[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Szczególnie dotyczy to diod D5 i D6, rdzenia transformatora, d³awika i kluczy.Poniewa¿ w za³o¿eniach zasilacz by³ projektowany do zasilania transceivera, bez sensu by³oby go wyposa¿aæ w du¿e radiatory lub pracuj¹cy przez ca³y czas wentylator, gdy¿ du¿a moc jest pobierana wy³¹cznie przy nadawaniu.Dlatego uk³ad wyposa¿ony zosta³ w radiatory, zdolne odprowadziæ ciep³o dla ch³odzenia naturalnego przy ci¹g³ym pr¹dzie wyjœciowym do ok.8A i termicznyC12: 150nF/63VC13: lOOpFC14: 6,8nFC19, C20, C22, C23, C24: 330jiF/25VC21, C25: 220nF/63VC29, C30: 6,8nF/250VPó³przewodnikiDl: BZY80C220D2: TL431CD3: LM385-2,5VD4: BZY80-C6V8D5, D6: MBR2045CTD7: BZY80C15Ml: mostek 3A/400VM2: mostek 1A/1OOVOl: 6N135Tl, T2: BUZ80T3, T4, T5, T6: BC548T7: BD138TS: BA812Ul: SG3525AU2: 7818U3: TL081Ró¿neD£1: 2 razy 25 zwojów na rdzeniuRP 25x15x10D£2: 25 zwojów DNE0,5 w izolacjipolietylenowej na rdzeniu RW5x25D£3: rdzeñ ETD44 Polfer zeszczelin¹ 1 mm i z karkasem.uzwojenie 9,5 zwoju 8 razy DNE1 mmTRI: rdzeñ ETD44 Polfer bezszczeliny z karkasem.Uzwojeniepierwotne 2 razy 54 zwoje DNE0,5 mm, uzwojenie wtórne 2 razy5 zwojów, 5 razy DNE 1 mmTR2: TS2/56Oprawka bezpiecznika do druku,bezpiecznik 3,15A, wentylator min.8x8 cm 12VDC, rezystory i ¿arówkido uruchomienia wg opisuw tekœcieRys.6.Sposób wykonania d³awika D£2.w³¹cznik wentylatora.Zrealizowany on zosta³ w sposób najprostszy, za pomoc¹ pojedynczego wzmacniacza operacyjnego U3 pracuj¹cego jako komparator z histerez¹ i porównuj¹cego napiêcie odniesienia z sygna³em z czujników temperatury.Zalet¹ tego klasycznego uk³adu jest to, i¿ przy wykorzystaniu jako czujnika temperatury potrójnej diody BA812, mo¿liwa jest kontrola temperatury w kilku punktach (radiatorach) - praktyczna realizacja sprowadza siê do umieszczenia w uk³adzie kilku diod BA812 w ró¿nych miejscach i po³¹czeniu ich równolegle.Sterownik tyrystoraEwentualne uszkodzenie w uk³adzie kontroli napiêcia wyjœciowego (np.przerwa w rezystorze R28) mog³oby doprowadziæ do szybkiego i niekontrolowanego wzrostu napiêcia na wyjœciu przetwornicy nawet do 25V.To realne niebezpieczeñstwo i du¿e zagro¿enie dla drogiego transceivera mo¿na wyeliminowaæ w³¹czaj¹c równolegle do wyjœcia zasilacza tyrystor.Do jego sterowania s³u¿¹ elementy R32, R33 i dioda Zenera D7, do³¹czone do jego bramki.W chwili, gdy napiêcie wyjœciowe osi¹gnie 15V, do bramki tyrystora zaczyna p³yn¹æ pr¹d, powoduj¹c jego wyzwolenie i zwarcie zasilacza.Tyrystor zabezpieczaj¹cy musi wytrzymaæ pr¹d rzêdu 2 5 A, odpada zatem u¿ycie popularnych modeli w obudowie TO-220 i dlatego tyrystor zosta³ umieszczony poza p³ytk¹ drukowan¹.Elementy indukcyjneJakoœæ i solidnoœæ wykonania elementów indukcyjnych jest kluczem do sukcesu w budowie zasilacza.Jest to z pewnoœci¹ prawda banalna i znana.Doœwiadczenie uczy jednak, ¿e w stwierdzeniu tym nie ma ¿adnej przesady.Dlatego prawid³owemu wykonaniu elementów indukcyjnych poœwiêcimy nieco miejsca.Najwa¿niejszym podzespo³em przetwornicy jest oczywiœcie transformator impulsowy TRI.DoElektronika Praktyczna 3/98Zasilacz do CBjego wykonania u¿yto rdzenia typu ETD44 produkcji Polfer.W uk³adzie push-pull, przy czêstotliwoœci pracy 50kHz moc przenoszona przez ten rdzeñ nie powinna przekraczaæ 250W.W odró¿nieniu od uk³adu przetwornicy zaporowej, tym razem rdzeñ nie zawiera szczeliny powietrznej i obie po³Ã³wki powinny dobrze do siebie przylegaæ.Rdzeñ z widocznymi pêkniêciami lub ubytkami jest nieprzydatny.Na pocz¹tku trzeba nawin¹æ uzwojenie wtórne.Ze wzglêdu na du¿¹ wydajnoœæ pr¹dow¹ zasilacza musi ono byæ nawijane piêcioma przewodami jednoczeœnie.Jest to doœæ k³opotliwe i wymaga sporej wprawy.Pracê rozpoczynamy od wyciêcia ostrym no¿em w karkasie szczeliny potrzebnej do wyprowadzenia odczepu (rys.4) i przygotowania 5 odcinków przewodu nawojowego o gruboœci 1 mm i d³ugoœci ok.60cm.Koñce z jednej strony okrêcamy na wyprowadzenia 9.12 karkasu (do 12 dwa przewody!), uprzednio unieruchamiaj¹c karkas, np.w ma³ym imadle.Podczas nawijania nale¿y pamiêtaæ, aby zawsze robiæ to w jednym kierunku, starannie, p³asko i œciœle obok siebie uk³adaæ zwoje.Jeœli czynnoœæ ta nie uda siê za pierwszym razem, niestety trzeba próbowaæ do skutku.Tak postêpuj¹c trzeba nawin¹æ piêæ zwojów (liczymy dok³adnie!), a drut powinien utworzyæ jedn¹ i p³ask¹ warstwê.Koñce przewodów wyprowadzamy poprzez wyciêt¹ szczelinê na zewn¹trz.Tak powsta³¹ warstwê trzeba zaizolowaæ przykrywaj¹c j¹ szczelnie warstw¹ folii styrofleksowej lub innego izolatora odpornego na temperaturê.Szczególn¹ uwagê nale¿y zwróciæ na dok³adne przykrycie brzegów.Drug¹, identyczn¹ wi¹zk¹ trzeba nawin¹æ dalsz¹ czêœæ uzwojenia wtórnego.Tym razem rozpoczynamy od wprowadzenia wi¹zki przez szczelinê, dalej nawijamy ponownie 5 zwojów, koñcz¹c ca³oœæ na wyprowadzeniach 13.16.Nawiniête uzwojenie wtórne trzeba zaizolowaæ, tym razem podwójn¹ warstw¹ folii.Dla zmniejszenia zak³Ã³ceñ, pomiêdzy uzwojeniem pierwotnym a wtórnym, powinno siê umieœciæekran.Tworzy go zazwyczaj jed-nozwojowa i zaizolowana warstwa cienkiej folii miedzianej (nie mo¿e ona tworzyæ zwartego zwoju).Foliê tak¹ dwustronnie izoluje siê przyklejaj¹c j¹ do folii styrofleksowej i nawijaj¹c ni¹ jeden zwój.Wyprowadzenie ekranu nale¿y pod³¹czyæ do koñcówki 8
[ Pobierz całość w formacie PDF ]