sapkowski andrzej granica możliwoci (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Most chrupn�� znowu i pochyli� si� jeszcze bardziej, prawie do pionu.- Yen - wyst�ka� wied�min.- Zrób co�.Cholera, rzu� zakl�cie!- Jak? - us�ysza� jej gniewne, st�umione warkni�cie.- Przecie� wisz�!- Zwolnij jedn� r�k�!- Nie mog�.- Hej! - wrzasn�� z góry Jaskier.- Trzymacie si�? Hej!Geralt nie uzna� za celowe potwierdza�.- Dajcie lin�! - dar� si� Jaskier.- Pr�dko, psiakrew!Obok trubadura pojawili si� R�bacze, krasnoludy i Gyllenstiern.Geralt us�ysza� ciche s�owa Boholta.- Poczekaj, �piewaku.Ona zaraz odpadnie.Wtedy wyci�gniemy wied�mina.Yennefer zasycza�a jak �mija wij�c si� na plecach Geralta.Pas bole�nie wpi� mu si� w pier�.- Yen? Mo�esz z�apa� oparcie? Nogami? Mo�esz co� zrobi� nogami?- Tak - j�kn�a.- Pomajta�.Geralt spojrza� w dó�, na rzek�, kot�uj�c� si� w�ród ostrych g�azów, o które obija�y si�, wiruj�c, nieliczne belki mostu, ko� i trup w jaskrawych barwach Caingorn.Za g�azami, w szmaragdowym, przejrzystym odm�cie, zobaczy� wrzecionowate cielska wielkich pstr�gów, leniwie poruszaj�cych si� w pr�dzie.- Trzymasz si�, Yen?- Jeszcze.tak.- Podci�gnij si�.Musisz z�apa� oparcie.- Nie.mog�.- Dajcie lin�! - wrzeszcza� Jaskier.- Co wy�cie, pog�upieli? Spadn� obydwoje!- Mo�e i dobrze? - zastanowi� si� niewidoczny Gyllenstiern.Most zatrzeszcza� i obsun�� si� jeszcze bardziej.Geralt zacz�� traci� czucie w palcach, zaci�ni�tych na r�koje�ci sztyletu.- Yen.- Zamknij si�.i przesta� wierci�.- Yen?- Nie mów tak do mnie.- Wytrzymasz?- Nie - powiedzia�a zimno.Nie walczy�a ju�, wisia�a mu na plecach martwym, bezw�adnym ci�arem.- Yen?- Zamknij si�.- Yen.Wybacz mi.- Nie.Nigdy.Co� pe�z�o w dó�, po balach.Szybko.Jak w��.Emanuj�ca zimn� po�wiat� lina, wyginaj�c si� i zwijaj�c, jak �ywa, namaca�a ruchliwym ko�cem kark Geralta, przesun�a si� pod pachami, zamota�a w lu�ny w�ze�.Czarodziejka, pod nim, j�kn�a, wci�gaj�c powietrze.By� pewien, �e zaszlocha.Myli� si�.- Uwaga! - krzykn�� z góry Jaskier.- Wyci�gamy was! Niszczuka! Kennet! W gór� ich! Ci�gnijcie!Szarpni�cie, bolesny, dusz�cy ucisk napr�onej liny.Yennefer westchn�a ci�ko.Pojechali w gór�, szybko, szoruj�c brzuchami o szurpate dyle.Na górze Yennefer wsta�a pierwsza.VII- Z ca�ego taboru - rzek� Gyllenstiern - ocalili�my jeden furgon, królu, nie licz�c wozu R�baczy.Z oddzia�u zosta�o siedmiu �uczników.Po tamtej stronie przepa�ci nie ma ju� drogi, jest tylko piarg i g�adka �ciana, jak daleko pozwala widzie� za�om.Nie wiadomo, czy ocala� ktokolwiek z tych, co zostali, gdy most si� zawali�.Niedamir nie odpowiedzia�.Eyck z Denesle, wyprostowany, stan�� przed królem, utkwiwszy w nim b�yszcz�ce, zgor�czkowane oczy.- �ciga nas gniew bogów - powiedzia� wznosz�c r�ce.- Zgrzeszyli�my, królu Niedamirze.To by�a �wi�ta wyprawa, wyprawa przeciw z�u.Bo smok to z�o, tak, ka�dy smok to wcielone z�o.Ja z�a nie mijam oboj�tnie, ja rozgniatam je pod stop�.Unicestwiam.Tak, jak ka�� bogowie i �wi�ta Ksi�ga.- Co on plecie? - zmarszczy� si� Boholt.- Nie wiem - rzek� Geralt, poprawiaj�c uprz�� klaczy.- Nie poj��em ni s�owa.- B�d�cie cicho - powiedzia� Jaskier.- Staram si� to zapami�ta�, mo�e da si� wykorzysta�, gdy si� dobierze rymy.- Mówi �wi�ta Ksi�ga - rozwrzeszcza� si� na dobre Eyck - �e wynijdzie z otch�ani w��, smok obrzyd�y, siedem g�ów i dziesi�� rogów maj�cy! A na grzbiecie jego zasi�dzie niewiasta w purpurach i szkar�atach, a puchar z�oty b�dzie w jej d�oni, a na czole jej wypisany b�dzie znak wszelkiego i ostatecznego kurewstwa!- Znam j�! - ucieszy� si� Jaskier.- To Cilia, �ona wójta Sommerhaldera!- Uciszcie si�, panie poeto - rzek� Gyllenstiern.- A wy, rycerzu z Denesle, mówcie ja�niej, je�li �aska.- Przeciw z�u, królu - zawo�a� Eyck - trzeba wyst�pi� z czystym sercem i sumieniem, z podniesion� g�ow�! A kogo my tu widzimy? Krasnoludów, którzy s� poganami, rodz� si� w ciemno�ciach i k�aniaj� si� ciemnym mocom! Czarowników blu�nierców, uzurpuj�cych sobie boskie prawa, si�y i przywileje! Wied�mina, który jest wstr�tnym odmie�cem, przekl�tym, nienaturalnym tworem.Dziwicie si�, �e spad�a na nas kara? Królu Niedamirze! Si�gn�li�my granic mo�liwo�ci! Nie wystawiajmy na prób� bo�ej �askawo�ci.Wzywam was, królu, by�cie oczy�cili z plugastwa nasze szeregi, zanim.- O mnie ani s�owa - �a�o�nie wtr�ci� Jaskier.- Ani s�ówka o poetach.A tak si� staram.Geralt u�miechn�� si� do Yarpena Zigrina g�aszcz�cego powolnym ruchem ostrze zatkni�tego za pas topora.Krasnolud, ubawiony, wyszczerzy� z�by.Yennefer odwróci�a si� demonstracyjnie, udaj�c, �e rozdarta a� po biodro spódnica frasuje j� bardziej ni� s�owa Eycka.- Przesadzili�my nieco, panie Eyck - odezwa� si� ostro Dorregaray.- Chocia� niew�tpliwie ze szlachetnych pobudek.Za niepotrzebne zgo�a uwa�am u�wiadamianie nam, co my�licie o czarodziejach, krasnoludach i wied�minach.Cho�, jak s�dz�, wszyscy�my ju� przywykli do takich opinii, ani to grzeczne, ani rycerskie, panie Eyck.A ju� zupe�nie niepoj�te po tym, kiedy to wy, nie kto inny, biegniecie i podajecie magiczn� elfi� lin� zagro�onym �mierci� wied�minowi i czarodziejce.Z tego, co mówicie, wynika, �e raczej powinni�cie si� modli�, by spadli.- Psiakrew - szepn�� Geralt do Jaskra.- To on poda� t� lin�? Eyck? Nie Dorregaray?- Nie - mrukn�� bard.- To Eyck, to faktycznie on.Geralt pokr�ci� g�ow� z niedowierzaniem.Yennefer zakl�a pod nosem, wyprostowa�a si�.- Rycerzu Eyck - powiedzia�a z u�miechem, który ka�dy prócz Geralta móg� wzi�� za mi�y i �yczliwy.- Jak�e to? Jestem plugastwo, a wy ratujecie mi �ycie?- Jeste�cie dam�, pani Yennefer - rycerz sk�oni� si� sztywno.- A wasza urodziwa i szczera twarz pozwala wierzy�, �e wyrzekniecie si� kiedy� przekl�tego czarnoksi�stwa.Boholt parskn��.- Dzi�kuj� wam, rycerzu - rzek�a sucho Yennefer.- I wied�min Geralt te� wam dzi�kuje.Podzi�kuj mu, Geralt.- Pr�dzej mnie szlag trafi - wied�min westchn�� rozbrajaj�co szczerze.- Za co niby? Jestem plugawy odmieniec, a moja nieurodziwa twarz nie rokuje �adnych nadziei na popraw�.Rycerz Eyck wyci�gn�� mnie z przepa�ci niechc�cy, tylko dlatego, �e kurczowo trzyma�em si� urodziwej damy.Gdybym sam tam wisia�, Eyck nie kiwn��by palcem.Nie myl� si�, prawda, rycerzu?- Mylicie si�, panie Geralcie - powiedzia� spokojnie b��dny rycerz.- Nikomu b�d�cemu w potrzebie nie odmawiam pomocy.Nawet komu� takiemu jak wied�min.- Podzi�kuj, Geralt.I przepro� - powiedzia�a ostro czarodziejka.- W przeciwnym razie potwierdzisz, �e przynajmniej w odniesieniu do ciebie Eyck mia� zupe�n� racj�.Nie potrafisz wspó��y� z lud�mi.Bo jeste� inny.Twój udzia� w tej wyprawie jest pomy�k�.Przygna� ci� tu bezsensowny cel.Sensownie b�dzie wi�c od��czy� si�.S�dz�, �e sam ju� to zrozumia�e�.A je�eli nie, to wreszcie zrozum.- O jakim to celu mówicie, pani? - wtr�ci� si� Gyllenstiern.Czarodziejka spojrza�a na niego, nie odpowiedzia�a.Jaskier i Yarpen Zigrin u�miechn�li si� do siebie znacz�co, ale tak, by czarodziejka tego nie dostrzeg�a.Wied�min spojrza� w oczy Yennefer.By�y zimne.- Przepraszam i dzi�kuj�, rycerzu z Denesle - sk�oni� g�ow�.- Wszystkim tu obecnym dzi�kuj�.Za pospieszny ratunek udzielony bez namys�u.S�ysza�em, wisz�c, jak jeden przez drugiego rwali�cie si� do pomocy.Wszystkich tu obecnych prosz� o wybaczenie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki