu potencjalnej natury naszej i bliŸnich, jak na zachowaniu naszych ziemskich posiad³oœci, œwiat siê nape³ni prawdziwymi mistrzami.§ 6.Spójrzcie na siebie w zwierciad³o.Czy jest jakieœ œwiat³o w twarzy waszej, gdy jesteœcie smutni? Gdy promieniejecie radoœci¹, czy jest tam jakieœ œwiat³o? WyobraŸcie sobie œwiat³o, jakie emanowa³oby z was, gdybyœcie byli tym rodzajem ¿ycia, jakie idealizujecie, i bêd¹ce waszym ¿yciem, jakim jesteœcie zdolni ¿yæ i jakim powinniœcie ¿yæ.$$ 7-9 – Jeœli chcecie poznaæ Boga, dzia³ajcie, jakbyœcie byli Bogiem.Jeœli chcecie wiedzieæ, jakie jest ¿ycie mistrza, ¿yjcie sami jego ¿yciem.Tylko, w ten sposób mo¿emy naprawdê wiedzieæ.¯aden cz³owiek nie zna spraw bo¿ych, chyba ¿e mu je objawi Duch Bo¿y, który jest w nim.§§ 10-11.WyraŸna ró¿nica miêdzy naukami oœwieconych a nieoœwieconych polega na tym, ¿e oœwieceni ucz¹ was szukaæ wiedzy we w³asnym wnêtrzu, a wszyscy pozostali ucz¹ innych szukaæ na zewn¹trz siebie.W¹tpliwe jest znalezienie na zewn¹trz tego, czego nie zdo³aliœcie znaleŸæ w sobie.Œwiat oddaje wam to, co wy dajecie œwiatu.§ 12.Nale¿y rozwa¿yæ ró¿nicê miêdzy stanem umys³u a stanem duszy.Umys³ mówi to a to, ¿e tylko to a to jest mo¿liwe – dusza zna siebie jako nieœmierteln¹, wie, ¿e jest mistrzem i nigdy siê nie zmienia w czynnoœciach.Najg³êbsze wasze pragnienie jest identyczne ze sposobem, w jaki by dzia³a³ mistrz.§ 13.Zupe³ne oddanie siê jakiemuœ idea³owi jest tajemnic¹ jego osi¹gniêcia.Nie wystarczy, tylko pragn¹æ i mieæ nadziejê – trzeba wytrwale pracowaæ dla osi¹gniêcia doskona³oœci
[ Pobierz całość w formacie PDF ]