149 1 (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wśród trosk rodzinnychi politycznych jakie przyniósł Cyceronowi rok pobytu w Brundisium, najbardziej gnębiło go to co ma wybrać: trzymać stroną pompejańczyków, czy oczekiwać łaski Cezara.Wybrał z dwojga złego lepsze i postanowił uzyskać przychylność obozu cezariańskiego.Po długich przemyśleniach, Cyceron uroczyście przyrzeka w imieniu senatu „nie tylko strzec i pilnować Cezara, lecz go nawet własną piersią osłonić”.Gdy powrócił do Rzymu zauważył, że nie jest jedynym rozbitkiem z obozu pompejańskiego i że ma towarzyszy niedoli.W tym okresie odnowił dawne znajomościm.in.z Lucjuszem Rufusem, Warronem oraz Markiem Brutusem.W wolnych chwilach postanowił opracować historię rzymskiej wymowyw formie dialogu i opatrzył ją na cześć swojego przyjaciela tytułem „Brutus”.Bezpośrednio po tym utworze powstały „Paradoxa stoicorum” (o wartościach stoickich), „Pochwała Katona” oraz „Orator”.W ostatnim z tych utworów oznajmił, że prawdziwym mówcą może być tylko ten, kto swobodniei suwerennie potrafi się posługiwać wszystkimi używanymi stylami: wzniosłym, średnim i skromnym.Cyceron pochłonięty zagadnieniami filozoficznymi nie bardzo zajmował się sprawami publicznymi.Po śmierci swojej ukochanej córki zmienił zainteresowania rodzajem literatury.Zaczął zagłębiać się w utwory mówiąceo bólu, np.traktat filozofa Krantora „O boleści”.Odniósł się do niego pisząc „Pocieszenie dla samego siebie”.Zaczął żyć w zupełnym odosobnieniu,a obcowanie z książkami stało się dla niego „rozrywką”.Napisał utwory m.in.„Akademiki”, „De finibus”, „Consolatio”, „Hortenzjusz”, „Rozprawy akademickie” (poświęcone Warronowi).Równocześnie z „Rozprawami akademickimi” ukończył wielkie dzieło w pięciu księgach pt.„Problemy najwyższego dobra i zła”.Następnie zabrał się do pisania „Rozpraw tuskulańskich”.W dziele tym chciał dać czytelnikowi skuteczną broń przeciw najrozmaitszym przeciwnościom losu w walce o szczęście.Rok 44 p.n.e.upłynął Cyceronowi na działalności pisarskiej.Powstały wtedy m.in.„Traktat o wróżbiarstwie”, „O naturze bogów”, przekład platońskiego „Timajosa”, „Katon Starszy o starości”.W roku 44 p.n.e.Brutus dokonał zamachu na życie dyktatora Italii – Cezara.Po jego śmierci, obok dwóch zwalczających się obozów cezariańskiegoi republikańskiego, urosła trzecia samodzielna siła, mianowicie osoba Amocjusza, podającego się za spadkobiercę Cezara.Zagrażała ona Antoniuszowi, który zaraz po śmierci Cezara chciał być jedynym władcą Italii.Jednak ujawnił się prawdziwy spadkobierca Cezara – Oktawian August, który rościł sobie prawa do rządów.Cyceron od początku panowania Antoniusza sprzeciwiał się jego osobie.Dnia 2 września 44 roku p.n.e.na posiedzeniu senatu, Cyceron wygłosił pierwszą ze swoich czternastu filipik, czyli mów skierowanych przeciw Antoniuszowi.Przemówienie to zawierało ostrą krytykę wszystkich ustaw uchwalonych za sprawą Antoniusza.Była apelem do konsulów wzywającym ich do powrotu na drogę prawa i do służby dla republiki.19 września Cyceron wygłosił drugą filipikę.Gwałtownie zaatakował w niej swojego przeciwnika.Mowa dyszała nienawiścią, Antoniusz został przedstawiony jako rozpustnik, złodziej grosza publicznego, nikczemnik, łotr, tyran i pijanica.Kolejna jego filipika została wygłoszona w dniu 20 grudnia na posiedzeniu senatu.Tegoż samego dnia wystąpił powtórnie przed ludem ze swoją czwartą filipiką, w której stwierdził, że Antoniusz został uznany przez senat za wroga.Na kolejnych posiedzeniach senatu i spotkaniach z ludem wygłaszał następne mowy przeciw Antoniuszowi.Antoniusz postanowił zemścić się i wynajął siepaczy, którym dał rozkaz zamordowania Cycerona.W 43 roku p.n.e.Cyceron zginął w swojej williw Formianum.Marcus Tullius Cicero „O prawach”Zapoznawszy się z ww.utworem tego wybitnego mówcy rzymskiego, chciałabym opisać pokrótce jego temat.Utwór napisany jest w formie dialogu, który toczy się w mieście Arpinum w lecie 52 roku p.n.e.Występuje tu sam Cyceron, jego brat Kwintus i przyjaciel Attyk.W prowadzonej dyskusji reprezentują w dyskusjach własne poglądy, które są napisanew sposób żywy i naturalny, nie powodujący znużenia u czytelnika.Zarówno Attyk jak i Kwintus występują ze swymi mowami przerywając Markowi jego wywody i żywo z nim polemizując.W pierwszej księdze rozmowy toczą sięw lesie arpinackim.W drugiej i trzeciej – na wysepce Fibrenusa; akcjaw czwartej księdze przenosi się do willi Cycerona, a w piątej znów powraca pod drzewa nad rzekę Liris.Bohaterowie przeważnie dyskutują na temat stosunku poezji do prawdy; Attyk zachęca Cycerona do zajęcia się pracami historycznymi, lecz Cyceron odrzucą tą propozycję uważając iż te prace wymagają za dużo czasu.Pierwsza księga poświęcona jest poglądom na istotę i źródło prawa.Cyceron głosi stoicką tezę, że prawo nie powstało drogą umowy, lecz jest oparte na rozumie, który jest wrodzony wszystkim ludziom i dany od boga.Źródłem prawa jest „natura”, której pochodzenie jest boskie.Druga księga dotyczy praw sakralnych, jakie powinny obowiązywać w idealnej rzeczypospolitej.Cyceron opiera się na instytucjach starorzymskich.W trzeciej księdze podaje tekst praw dotyczących urzędników i ich kompetencji.Cyceron ukazuje się jako umiarkowany konserwatysta.Sądzę że Cyceron wykazał wielką wiedzę w napisaniu tego dzieła, który zachwyca wielu czytelników zarówno ówczesnych jemu, jak i współczesnych.Autor: MuchaR [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki