[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Praktycznie wodorowêglany w czasie resuscytacji s¹ podawane empirycznie.Pierwsza dawka wynosi l mmol/kg mc., a nastêpnie, szczególnie w przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej, co 10-15 min mo¿na podaæ 0,5 mmol/kg mc.Pierwsz¹ dawkê chory powinien otrzymaæ po wdro¿eniu w' pe³ni skutecznych podstawowych czynnoœci resuscytacyjnych, a szczególnie wentylacji p³uc.U pacjentów z chorobami serca (zw³aszcza w niewydolnoœci kr¹¿enia) mo¿na rozwa¿yæ podanie trisaminolu (Trometamol, THAM) w takiej dawce, jak wodorowêglanu sodowego.Zaletami tego leku s¹: brak sodu w cz¹steczce oraz brak powstawania dwutlenku wêgla w czasie neutralizacji jonu wodorowego.Wad¹ tego preparatu jest koniecznoœæ stosowania roztworu 0,3 mol/l, co powoduje koniecznoœæ podawania du¿ej objêtoœci p³ynu.Przy wynaczynieniu trisaminol powoduje stan zapalny tkanek.Podawanie tego leku337powinno byæ ograniczone do chorych z oddechem kontrolowanym, poniewa¿ szybko przenika on do komórki, mo¿e wywo³aæ zasadowicê w neuronach oœrodka oddechowego i spowodowaæ bezdech.Powy¿sze postêpowanie, nastawione na wyrównanie kwasicy tkankowej, poprawia kurczliwoœæ miêœnia sercowego i œcian naczyñ obwodowych oraz zwiêksza skutecznoœæ dzia³ania amin katecholowych i leków przeciwaryt-micznych.11.3.POSTÊPOWANIE FARMAKOLOGICZNE W MIGOTANIU KOMÓRPodstawowym postêpowaniem w przypadku stwierdzenia migotania komór jest defibrylacja elektryczna.U chorych, u których jesteœmy w stanie natychmiast rozpoznaæ migotanie komór jako przyczynê zatrzymania kr¹¿enia, np.chorzy minitorowani w oddzia³ach intensywnego nadzoru, zaleca siê wykonanie defibrylacji elektrycznej przed podjêciem podstawowych czynnoœci resuscytacyjnych.W innych przypadkach, po stwierdzeniu migotania komór, przerywa siê masa¿ zewnêtrzny i sztuczne oddychanie i wykonuje — zale¿nie od skutecznoœci — 1-3 defibrylacji (200 J, 200 J, 360 J).W przypadku utrzymywania siê migotania komór podejmuje siê ponownie podstawowe czynnoœci resuscytacyjne oraz podaje adrenalinê w dawce l mg do¿ylnie.Je¿eli nie ma dostêpu do naczynia, mo¿na j¹ podaæ dotchawiczo, przez rurkê intuba-cyjn¹, po uprzednim rozpuszczeniu w 10 ml izotonicznego roztworu chlorku sodowego lub wody.Ze wzglêdu na groŸbê powik³añ przy podawaniu leku dosercowo, m.in.: mo¿liwoœæ uszkodzenia miêœnia sercowego, naczyñ wieñcowych, powstanie odmy lub krwiaka osierdzia, w obliczu innych bezpieczniejszych metod, tê drogê podania wybiera siê w ostatecznoœci.Jednoczeœnie nale¿y pamiêtaæ, ¿e w przypadku dzieci, u których wystêpuj¹ trudnoœci z uzyskaniem dostêpu do ¿y³y, mo¿liwe jest podawanie leków i p³ynów w czasie resuscytacji do jamy szpikowej koœci piszczelowej przez bezpoœrednie nak³ucie jej przedniej œciany.Adrenalina, dziêki oddzia³ywaniu stymuluj¹cemu na receptory a, i ly zwiêksza ciœnienie perfuzyjne naczyñ mózgowych i wieñcowych, poprawia przep³yw tkankowy w trakcie masa¿u zewnêtrznego serca i zwiêksza skutecznoœæ defibrylacji elektrycznej.Przy przed³u¿aniu siê resuscytacji dawkê mo¿na powtarzaæ co 5 min.Nieskuteczne kolejne defibrylacje (360 J bezpoœrednio po podaniu leku) s¹ wskazaniem do wspomagaj¹cej terapii farmakologicznej.W tym przypadku lekiem z wyboru jest lidokaina (Lignocainum hydrochloricum), któr¹ podaje siê w powtarzanych bolusach do¿ylnych pocz¹tkowo 1-1,5 mg/kg mc., a nastêpnie 0,5 mg/kg mc.co 8-10 min do ca³kowitej dawki 3 mg/kg mc.Dopiero po opanowaniu migotania komór stosuje siê wlew ci¹g³y w dawce 30--50 ug/min.W przypadku braku skutecznoœci lidokainy kolejn¹ defibrylacjê mo¿na poprzedziæ podaniem do¿ylnym tosylanu bretylium w dawce 5-10 mg/kg mc.Lek mo¿na powtarzaæ co 5-15 min w dawce 10 mg/kg mc.do ca³kowitej dawki 30 mg/kg mc.W przypadku nadal utrzymuj¹cego siê migotania komór mo¿na rozwa¿yæ podanie prokainamidu lub leku p-adrenolitycznego.33811.4.POSTÊPOWANIE FARMAKOLOGICZNE W ASYSTOLII SERCApodobnie jak w migotaniu komór najskuteczniejsza jest defibrylacja elektryczna, tak w asystolii serca istotne jest „wymuszanie" pobudzeñ elektrycznych przez niezbyt silne, wolne uderzanie w okolicê przedsercow¹ (20-30 uderzeñ/min) do momentu podjêcia rytmu przez oœrodki zastêpcze.Dalsze postêpowanie polega na stosowaniu leków zwiêkszaj¹cych pobudliwoœæ i rozpoczêciu stymulacji zewnêtrznej lub wewn¹trzsercowej.W ka¿dym przypadku braku skutecznej odpowiedzi hemodynamicznej na stosowane postêpowanie niezbêdne jest rozpoczêcie masa¿uzewnêtrznego serca i sztucznego oddychania.Jeœli istnieje koniecznoœæ zastosowania leczenia farmakologicznego, lekiem z wyboru jest adrenalina podawana w omówiony powy¿ej sposób
[ Pobierz całość w formacie PDF ]