rekreacje

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.— Denerwuje się, kiedy nie je. — Ja uważam — mówiła mama Kleofasa — że za dużo każą im pracować w szkole.To szaleństwo.Mój nie może nadążyć.Za moich czasów. — Och, rzeczywiście? — powiedziała mama Ananiasza.— Mój, droga pani, nie ma żadnych trudności; to, naturalnie, zależy od dziecka.Ananiasz, jeżeli nie przestaniesz płakać, dostaniesz klapsa przy wszystkich! — Może nie ma trudności, droga pani — odpowiedziała mama Kleofasa — ale biedny malec nie jest, zdaje się, zbyt zrównoważony.Czyż nie? Mamie Ananiasza nie spodobało się to, co mówiła mama Kleofasa, ale nie zdążyła odpowiedzieć, weszła pani ubrana na biało i powiedziała, że zaraz się zacznie i żeby nas rozebrać.273 Ananiaszowi zrobiło się niedobrze.Mama Ananiasza zaczęła krzyczeć, mama Kleofasa się śmiała i przyszedł doktor. — Co się tu dzieje ? — spytał doktor.— To coś okropnego te poranne badania niższych klas.Spokój, dzieci, albo powiem nauczycielom, żeby was ukarali.Rozbierajcie się.Prędko! Rozebraliśmy się: bardzo to śmiesznie wyglądało, gdy tak staliśmy wszyscy goli.Każda mama patrzyła na synów innych mam i wszystkie miały taką minę, jak moja mama, kiedy chce kupić rybę i mówi kupcowi, że ryba jest nieświeża. — A teraz, dzieci — powiedziała pani ubrana na biało — przejdźcie do drugiego pokoju.Pan doktor was zbada. — Ja nie pójdę bez mamy! — krzyknął Ananiasz, który byłby zupełnie goły, gdyby nie okulary na nosie. — Dobrze — powiedziała pani ubrana na biało.— Może pani z nim wejść, ale proszę go uspokoić. — O, przepraszam — powiedziała mama Kleofasa.— Jeżeli ta pani może wejść ze swoim synkiem, to nie widzę powodu, żebym ja nie mogła wejść z moim. — A ja chcę z Albertem! — krzyknął Gotfryd. — Jesteś stuknięty — powiedział Euzebiusz. — Powtórz tylko — powiedział Gotfryd, a Euzebiusz dał mu pięścią w nos. — Albert! — krzyknął Gotfryd i Albert wbiegł jednocześnie z doktorem.274 — To nie do wiary! — powiedział doktor.— Nie ma jeszcze pięciu minut, jak jeden się rozchorował, a teraz znów drugiemu leci krew z nosa.To nie przychodnia, to pole bitwy! — Ja — powiedział Albert — jestem odpowiedzialny za to dziecko tak samo jak za wóz.Chciałbym jedno i drugie oddać memu panu bez zadrapań.Zrozumiano? Doktor popatrzył na Alberta, otworzył usta, zamknął je i kazał nam wejść do gabinetu i mamie Ananiasza też. Najpierw było ważenie. — Ty pierwszy — powiedział doktor i pokazał palcem na Alcesta, który poprosił, żeby mu pozwolono dokończyć bułeczki z czekoladą, bo nie ma kieszeni, więc gdzie ją włoży? Doktor westchnął głęboko i kazał mi wejść na wagę, a potem obrugał Joachima, który przyciskał wagę nogą, żebym był cięższy.275Ananiasz nie chciał się ważyć, wiec jego mama przyrzekła, że mu kupi masę zabawek, i Ananiasz stanął trzęsąc się okropnie, a kiedy było już po wszystkim, rzucił się z płaczem na szyję swojej mamy.Rufus i Kleofas chcieli ważyć się razem dla kawału, a kiedy doktor był zajęty, bo właśnie ich rugał, Gotfryd kopnął Euzebiusza, żeby zemścić się za tę fangę w nos.Doktor rozzłościł się, powiedział, że ma tego dość i jeżeli będziemy dalej się wygłupiać, wyrzuci nas wszystkich, i że powinien był słuchać swego ojca.który mu radził, żeby został adwokatem. Potem doktor kazał nam pokazać jeżyki, słuchał przez aparat, jak oddychamy, kazał nam kaszleć i obrugał Alcesta z powodu okruszyn. Następnie doktor kazał nam usiąść przy stole, rozdał papier i ołówki i powiedział: — Moje dzieci, rysujcie to, co wam przyjdzie do głowy, ale uprzedzam: pierwszy, któremu się zachce małpich figli, zarobi takiego klapsa, że długo popamięta. — Niech pan tylko spróbuje! Zaraz zawołam Alberta! — krzyknął Gotfryd. — Rysuj! — ryknął doktor.277 Zabraliśmy się do roboty.Ja narysowałem czekoladowe ciastko, Alcest potrawkę: fasolkę z mięsem.Powiedział mi, co to jest, bo nie od razu można było poznać.Ananiasz narysował mapę Francji z departamentami i ważniejszymi miastami, Euzebiusz i Maksencjusz narysowali kowboja na koniu, Gotfryd narysował zamek, dużo samochodów naokoło i napisał: „Mój dom" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki