odgłos gromu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Denis przy�o�y� luf� rewolweru do jej czo�a.Przy strzale klacz rzuci�a si� doty�u iupad�a na ziemi� w drgawkach agonii.Jej nogi wyprostowa�y si� i zarazznieruchomia�y.Dirk zadr�a� ze wspó�czucia i nachyli� si� do przodu, �eby zwymiotowa� w traw�.Gard�o pali� mu kwa�ny, gor�cy smak wymiocin.Otar� r�k� usta i wsta�.Szed�przez pole bezcelu, jak �lepiec, a nogi nios�y go w stron� skarpy.W jego umy�le przewija�a si� tylko jedna my�l, powracaj�c jak refren marszowejpie�ni: Nie chce mnie.Nie chce mnie.I zaraz z b�yskiem nienawi�ci: Mam nadziej�, �e umrze.Niech umrze.- Prosz�, niech umrze.- Anna Courteney wypowiedzia�a �yczenie tak cicho, �ebystoj�cy przy powozie Garry nie us�ysza� jej s�ów.Sta� zamy�lony ze zgarbionymiramionami,wysuni�t� do przodu g�ow� i r�kami zwisaj�cymi wzd�u� boków.Podniós� r�k� iprzys�oni�palcami powieki, wciskaj�c je mocno w oczy.- Id� do niego - powiedzia�.- Niech Bóg mi pomo�e, ale id� do niego.- Nie! Zabraniam ci.Zostaw go - niech cierpi tak, jak ja cierpia�am.Zupe�niezaskoczony Garry podniós� wolno g�ow�.- Musz�.Ju� za d�ugo, za du�o.Musz�.Prosz� ci�, Bo�e, �eby nie by�o za pó�no.- Niech umrze.- Nagle co� jej p�k�o w g�owie, za�ama�o si� pod ci�aremd�ugotrwa�ej nienawi�ci.Wsta�a z siedzenia, krzycz�c na ca�e gard�o:- Umrzyj! Niech ci� diabli.Umrzyj! - Garry ods�oni� oczy i spojrza� na ni�zaalarmowany.- Uspokój si�, kochanie.- Umrzyj! Umrzyj! - Jej twarz by�a teraz ca�a w czerwonych plamach, a g�osrz�zi�,jakby kto� j� dusi�.Garry wdrapa� si� do powozu i obj�� j� silnie ramionami.- Zostaw mnie.Nie dotykaj mnie! - wydar�a si� na niego, odpychaj�c jego r�ce.-Toprzez ciebie go straci�am.By� taki wielki i silny.By� mój, a ty.- Anno.Anno.Prosz�, nie.- Stara� si� powstrzyma� ten potok wyrzutów.-Prosz�,uspokój si�, kochanie.- Ty.ty pe�zaj�cy, n�dzny kaleko.To przez ciebie.- Nagle wylecia�o to zniej jakropa z rakowatej naro�li.- Ale odp�aci�am ci.Zabra�am ci go, a teraz umrze.Nigdy go nieb�dziesz mia�.- Roze�mia�a si�, napawaj�c zemst�.- Anno! Dosy�.- Tamtej nocy.pami�tasz tamt� noc? Czy ty lub on kiedykolwiek j� zapomnicie?Chcia�am go wtedy.Chcia�am, �eby obj�� mnie, �eby wszed� we mnie g��boko jakpoprzednio.b�aga�am go.Prosi�am go na kl�czkach.ale przez ciebie.Przezjegokalekiego, s�abego brata.Jezu! Nienawidzi�am go! - Roze�mia�a si� i by� to j�kbólu inienawi�ci.- Podar�am na sobie ubranie i pogryz�am do krwi usta, jak chcia�am,�eby on tozrobi�.Kiedy przyszed�e�, chcia�am, �eby�.ale ty, zapomnia�am, �e jeste�tylkopó�m�czyzn�! Chcia�am, �eby� go zabi�.zabi� go!Garry cofn�� si� od niej ze wstr�tem ca�y blady, a pot �cieka� mu po twarzy jakpobia�ym marmurze.- Ca�y ten czas my�la�em, �e on ciebie.wierzy�em ci.- Na wpó� zeskoczy�, ana wpó�spad� z powozu, podpieraj�c si� o ko�o.-.Ca�y ten czas zmarnowany.- Odwróci� si� i zacz�� biec, potykaj�c si� nasztucznejnodze.- Garry, podwie�� ci�? - Denis Peterson zawo�a� z powozu, który zrówna� si� zbiegn�cym Garrickiem.- Tak.Och, tak.- Garry schwyci� si� boku i podci�gn�� na siedzenie obokDenisa.-Prosz�, zawie� mnie do niego tak szybko, jak tylko mo�esz.87.Cichy i opuszczony dom otoczy� j� swoim ogromem.Zamkni�te, chroni�ce przeds�o�cem okiennice wprowadza�y nastrój zamy�lenia, a st�ch�y zapach przywodzi� namy�lemocje, które dawno temu zgas�y pod tym dachem.Anna stan�a na �rodku olbrzymiego pokoju go�cinnego i wykrzykn�a g�o�no jednos�owo:- Theunis Kraal!Grube kamienne �ciany zag�uszy�y j�k jej szale�stwa.- On nie �yje! S�yszysz mnie? Zabra�am go wam wszystkim.- Wybuchn�atriumfalnym �miechem, a po policzkach ciek�y jej �zy.- Wygra�am! S�yszyciemnie?Wygra�am! - Ból zniekszta�ci� jej �miech.Podnios�� ci�k� lamp� naftow� i cisn�a j� o �cian�.Szk�o rozprys�o si� i po�cianiena pod�og� pola�a si� nafta, wsi�kaj�c w dywan.- Theunis Kraal! S�uchaj mnie! Nienawidz� ci�! Nienawidz� go.Wszystkich wasnienawidz�.Przebieg�a przez pokój zdzieraj�c ze �cian obrazy w z�oconych ramach irozbijaj�c jeo pod�og� tak, �e od�amki szk�a zas�a�y pod�og� niczym ma�e diamenciki.Porwa�akrzes�o,�eby rozbi� serwantk� i zniszczy� stoj�c� w niej porcelan�; zrzuci�a ksi��ki zpó�ki irozsypa�a po pod�odze porwane strony.- Nienawidz�! - wrzasn�a.- Nienawidz�! - Wielki dom czeka� w milczeniu,znu�onywygas�ymi uczuciami - stary, smutny i m�dry.- Nienawidz� was! Was wszystkich.- Pobieg�a korytarzem przez kuchni� dospi�arni.Na najni�szej pó�ce sta� czterogalonowy dzban ze spirytusem metylowym.Anna ztrudemwyszarpn�a z niego korek.Z dzbana chlusn�� spirytus.Anna porwa�a goprzyciskaj�c dopiersi i potykaj�c si� wróci�a do kuchni.P�yn pola� si� na jej ubranieprzemaczaj�c ci�kiespódnice i rozlewaj�c si� w ka�u�e na kamiennej posadzce.- Nienawidz�! - Roze�mia�a si� i w tym momencie po�lizn�a si�, straci�arównowag� itrzymaj�c w obj�ciach dzban upad�a na kuchni�.Gor�cy metal przepali� jejubranie i poparzy�udo, ale ona nie czu�a �adnego bólu.Mokre spódnice zahaczy�y o palenisko i namaterialepojawi� si� ma�y p�omyczek, który szybko zacz�� rosn�� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki