[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To wewnêtrzne napiêcie spowodowa³o roz³am po œmierci Salomona.W efekcie pojawiaj¹ siê dwa odrêbne królestwa, Judy i Izraela, z których ka¿de bêdzie prowadziæ swoj¹ w³asn¹ politykê, nie zawsze przyjazn¹ wobec wspó³braci.Otwiera siê droga rywalizacji, na której po oko³o dwustu latach Izrael poniesie najwiêksz¹ pora¿kê.Uprowadzenie Izraelitów do niewoli i zniszczenie ich królestwa nie bêdzie w stanie wygasiæ jakby naturalnej niechêci pozosta³oœci obydwu królestw do siebie.Przetrwa ona czasy perskie, hellenistyczne i rzymskie i pozostanie ¿ywa a¿ do czasów wspó³czesnych.Faktycznie ogieñ zosta³ pod³o¿ony pod proch przez nastêpcê Salomona, Roboama i jego nierozwa¿n¹ postawê wobec d¹¿eñ i ¿¹dañ pokoleñ pó³nocnych, które by³y rozdra¿nione ciê¿arami, jakie na³o¿y³ na nie jego ojciec.Do spotkania miêdzy Roboamem a przedstawicielami pokoleñ pó³nocnych dosz³o w Sychem /40 km na pó³noc od Jerozolimy/.W tym samym miejscu w którym Jozue doprowadzi³ podczas zgromadzenia ogólnego do zjednoczenia pó³nocy i po³udnia, teraz dochodzi do podzia³u.Roboam zostaje zmuszony do ucieczki.Pokolenia pó³nocne tworz¹ odrêbne królestwo z w³asnym królem, a do ich grona przy³¹czaj¹ siê pokolenia Zajordañskie.Przy Judzie pozostaje tylko pokolenie Beniamina.Na domiar z³ego wkrótce, w pi¹tym roku panowania Roboama, Juda zostaje zniszczona przez najazd egipski, prowadzony przez za³o¿yciela XXII dynastii, Szeszonka /1 Krl 14,24-27/.Faraon ten d¹¿y³ do wznowienia w³adzy egipskiej w Azji, st¹d jednym z obiektów jego ataku sta³a siê Juda razem z Jerozolim¹ i jej œwi¹tyni¹, oraz Izrael, czego nie mówi¹ ksiêgi biblijne, ale o czym informuje lista podbitych miast znaleziona na murach œwi¹tyni Amona w Karnaku.Pokolenia pó³nocne wybra³y na swojego przywódcê Jeroboama, dawnego urzêdnika króla Salomona, któremu przepowiedzia³ w³adzê nad Izraelem prorok Achiasz, w zwi¹zku z czym nie pozosta³o mu nic innego jak tylko uciekaæ przed gniewem Salomona i schroniæ siê w Egipcie u Szeszonka.Po œmierci Salomona wróci³ do ojczyzny akurat w czasie zgromadzenia w Sychem, a¿eby otrzymaæ w³adzê /1 Krl 12,20/.Œwiadom tego, ¿e ewentualna zmiana decyzji pokoleñ pó³nocnych i ponowna chêæ nawi¹zania kontaktów z Jud¹ mog³yby go drogo kosztowaæ, postanowi³ uwypukliæ ró¿nicê miêdzy pó³noc¹ a po³udniem.Przeniós³ stolicê z Gibea /dawna stolica Saula do Sychem, aby zwiêkszyæ odleg³oœæ od Jerozolimy i stworzyæ konkurencyjny dla Jerozolimy kult /1 Krl 12,26-33/ w dwóch sanktuariach le¿¹cych na krañcach królestwa Izraelskiego /w Betel i Dan/.Obydwa sanktuaria nie by³y zupe³nie nieznane, mia³y bowiem zwi¹zek jeszcze z czasami patriarchalnymi.Betel, le¿¹ce 16 km od Jerozolimy, sta³o siê z czasem g³Ã³wnym sanktuarium pañstwa pó³nocnego i pozosta³o nim a¿ do jego upadku.Ponadto król ustanowi³ doroczne œwiêto, które obchodzono w innym miesi¹cu.Chodzi³o tu o œwiêto Namiotów /Kp³ 23,34 Lb 29,12/, które Jeroboam opóŸni³ bezprawnie o jeden miesi¹c w stosunku do daty obchodzonej w Jerozolimie.Poza tym król, nie bêd¹c Lewit¹, sam sk³ada³ ofiary /1 Krl 12,32/, kaza³ w obu sanktuariach ustawiæ pos¹gi z³otych cielców /echo grzechu na Synaju/.Pos¹gi te nie by³y prawdopodobnie uwa¿ane za obraz bo¿y, ale raczej za tron albo podnó¿ek Boga, podobnie jak cherubiny w sanktuarium jerozolimskim: jednak¿e ze wzglêdu na podobieñstwa do statui u¿ywanych w kultach p³odnoœci ³atwo doprowadziæ lud do idolatrii.Wysi³ki królewskie w kierunku powiêkszenia rozdzia³u miêdzy religi¹ Izraela a religi¹ Judy po czêœci powiod³y siê.Poniewa¿ jednak nawi¹zywa³y one z koniecznoœci do tradycji patriarchalnej, czyli tradycji typu charyzmatycznego, wprowadzi³y mimowolnie pewn¹ niestabilnoœæ samego urzêdu królewskiego, który opiera³ siê na wskazaniu bo¿ym wybranej osoby oraz aklamacji ludu.Juda tymczasem wybra³a pewniejsz¹ drogê sukcesji monarchicznej, gwarantuj¹c¹ mniejsze wstrz¹sy po œmierci króla pochodz¹cego z jednej i tej samej linii Dawida, jedynej wybranej przez Boga.Nie mo¿na przy tym zapominaæ, ¿e charakterystyka osoby Jeroboama pochodzi od niechêtnego mu pisarza z po³udnia, który zalicza go do grona najgorszych heretyków, poniewa¿ zniszczy³ on wiêŸ istniej¹c¹ miêdzy pokoleniami oraz jednoœæ religijn¹ wokó³ Jerozolimy.Po œmierci Jeroboama w³adzê w Izraelu przej¹³ jego syn, Nadab /909-908/.Kontynuowa³ on politykê rozdzia³u, w czasie krótkiego panowania wpl¹ta³ siê w wojnê z Filistynami i usi³owa³ odebraæ im miasto Gabbaton /le¿¹ce na terytorium przydzielonym pokoleniu Dana/.Podczas oblê¿enia miasta zosta³ zaatakowany przez Baszê /oficera pochodz¹cego z pokolenia Issachara/ podbity i stracony /1 Krl 15,25-30/.Szczegó³owe wiadomoœci dotycz¹ce jego panowania znajdowa³y siê w "Ksiêdze królów Izraela", czyli w anna³ach królewskich, które by³y jeszcze dostêpne w czasie gdy autor 1 Krl pisa³ streszczenie dzia³alnoœci Nadaba /1 Krl 15,31/.Basza /908-885/, przejmuj¹c tron po Nadabie, zabezpieczy³ siê przed ewentualn¹ reakcj¹ przeciwko jego w³adzy w ten sposób, ¿e wymordowa³ ca³¹ rodzinê Jeroboama /1 Krl 15,29/.Pozosta³ przy rozdziale religijnym wprowadzonym przez Jeroboama i popiera³ go.Basza rz¹dzi³ 24 lata w Izraelu ze stolicy w Tirsie /1 Krl 15,27-16,6/.Tron w Izraelu przej¹³ jego syn, Ela /885-884/.Rz¹dzi³ on tylko dwa lata.Autor 1 Krl nie podaje ¿adnego szczegó³u z jego dzia³alnoœci, wskazuje tylko na anna³y królewskie /1 Krl 16,7-14/, jako dostêpne Ÿród³o wiadomoœci o tym królu.Rz¹dy Ela zakoñczy³y siê w sposób równie tragiczny jak panowanie Nadaba.Jeden z jego oficerów Zimri zabi³ go w Tirsie, a potem wymordowa³ ca³¹ jego rodzinê.Tym sposobem w krótkim okresie wygas³a dynastia Izraelska.Po wymordowaniu rodu Baszy Zimri og³osi³ siê królem /884/ w Tirsie.Jego panowanie w Izraelu - jeœli tak mo¿na je nazwaæ - by³o najkrótsze i traw³o tylko jeden tydzieñ /1 Krl 16,15-20/.W³aœciwie wszystko odby³o siê pod nieobecnoœæ wojska izraelskiego.Wojsko, gdy tylko dowiedzia³o siê o zamordowaniu króla, porzuci³o oblê¿enie Gibbatonu - ci¹gle jeszcze znajduj¹cego siê w rêkach filistyñskich - i powróci³o pod Tirsê.Wkrótce miasto znalaz³o siê w rêkach wojska, a Zimri, nie maj¹c ¿adnej mo¿liwoœci ratunku, schroni³ siê w pa³acu królewskim, który podpali³ i sam w nim sp³on¹³.Nowym królem zosta³ wybrany jeszcze podczas oblê¿enia Gibbetonu Omri /884-873/, cz³owiek, który sta³ siê za³o¿ycielem nowej dynastii w Izraelu.Posiada³ on spore zdolonoœci i by³ pierwszym królem izraelskim, o którym informuj¹ Ÿród³a pozabiblijne /stela Meszy: "Jam jest Mesza, syn Kemosz-bone, król Moabu, Dajbonita.Ojciec mój panowa³ przez 30 lat nad Moabem, a jam obj¹³ królowanie po mym ojcu.I usypa³em ten oto pagórek /bogu/ Kemoszowi w Karchah, bo mi /u¿yczy³/ pomocy i wybawi³ mnie z r¹k wszystkich królów, a da³ mi doczekaæ pociechy z /upadku/ mych wrogów.Omri by³ królem Izraela i przez wiele lat upokarza³ Moabitów, gdy¿ Kemosz gniewa³ siê ci¹gle na swój kraj.Po Omrim wst¹pi³ na tron syn jego i rzek³ równie¿: chcê upokorzyæ Moab! Tak powiedzia³ za mego panowania, lecz ja mia³em pociechê na nim i na jego domu i Izrael zgin¹³ zgonem wiecznym.A Omri zaj¹³ by³ ca³y kraj od Medaby i mieszka³ tam przez wszystkie dni swego ¿ycia i przez po³owê dni ¿ycia swoich synów, razem lat 40.I to za moich dni odda³ Kemosz ten kraj /mnie/ z powrotem.Wówczas zbudowa³em Baal-Meon i urz¹dzi³em tam cysterny.Potem zbudowa³em Kirjathon.A ludzie z pokolenia Gad mieszkali w kraju Ataroth od wieków: wtedy odbudowa³ sobie król Izraela Ataroth.Walczy³em z tym miastem, zaj¹³em je i wyg³adzi³em ca³¹ ludnoœæ miasta, umi³owanie oczu dla Komesza i Moabu.I zabra³em stamt¹d o³tarze boga Daudo i zawlok³em go do Kerijot przed Kemosza i osadzi³em tam¿e ludzi z Srn /Szaron/ i Machrat.I rzek³ do mnie Kemosz: IdŸ i zabierz Izraelowi Nebo.I poszed³em w nocy i oblega³em je od brzasku jutrzni do po³udnia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]