Feliks W Kres Polnocna Granica

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tereza wi�za�a ca�e centrum.Setka lekkozbrojnych przesz�a przez ulic�, by�a na ty�ach wroga! Wspar�a j�, wyrwana z wy�omu, niepotrzebna ju� pó�setka konnicy.Pora�one od ty�u strza�ami lewe skrzyd�o Alerów p�ka�o.!I p�k�o, rozsypa�o si� zupe�nie! Ambegen porozrywa� je, odrzuci�, zmusi� do ucieczki, a wtedy razem z Linezem wspar� pot�nie uwik�anych w bój je�d�ców.To, co pozosta�o z alerskiego centrum, znalaz�o si� nagle w potrzasku, naciskane z trzech stron przez liczniejszych, silniejszych, lepiej zbrojnych, upojonych widocznym ju� zwyci�stwem �o�nierzy! Skrwawieni konni �ucznicy, otrzymawszy pomoc piechoty, poderwali si� raz jeszcze: zgnieciono k��b Alerów, st�amszono, wreszcie wyrzucono � niczym kup� �wiru z miotaj�cej machiny obl�niczej � prosto na spotkanie �ciganych przez zajad�� z�ot� sfor� pobratymców.Obie grupy cz�ciowo rozbieg�y si� na boki, cz�ciowo zderzy�y, wypadli w to wszystko z�oci.Ale Ambegen by� ju� panem placu boju, odzyska� swoj� armi�, poszarpan�, zmieszan�, ale mia� j� w r�ku, trzyma�, nie wypuszcza�.�o�nierze przebiegali w�ród le��cych na ziemi cia�, porywali swoich rannych, ci�gn�li ich, wlekli, os�aniani przez grupy i grupki jezdnych.Konni �ucznicy p�dzili tu i tam, niszczyli drobne odpryski obu plemion, wywabiali za sob� w po�cig wi�ksze grupy, nie puszczali do swojej piechoty! Linez i Ambegen odchodzili na po�udnie, krok za krokiem, op�dzaj�c si� strza�ami od tego, co zdo�a�o przenikn�� przez zapor� jazdy.Wreszcie przenikliwy g�os �wistawki zosta� powtórzony wielokrotnie � i to by�o has�o: �Odwrót!"Armekta�skie wojsko wychodzi�o z bitwy, zostawiaj�c, pogr��one w przedwieczornej szarówce, morduj�ce si� nawzajem, wyniszczone wrogie gromady.Ambegen osi�gn�� swój cel.Tereza spad�a z konia dopiero pó� mili od pobojowiska.14.Tabory Lineza, zawezwane przez wys�anych go�ców, wysz�y na spotkanie oddzia�ów.Rannych u�o�ono na wozach, otoczono opiek�.By�y szarpie, by�a woda i wódka, by�y pledy do okrycia � by�o wszystko.Ambegen zako�czy� sw� kampani� nie inaczej, ni� zacz��: rozumnie.Jeszcze wtedy, gdy s�a� pierwszych pos�a�ców do magnata, przypomina�, �e po bitwie b�d� ranni.Rzecz tak bardzo oczywista, a zarazem tak trudna do zapami�tania przez dowódców, którzy �wietnie wiedzieli, jak zacz�� ale nie my�leli o tym, co dalej.Wczesna noc zimowa okry�a znu�one, skrwawione, lecz zwyci�skie, z podniesionym czo�em wracaj�ce zast�py.Pokazano tym �o�nierzom, �e mog� pora�a� wrogie armie samym swym widokiem, a do reszty rozbija� � or�em.Dano dowód, �e tysi�ce to za ma�o, by pokona� setki takich, jak oni.Po miesi�cach pora�ek, ba�aganu i g�odu � pi�� wspania�ych dni, uwie�czonych �wietnym zwyci�stwem, by�o dla tych ludzi nagrod�.Przecie� nigdy nie bali si� trudów, nie bali si� walki, nie bali si� nawet �mierci.Bali si� tylko tego, �e s� s�abi, niepotrzebni, �e mo�na ich bi� i zwyci�a�, gdy oni sami tego nie potrafi�.Przywrócono im moc i wiar�.Nocny postój wypad� tam, gdzie przed bitw�.Silne ubezpieczenia, z�o�one z samych ochotników, zosta�y wysuni�te w stron� pobojowiska � chocia� by� to w�a�ciwie zbytek ostro�no�ci.Ambegen nie wierzy�, by cokolwiek przysz�o tu za nimi.Linez radzi�, by wozy z rannymi posz�y dalej, do najbli�szej wioski, uzna� jednak w ko�cu racje nadsetnika.Ci �o�nierze nie mogli mie� lepszej opieki od ch�opów, ni� tutaj � od w�asnych towarzyszy.Wo�enie ich po rozmi�k�ej ziemi, po wertepach, w �rodku nocy, na chybocz�cych si� i skrzypi�cych wozach, nie mia�o �adnego sensu.Lepiej mogli wypocz�� tutaj, pod tymi samymi drzewami, spod których ruszali do bitwy.I na tym stan�o.Lekko ranny w rami� Ambegen sta� oparty o wóz, który zesz�ej nocy mia� s�u�y� mu za sypialni�.Patrzy� na pot�n�, mimo odleg�o�ci, �un�, drgaj�c� pod ciemnym niebem.Po pewnym czasie zbli�y� si� Linez.I stan�� tak samo, oparty, spogl�daj�c na czerwon� po�wiat�.Bardzo d�ugo milczeli.� Widzisz, panie � rzek� wreszcie magnat � z bitwami to jest tak: je�li przegrasz, powiedz� �b��d dowódcy"; je�li wygrasz � ��mia�e posuni�cie".Ambegen parskn�� przez nos.� Nawet nie o tym my�l�.Ale, rzecz jasna, masz ca�kowit� s�uszno��.Nikt nie rozlicza zwyci�zców.Naprawd�, wasza godno��, pod Alkawa zrobi�em znacznie wi�cej, ni� tutaj.I m�czono mnie istnym �ledztwem, omal nie zniszczono mi kariery.A teraz? Co z tego, �e i moj� g�ow�, i wojsko, uratowali setnicy? Nic z tego.Ambegen zwyci�y�!� Wasza godno��, to ty przyprowadzi�e� tutaj wojsko, nikt inny � z powag� przypomnia� Linez.� Pomogli�my ci zako�czy� to, co zacz��e�, i nic wi�cej.� Widzisz, panie, ja chcia�bym zawsze mie� takich oficerów.Ka�dy dowódca chcia�by mie� takich oficerów.Którzy mu pomog� � i nic wi�cej.Zamilkli obaj.� Rozmawia�em z nim � powiedzia� Armekta�czyk.� Wci�� siedzi przy rannych.Ambegen wiedzia�, o kim mówi Linez.� Na jego miejscu te� bym przy nich siedzia� � rzek� sucho.�Ale raczej nie patrzy�bym im w oczy.� Wasza godno�� zbyt surowo os�dzasz tego oficera.� Nieprawda! � zaprzeczy� nadsetnik.� Wr�cz przeciwnie, os�dzam go bardzo �agodnie.Odst�pi� nagle od wozu i stan�� przed Linezem.� Czy ty my�lisz, panie, �e ja jestem jakim� krwiopijc�? Potworem, który p�awi si� w rozkoszy, skazuj�c ca�e krainy na zag�ad�? Wasza godno��, wróg jest na tej ziemi, twojej ziemi! Powtórz� ci co�, co niedawno us�ysza�em od swojej podkomendnej, bo to s�owa, które winien sobie wbi� do g�owy ka�dy �o�nierz i ka�dy polityk: otó� mo�na dogadywa� si� z wrogiem, mo�na okaza� mu �ask�, a niechby nawet i pomóc! Ale najpierw trzeba go powali� i przy�o�y� sztych miecza do gard�a!� Niemniej s� takie chwile, gdy decyzj� trzeba podj�� natychmiast.Gdy okazja jest jedyna i podobna nie powtórzy si� wi�cej.Mo�e, panie, w�a�nie trzymali�my sztych na gardle srebrnych? Teraz � wskaza� �un�ju� si� sta�o.Je�li rzeczywi�cie ten bóg odrodzi si� na powrót, i je�li obdarzy rozumem potwory.� Je�li � przerwa� Ambegen.� Otó�, panie: je�li.Wzruszy� ramionami.� Bo sk�d pewno��, �e tak w�a�nie si� stanie? � zapyta�.� Dlatego, �e tak powiedzia� Rawat? Ca�a jego wiedza bierze si� z dziwnych snów.�e te sny s� prawdziwe, w to nie w�tpi�, przecie� nauczy�y go nawet j�zyka Srebrnych Plemion.Ale wszystkie obja�nienia pochodz� od wroga.Czy spojrza�e� na to z drugiej strony, panie? Ja spojrza�em.Mo�e dlatego, �e od paru dni stale stawiam si� w po�o�eniu wodza srebrnych Alerów.Tylko popatrz: tutaj, zaraz, w tej chwili przychodzi do nas srebrny wojownik � Ambegen ukazywa� miejsce obok siebie, jakby rzeczywi�cie mia� tam stan�� Aler � i powiada: �ni�em o waszym �wiecie! A my mu na to: znakomicie, dzielny wojowniku, otó� mamy tu taki k�opot, po�eraj� nas dzikie bestie, a jak nam nie pomo�ecie, to przyjd� jeszcze gorsze i nas zjedz� do reszty! Ale� dzielny wojowniku, czy nie b�dzie ci przykro, jak nas zjedz�? Nie dopu��!Linez mimo woli parskn�� krótkim �miechem.Zaraz spowa�nia� na powrót i pokiwa� g�ow� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki