10 (34)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Mój drogi chłopcze, czy niewidzisz, jak wiele zostało zniszczone.Odpowiedzi nie zawsze są jasne.Zaginęły nawet niektóre pytania, jeżeli wiesz, o co mi chodzi.Pozwól, żeodpowiem tak: znamy odległość od Nowej Ziemi - tak ją nazywali koloniści doZiemi, wynosi ona, jak już mówiłem, jedenaście lat świetlnych.Nie byliśmyjednak w stanie ustalić, z jaką prędkością porusza się statek. - Ale jedną rzecz w końcu wiemy - wtrąciła się Vyann.-Powiedz Royowi o Rejestrze Dziobu, radco. - Tak, właśnie miałem o tym mówić - rzekł cierpkoTregonnin.- Zanim my, to jest Rada Pięciu, objęliśmy władzę nad Dziobem,rządzili nim ludzie zwani gubernatorami.Dzięki nim Dziobowcy z mizernegoszczepu zmienili się w potężny naród.Gubernatorzy ci mieli zwyczaj przekazywaćjeden drugiemu Rejestr czy Testament i ten właśnie Rejestr czy Testamentotrzymałem od ostatniego gubernatora tuż przed jego śmiercią.Jest to tylkowykaz imion kolejnych gubernatorów, ale pod nazwiskiem pierwszego gubernatoranapisano: - zamknął oczy i jakby dyrygując swoją delikatną ręką wyrecytował: -„Jestem czwartym kapitanem statku w jego drodze do ojczyzny, ponieważ jednaktytuł ten brzmi w tej chwili śmiesznie, wolę nazywać się gubernatorem, o ile ito nie jest zbyt przesadne". Radca otworzył oczy. - Widzisz teraz - powiedział - że chociaż nazwiska trzechpierwszych zaginęły, wiemy na podstawie Rejestru, ile pokoleń żyło na statku odchwili jego startu w kierunku Ziemi: dwadzieścia trzy. - To bardzo długi okres - rzekł Marapper, który nie odzywałsię od dłuższego czasu.Kiedy osiągniemy Ziemię? - To pytanie postawił już twój przyjaciel powiedziałTregonnin.- Mogę tylko powiedzieć, że wiem, jak długo trwa nasza podróż, alenikt nie ma pojęcia, jak długo będzie jeszcze trwała i kiedy się skończy.Zanimnastał pierwszy gubernator, wydarzyła się jakaś katastrofa lub coś w tym rodzajui od tej chwili statek pędzi non stop w przestrzeni kosmicznej, bez kapitana,bez kontroli i można właściwie powiedzieć - bez żadnej nadziei. Przez cały sen Complain pomimo zmęczenia nie był w stanieodpocząć.W głowie kłębiły mu się budzące grozę obrazy, gubił się wnajróżniejszych domysłach.Wielokrotnie analizował każdy szczegół opowiadaniaradcy, starając się jakoś to przetrawić. Wszystko było bardzo przygnębiające, ale wśród nawałufaktów jeden drobny i prawie bez znaczenia szczegół ich wizyty w bibliotece niedawał mu spokoju i powracał z uporem jak ból zęba.W swoim czasie wydawał sięzupełnie blady i Complain, jedyny, który to zauważył, nie mówił o tym ani słowa.Teraz znaczenie tego faktu narastało, aż przytłoczyło nawet myśl o gwiazdach. Kiedy Tregonnin wygłaszał swój wykład, Complain spojrzał nasufit.Ze znajdującej się tam kratki, czujnie, jakby słyszał i rozumiał,wyglądał mały szczur.następny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki