wir

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.„Niechciałbym cię zawieść - pomyślał Cliff - ale nie będę mógł się stawić na tospotkanie". Spiętrzona ściana skał była już tylkoo 50 mil przed nim.Za każdym razem, gdy obracał się bezwładnie w przestrzeni,zbliżał się do niej o dziesięć mil.Nie było już czasu na optymizm; podążałw kierunku skalnej bariery szybciej niż kula karabinowa.To był już koniec.Nagle najważniejszą sprawą stało się dla niego pytanie, czy wpadnie na ścianętwarzą, czy też roztrzaska się odwrócony do niej plecami, jak tchórz. Teraz już liczył tylko sekundy, które mu pozostały dokońca.Pejzaż księżycowy rozwijał się pod nim szybko, każdy szczegółwidział ostro i wyraźnie w jaskrawym świetle zachodu.Był odwrócony donacierających na niego gór tyłem i mógł widzieć szlak, który przebył, którypowinien doprowadzić go do Ziemi.Każdy dziesięciosekundowy obrót był dla niegodniem.Pozostało mu ich już nie więcej niż trzy. Naglekrajobraz eksplodował w bezgłośnym płomieniu.Blask eksplozji zmiótł długiecienie spod stóp gór i kraterów, skrzesał ogień na szczytach.Trwało to tylkoułamek sekundy. Dokładnie przed sobą w odległościdwudziestu mil ujrzał rozległą chmurę pyłu, która wznosiła się ku gwiazdom.Wyglądało to tak, jak gdyby nastąpił nagły wybuch wulkanu.Było tooczywiście niemożliwe.Niezbyt prawdopodobna była następna jego myśl,że na skutek jakiejś akcji, zorganizowanej z fantastyczna prędkością iprecyzją przez Wydział Inżynieryjny Drugiej Półkuli Księżyca, zdołanousunąć przeszkodę na jego drodze. Bo przeszkodazostała jednak usunięta ! Olbrzymi, półokrągły kęs skały został wyrwany zlinii oddzielającej niebo od gór.Fragmenty skat i odłamki unosiły sięjeszcze nad kraterem, który pięć sekund wcześniej jeszcze nie istniał.Taki cudmogłaby zdziałać tylko eksplozja jądrowa, wywołana na trasie jego lotu wsuperdokładnie wyliczonym miejscu i momencie.Cliff nie wierzył jednak wcuda. Zrobił jeszcze jeden kompletny obrót i znalazłsię nieomal nad górami.Wtedy uświadomił sobie nagle, że przez taty ten czasleciał przed nim niewidzialny kosmiczny buldożer.Energia kinetyczna,zawarta w porzuconym przez niego pojeździe (tysiąc ton, poruszające się zszybkością większa niż mila na sekundę), wystarczyła aż nadto do wybiciaszczelny, przez którą teraz przelatywał.Uderzenie stworzonego przezczłowieka meteoru musiało wstrząsnąć cała półkulą Księżyca. Szczęście dopisywało mu do samego końcaprzestrzennej podróży.Był jeszcze krótki stukot cząstek pyłu o kombinezon,potem zdołał uchwycić spojrzeniem zamglony błysk rozżarzonych skał i szybkorozprzestrzeniających się obłoków dymu (chmury na Księżycu?) Wreszcie znalazłsię poza łańcuchem górskim, nic już nie mając przed sobą poza pustką nieba. Gdzieś tam w górze spotka na szlaku swojejdrugiej orbity „Callisto", który za godzinę wyruszy mu na spotkanie.Alejuż teraz nie było powodów do pośpiechu.Niewątpliwie udało mu się wydostać zWielkiego Wiru.Żył. Tam, o kilka mil na prawo od jegoszlaku, widać było pas startowy, który wyglądał jak włos rozciągnięty wpoprzek tarczy Księżyca.Za kilka chwil znajdzie się w strefie zasięgu falradiowych i będzie mógł wreszcie - już z radością - po raz drugi wywołaćZiemię, by odbyć obiecaną rozmowę z żoną, nadal wyczekującą pośród afrykańskiejnocy.przekład : Leontyna Frankowska powrót [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki