sapkowski andrzej miecz przeznaczenia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Uciekaj, Ciri!Kosooki, dobywaj�c miecza, skoczy�, ale nie zd��y�.Wied�min ci�� go przez pier�, sko�nie, z góry w dó�, i natychmiast, wykorzystuj�c energi� ciosu, z do�u w gór�, przykl�kaj�c, rozchlastuj�c �o�daka w krwawy X.- Ch�opy! - wrzasn�� Junghans do reszty, skamienia�ej w zaskoczeniu.- Do mnie!Ciri dopad�a krzywego buka i jak wiewiórka smykn�a w gór� po konarach, znikaj�c w listowiu.Le�nik pos�a� za ni� strza��, ale chybi�.Pozostali biegli, rozsypuj�c si� w pó�kole, wyci�gaj�c �uki i strza�y z ko�czanów.Geralt, wci�� kl�cz�c, z�o�y� palce i uderzy� Znakiem Aard, nie w �uczników, bo byli za daleko, ale w piaszczyst� drog� przed nimi, zasypuj�c ich kurzaw�.Junghans, odskakuj�c, zwinnie wyci�gn�� z ko�czana drug� strza��.- Nie! - wrzasn�� Levecque, zrywaj�c si� z ziemi z mieczem w prawej, ze sztyletem w lewej r�ce.- Zostaw go, Junghans!Wied�min zawirowa� p�ynnie, odwracaj�c si� ku niemu.- Jest mój - powiedzia� Levecque, potrz�saj�c g�ow�, ocieraj�c przedramieniem policzek i usta.- Tylko mój!Geralt, pochylony, ruszy� pó�kolem, ale Levecque nie kr��y�, zaatakowa� od razu, dopadaj�c w dwóch skokach.Dobry jest, pomy�la� wied�min, z trudem wi��c kling� zabójcy krótkim m�y�cem, unikaj�c pó�obrotem pchni�cia sztyletu.Celowo nie zripostowa�, odskoczy�, licz�c na to, �e Levecque spróbuje dosi�gn�� go d�ugim, wyci�gni�tym uderzeniem, �e straci równowag�.Ale zabójca nie by� nowicjuszem.Zgarbi� si� i te� poszed� pó�kolem, mi�kkim, kocim krokiem.Niespodzianie skoczy�, zam�ynkowa� mieczem, zawirowa�, skracaj�c dystans.Wied�min nie wyszed� na spotkanie, ograniczy� si� do szybkiej, górnej finty, która zmusi�a zabójc� do odskoku.Levecque zgarbi� si�, sk�adaj�c kwart�, kryj�c r�k� ze sztyletem za plecami.Wied�min i tym razem nie zaatakowa�, nie skróci� dystansu, poszed� znowu w pó�kole, okr��aj�c go.- Aha - wycedzi� Levecque, prostuj�c si�.- Przed�u�amy zabaw�? Czemu nie.Nigdy do�� dobrej zabawy!Skoczy�, zawirowa�, uderzy�, raz, drugi, trzeci, w szybkim rytmie - górne ci�cie mieczem i natychmiast, od lewej, p�aski, kosz�cy cios sztyletu.Wied�min nie zak�óca� rytmu - parowa�, odskakiwa� i znowu szed� pó�kolem, zmuszaj�c zabójc� do obracania si�.Levecque cofn�� si� nagle, ruszy� pó�kolem w przeciwnym kierunku.- Ka�da zabawa - sykn�� przez zaci�ni�te z�by - musi mie� swój koniec.Co powiesz na jedno uderzenie, spryciarzu? Jedno uderzenie, a potem zestrzelimy z drzewa twojego b�karta.Co ty na to?Geralt widzia�, �e Levecque obserwuje swój cie�, �e czeka, a� cie� dosi�gnie przeciwnika, daj�c zna�, �e ten ma s�o�ce w oczy.Zaprzesta� kr��enia, by u�atwi� zabójcy zadanie.I zw�zi� �renice w pionowe szpareczki, dwie w�ziutkie kreski.Aby zachowa� pozory, zmarszczy� lekko twarz, udaj�c o�lepionego.Levecque skoczy�, zawirowa�, utrzymuj�c równowag� r�k� ze sztyletem wyci�gni�t� w bok, uderzy� z niemo�liwego wr�cz wygi�cia przegubu, z do�u, mierz�c w krocze.Geralt wyprysn�� do przodu, obróci� si�, odbi� cios, wyginaj�c rami� i przegub równie niemo�liwie, odrzuci� zabójc� impetem parady i chlasn�� go, ko�cem klingi, przez lewy policzek.Levecque zatoczy� si�, chwytaj�c za twarz.Wied�min wykr�ci� si� w pó�obrót, przerzuci� ci�ar cia�a na lew� nog� i krótkim ciosem rozr�ba� mu t�tnic� szyjn�.Levecque skuli� si�, brocz�c krwi�, upad� na kolana, zgi�� si� i zary� twarz� w piach.Geralt powoli obróci� si� w stron� Junghansa.Ten, wykrzywiaj�c pomarszczon� twarz we w�ciek�y grymas, wymierzy� z �uku.Wied�min pochyli� si�, ujmuj�c miecz obur�cz.Pozostali �o�dacy równie� unie�li �uki, w g�uchej ciszy.- Na co czekacie! - rykn�� le�nik.- Szy�! Szy� w nie.Potkn�� si�, zachwia�, podrepta� do przodu i upad� na twarz, z karku stercza�a mu strza�a.Strza�a mia�a na brzechwie pr�gowane pióra z lotek kury ba�anta barwione na �ó�to w wywarze z kory.Strza�y lecia�y ze �wistem i sykiem po d�ugich, p�askich parabolach od strony czarnej �ciany lasu.Lecia�y pozornie wolno i spokojnie, szumi�c piórami, i wydawa�o si�, �e nabieraj� p�du i si�y dopiero uderzaj�c w cele.A uderza�y bezb��dnie, kosz�c nastrogskich najemników, zwalaj�c ich w piasek drogi, bezw�adnych i �ci�tych, niby s�óneczniki uderzone kijem.Ci, którzy prze�yli, run�li ku koniom, potr�caj�c si� nawzajem.Strza�y nie przestawa�y �wiszcze�, dosi�ga�y ich w biegu, dopada�y na kulbakach.Tylko trzech zdo�a�o poderwa� konie do galopu i ruszy�, wrzeszcz�c, krwawi�c ostrogami boki wierzchowców.Ale i ci nie ujechali daleko.Las zamkn��, zablokowa� drog�.Nagle nie by�o ju� sk�panego w s�o�cu, piaszczystego go�ci�ca.By�a zwarta, nieprzebita �ciana czarnych pni.Najemnicy spi�li konie, przera�eni i os�upiali, usi�owali zawróci�, ale strza�y lecia�y bezustannie.I dosi�ga�y ich, zwala�y z siode� w�ród tupu i r�enia koni, w�ród wrzasku.A potem zrobi�o si� cicho.Zamykaj�ca go�ciniec �ciana lasu zamruga�a, zamaza�a si�, za�wieci�a t�czowo i znik�a.Znowu wida� by�o drog�, a na drodze sta� siwy ko�, a na siwym koniu siedzia� je�dziec - pot�ny, z p�ow�, miot�owat� brod�, w kubraku z foczej skóry przepasanym na skos szarf� z kraciastej we�ny.Siwy ko�, odwracaj�c �eb i gryz�c w�dzid�o, post�pi� do przodu, wysoko podnosz�c przednie kopyta, chrapi�c i bocz�c si� na trupy, na zapach krwi.Je�dziec, wyprostowany w siodle, uniós� r�k� i nag�y poryw wiatru uderzy� po ga��ziach drzew.Z zaro�li na oddalonych skraju lasu wy�oni�y si� ma�e sylwetki w obcis�ych strojach kombinowanych z zieleni i br�zu, o twarzach pasiastych od smug wymalowanych �upin� orzecha.- Ce�dmil, Wedd Brokilo?ne! - zawo�a� je�dziec.- F�ill, An� Woedwedd!- F�ill! - g�os od lasu niby powiew wiatru.Zielonobrunatne sylwetki zacz�y znika�, jedna po drugiej, roztapia� si� w�ród g�stwiny boru.Zosta�a tylko jedna o rozwianych w�osach w kolorze miodu.Ta post�pi�a kilka kroków, zbli�y�a si�.- Va f�ill, Gwynbleidd! - zawo�a�a, podchodz�c jeszcze bli�ej.- �egnaj, Mona - powiedzia� wied�min.- Nie zapomn� ci�.- Zapomnij - odrzek�a twardo, poprawiaj�c ko�czan na plecach.- Nie ma Mony.Mona to by� sen.Jestem Braenn.Braenn z Brokilonu.Jeszcze raz pomacha�a mu r�k�.I znik�a.Wied�min odwróci� si�.- Myszowór - powiedzia�, patrz�c na je�d�ca na siwym koniu.- Geralt - kiwn�� g�ow� je�dziec, mierz�c go zimnym wzrokiem.- Interesuj�ce spotkanie.Ale zacznijmy od rzeczy najwa�niejszych.Gdzie jest Ciri?- Tu! - wrzasn�a dziewczynka, ca�kowicie skryta w listowiu.- Czy mog� ju� zej��?- Mo�esz - powiedzia� wied�min.- Ale nie wiem jak!- Tak samo jak wlaz�a�, tylko odwrotnie.- Boj� si�! Jestem na samym czubku!- Z�a�, mówi�! Mamy ze sob� do porozmawiania, moja panno!- Niby o czym?- Dlaczego, do cholery, wlaz�a� tam, zamiast ucieka� w las? Uciek�bym za tob�, nie musia�bym.Ach, zaraza.Z�a�!- Zrobi�am jak kot w bajce! Cokolwiek zrobi�, to zaraz �le! Dlaczego, chcia�abym wiedzie�?- Ja te� - powiedzia� druid, zsiadaj�c z konia - chcia�bym to wiedzie�.I twoja babka, królowa Calanthe, te� chcia�aby to wiedzie�.Dalej, z�a�, ksi�niczko.Z drzewa posypa�y si� li�cie i suche ga��zki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki