[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wprawdzie to wydarzeniejest uroczyœcie obchodzone jako szósty przystanek drogi krzy¿owej i przedstawianew koœcio³ach katolickich na ca³ym œwiecie, ale nie ma ¿adnych dowodów istnieniaœwiêtej Weroniki.Nie wspomina o niej ¿adna z ewangelii; jej imiê raczej zosta³outworzone z greckich s³Ã³w Veron Ikon, co znaczy "prawdziwa podobizna".Ponie-wa¿ wykonano wiele kopii Mandylionu z Edessy i przynajmniej jedna z nich dotar³ado Rzymu - prawdopodobnie by³a to w³aœnie chusta Weroniki.W ka¿dym razie,jeœli oryginalny Mandylion naprawdê by³ portretem namalowanym przez Hannana,sekretarza Abgara, to stanowi³ naprawdê "prawdziw¹ podobiznê" Jezusa i s³usznieby³ otaczany czci¹ ~ ~.Po cudownym uzdrowieniu Abgar nawróci³ siê na chrzeœcijañstwo, tak wiêcEdessa sta³a siê pierwszym naprawdê chrzeœcijañskim miastem na œwiecie.Mog³osiê tak staæ bez sprzeciwu Rzymu dziêki temu, ¿e by³a stolic¹ buforowego, niezale¿-nego pañstwa.Abgar nie móg³ jednak sprawiæ, ¿eby jego nastêpcy wytrwali w nowejwierze.Umar³ w roku 50 n.e.i po nim wst¹pi³ na tron jego najstarszy syn.Kiedy i onumar³, w 57 roku, w³adzê obj¹³ m³odszy syn, Ma'nu VI bar Abgar.By³ on, jak siêwydaje, wrogo nastawiony do chrzeœcijañstwa i przywróci³ religiê pogañsk¹.Prze-œladowani chrzeœcijanie postanowili ukryæ swoje najcenniejsze skarby, list Jezusai Mandylion, w murze jednej z bram miasta.Le¿a³y tam spokojnie przez nastêpnetrzy stulecia; w tym czasie miasto ponownie przyjê³o chrzeœcijañstwo, miêdzy 177a 212 rokiem, za panowania Abgara VIII, zwanego Wielkim.A¿ do 525 roku, kiedywielka powódŸ zniszczy³a bramê, Mandylion nie ujrza³ œwiat³a dziennego.Ponowne odkrycie Mandylionu by³o najwiêkszym wydarzeniem w dziejach chrze-œcijañskiej Edessy.Wieœæ o tym wydarzeniu roznios³a siê szybko i wkrótce Edessa,która ju¿ i tak przyci¹ga³a pielgrzymów z powodu zwi¹zków z patriarch¹ Abraha-mem i prorokiem Hiobem'2, sta³a siê wielkim centrum pielgrzymkowym.Wówczasnale¿a³a ju¿ do imperium bizantyjskiego, a jej drogocenne relikwie wzbudza³y wiel-k¹ zazdroœæ.Historia Edessy by³a œciœle zwi¹zana z cesarstwem rzymskim i nie trze-ba by³o d³ugo czekaæ, a¿ Bizancjum, jak Grecy nazywali Konstantynopol, zg³osi³opretensje do tak wa¿nych pami¹tek.Bizancjum, dziedzictwo imperiumW czasie europejskich ciemnych wieków, kiedy kultura trwa³a jeszcze tylkow zamkniêciu za murami klasztorów, wschodnia ga³¹Ÿ cesarstwa rzymskiego - Bi-zancjum - rozkwita³a.Tysi¹cletnie pañstwo, chocia¿ nara¿one na ataki z zewn¹trzi wstrz¹sane od czasu do czasu wewnêtrznymi rozruchami, mia³o przetrwaæ jeszczeponad tysi¹c lat po zdobyciu Rzymu w 410 roku n.e.Kiedy barbarzyñscy Wandalo-wie, Sasi, Wizygoci i Hunowie pl¹drowali i rabowali to, co zosta³o z ZachodniegoCesarstwa, we Wschodnim, z jego wspania³¹ stolic¹- Konstantynopolem, rozwinê-³a siê niezwykle wyrafinowana chrzeœcijañska cywilizacja.Jej koœcio³y i pa³ace by³ynajwiêksze na œwiecie, ludzie nosili najpiêkniejsze stroje i mieli doœæ czasu, by zaj-mowaæ siê filozofi¹.nic wiêc dziwnego, ¿e ludzie Zachodu patrzyli na ten klejnotz obaw¹, podziwem i byæ mo¿e zazdroœci¹.Ale pozory mog¹ byæ myl¹ce.Bizancjum otaczali wrogowie, naje¿d¿aj¹cy jegogranice; najgroŸniejszym z nich, którego Rzym nigdy nie by³ w stanie pokonaæ, by³opañstwo perskie.Chocia¿ w 331 roku p.n.e.Aleksander Wielki pokona³ Dariuszai rozprzestrzeni³ greck¹ cywilizacjê a¿ do ladii, jego imperium wkrótce siê rozpad³oi Persja odrodzi³a siê jako pañstwo sasanidzkie.Persowie byli g³êboko religijni,a królowie sasanidzcy przywrócili zaratustryzm, religiê swoich przodków, która poinwazji Aleksandra znalaz³a siê w stanie upadku.Przez stulecia na pogranicznychterytoriach Armenii, Syrii i pó³nocnej Mezopotamii toczy³a siê nie rozstrzygniêtawalka miêdzy zaratustriañsk¹ Persj¹ a chrzeœcijañskim Bizancjum.Dopiero w 610roku n.e., kiedy Bizancjum by³o zajête swoimi wewnêtrznymi problemami, perskikról Chosroes II dokona³ zmasowanego ataku.W trwaj¹cej dwadzieœcia lat kampa-nii zagarn¹³ olbrzymie tereny imperium: Anatoliê, Syriê, Egipt, a nawet Jerozolimê
[ Pobierz całość w formacie PDF ]