[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.41:19 ¯elazo – dla niego jak s³oma, a br¹z – jak spróchnia³e drzewo.41:20 Nieczu³y jest na strza³y z ³uku, a kamienie ciskane z procy odczuwa jak ziarnka piasku.41:21 Maczuga jest dlañ jak s³omka, drwi sobie z lec¹cego oszczepu.41:22 Skóra od spodu – jak skorupa, na b³ocie jak wa³ œlad zostawia.41:23 Wodê w g³êbinach zagotuje jak kocio³ i ca³e morze zamienia w garnek wrz¹tku.41:24 Gdy przejdzie, smuga po nim widnieje na wodzie, a g³êbia przypomina starcz¹ siwiznê.41:25 Nie ma nic podobnego na ziemi, po to jest bowiem stworzony, by nigdy siê nie baæ.41:26 Patrz z góry na wszystko, co najwa¿niejsze, i królem jest nawet najsilniejszych istot.42:1 A Hiob tak odpowiedzia³ Panu:42:2 Ja wiem, ¿e Ty wszystko mo¿esz, co tylko postanowisz, to cynisz.42:3 Kim¿e jest ten, co nierozs¹dnie Twe zamiary przyæmiewa? To ja tak nierozwa¿nie mówi³em o rzeczach, które s¹ zbyt cudowne dla mnie i nie do pojêcia.42:4 Pos³uchaj mnie wiêc, pozwól mi coœ powiedzieæ! Chcê Ciê o coœ zapytaæ.Pragnê byœ mnie po³uczy³.42:5 Dotychczas zna³em Ciê tylko ze s³yszenia, teraz patrzê na Ciebie w³asnymi oczyma.42:6 Odwo³ujê tedy wszystko, co powiedzia³em, w proch siê kajam, w popiele.42:7 Wypowiedziawszy te s³owa, Hiob rzek³ do Elifaza Temanity: Gniewam siê na ciebie i na twoich towarzyszy: nie mówiliœcie bowiem o Mnie tak s³usznie jak mój s³uga Hiob.42:8 WeŸcie teraz siedem m³odych cielców oraz siedem baranów, pójdŸcie do mojego s³ugi Hioba i z³Ã³¿cie tam ofiarê ca³opalenia za siebie.Ale niech siê te¿ pomodli za was mój s³uga Hiob, bo tylko ze wzglêdu na niego nie uczyniê wam nic z³ego za to, ¿e nie mówiliœcie o Mnie tak s³usznie jak mój s³uga Hiob.42:9 Poszli tedy Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach oraz Sofar z Naamy i uczynili to wszystko, co im powiedzia³ Pan.Pan zaœ mia³ wzgl¹d na Hioba.42:10 I odwróci³ Pan los Hioba, gdy tylko zacz¹³ on wstawiaæ siê za swoimi przyjació³mi.Dwakroæ te¿ pomno¿y³ Pan to wszystko, co Hiob posiada³.42:11 Wtedy przyszli do niego wszyscy jego bracia, siostry oraz dawni znajomi i wspólnie z nim zasiedli w jego domu do sto³u.Okazywali mu wiele wspó³czucia i pocieszali go wszyscy w nieszczêœciu, które Pan zes³a³ na niego.Ka¿dy zostawi³ mu jako podarunek jeden srebrny pieni¹¿ek oraz z³oty pierœcieñ.42:12 I b³ogos³awi³ Pan póŸniejsze lata ¿ycia Hioba bardziej ni¿ pierwsze.Posiad³ on z czasem czternaœcie tysiêcy owiec, szeœæ tysiêcy wielb³¹dów, tysi¹c jarzm wo³Ã³w i tysi¹c oœlic.42:13 Urodzi³o mu siê jeszcze siedmiu synów i trzy córki,42:14 z których pierwsz¹ nazwa³ Jemina, drug¹ Kasja, a trzeci¹ – Keren–Happuch.42:15 Nie by³o w ca³ym kraju kobiet piêkniejszych od córek Hioba.Otrzyma³y one dziedzictwo razem ze swoimi braæmi.42:16 Po tym wszystkim Hiob ¿y³ jeszcze sto czterdzieœci lat i w³asnymi oczyma ogl¹da³ swoje dzieci, wnuki i prawnuki a¿ do czwartego pokolenia.42:17 Zmar³ Hiob doczekawszy siê póŸnej staroœci i lat sêdziwych
[ Pobierz całość w formacie PDF ]