Henryk Sienkiewicz Ogniem i mieczem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wo�odyjowski nie spuszcza� go z oka i broni� si� ci�gle.Nagle poczuwszy za sob� wydm� zebra� si� w sobie - ju� patrz�cym zdawa�o si�, �e pad�- on tymczasem pochyli� si�, skurczy�, przysiad� i rzuci� ca�� swoj� osob� niby kamieniem w pier� Kozaka.- Atakuje! - wykrzykn�� Zag�oba.- Atakuje! - powtórzyli inni.Tak by�o w istocie: wata�ka cofa� si� teraz, a ma�y rycerz poznawszy ju� ca�� si�� przeciwnika naciera� tak �wawo, �e �wiadkom dech zamar� w piersi: widocznie poczyna� si� rozgrzewa�, nozdrza rozd�y mu si� - ma�e oczki sypa�y skry; przysiada� i zrywa� si�, zmienia� w jednym mgnieniu pozycje, zatacza� kr�gi naokó� wata�ki i zmusza� go do obracania si� na miejscu.- O, mistrz! o, mistrz! - wo�a� Zag�oba.- Zginiesz! - ozwa� si� nagle Bohun.- Zginiesz! - odpowiedzia� jak echo Wo�odyjowski.Wtem Kozak sztuk� najbieglejszym tylko szermierzom znan� przerzuci� nagle szabl� z prawej r�ki do lewej i da� cios od lewicy tak okropny, �e pan Micha�, jakby piorunem ra�ony, pad� na ziemi�.- Jezus Maria! - krzykn�� Zag�oba.Ale pan Micha� pad� umy�lnie i w�a�nie dlatego szabla Bohunowa przeci�a tylko powietrze, ma�y rycerz za� zerwa� si� jak dziki kot i ca�� niemal d�ugo�ci� ostrza ci�� straszliwie w odkryt� pier� Kozaka.Bohun zachwia� si�, post�pi� krok, ostatnim wysileniem da� ostatnie pchni�cie; pan Wo�odyjowski odbi� je z �atwo�ci�, uderzy� jeszcze po dwakro� w pochylony �eb - szabla wysun�a si� z bezw�adnych r�k Bohuna i pad� twarz� na piasek, który wnet zaczerwieni� si� pod nim szerok� ka�u�� krwi.Eliasze�ko, obecny przy bitwie, rzuci� si� na cia�o atamana.�wiadkowie przez jaki� czas nie mogli s�owa przemówi�, a pan Micha� milcza� tak�e; wspar� si� obu r�koma na szabelce i oddycha� ci�ko.Zag�oba pierwszy przerwa� milczenie:- Panie Michale, pójd� w moje obj�cia! - rzek� z rozczuleniem.Otoczyli go tedy ko�em.- To� wa�� gracz pierwszej wody! Niech wa�ci kule bij�! - mówili panowie Sieliccy.- Wa��, widz�, �cichap�k! - rzek� Char�amp.- Stan� ja waszmo�ci, �eby nie mówiono, i�em si� ul�k�, ale cho�by� i mnie mia� waszmo�� tak pochlasta�, zawsze� winszuj�, winszuj�!- Et, daliby�cie sobie waszmo�ciowie pokój; bo w rzeczy nie macie si� o co bi� - mówi� Zag�oba.- Nie mo�e by�, bo tu chodzi o moj� reputacj� - odpar� petyhorzec - za któr� ch�tnie dam gard�o.- Nic mi po wa�cinym gardle, zaniechajmy si� lepiej - rzecze Wo�odyjowski - gdy� prawd� wa�panu powiedziawszy, tom mu tam w drog�, gdzie my�lisz, nie wchodzi�.Wejdzie tam wa�panu kto inny, lepszy ode mnie - ale nie ja.- Jak to?- Parol kawalerski.- To ju� sobie dajcie pokój - wo�ali Sieliccy i Kuszel.- Niech�e i tak b�dzie - rzek� Char�amp otwieraj�c ramiona.Pan Wo�odyjowski pad� w nie i pocz�li si� ca�owa�, a� echo rozlega�o si� po wydmach - pan Char�amp za� mówi�:- Niech�e wa�ci nie znam, �eby� za� tak pochlasta� podobnego wielkoluda! A i szabl� umia� on te� obraca�.- Anim si� spodziewa�, �eby taki by� fechmistrz! I sk�d on si� móg� tego wyuczy�?Tu uwaga powszechna zwróci�a si� znów na le��cego wata�k�, którego Eliasze�ko obróci� przez ten czas twarz� do góry i z p�aczem szuka� w nim znaków �ycia.Twarzy Bohuna nie mo�na by�o rozezna�, bo pokry�y j� sople krwi, która wyp�yn�a z ran w g�ow� zadanych i wnet �ci�a si� na ch�odnym powietrzu.Koszula na piersiach równie� by�a ca�a we krwi, ale dawa� jeszcze znaki �ycia.Widocznie by� w konwulsji przed�miertnej, nogi jego drga�y, a palce skrzywione na kszta�t szponów dar�y piasek.Zag�oba spojrza� i machn�� r�k�.- Ma dosy�! - rzek� - �egna si� ze �wiatem.- Aj! - rzek� jeden z Sielickich spogl�daj�c na cia�o - to ju� trup.- Ba! prawie na dzwona poci�ty.- Nie lada to by� rycerz - mrukn�� kiwaj�c g�ow� Wo�odyjowski.- Wiem co� o tym - doda� Zag�oba.Tymczasem Eliasze�ko chcia� d�wign�� i unie�� nieszcz�snego atamana, ale �e by� cz�owiek do�� w�t�y i niem�ody, a Bohun prawie do olbrzymów nale�a� - wi�c nie móg�.Do karczmy by�o kilka staj, a Bohun lada chwila móg� skona�; esau� widz�c to zwróci� si� do szlachty.- Pany! - wo�a� sk�adaj�c r�ce.- Na Spasa i Swiatuju-Preczystuju, pomo�ite! Ne dajte, szczob win tutki szczez jak sobaka.Ja staryj, ne zdu�aju, a lude da�eko.Szlachta spojrza�a po sobie.Zawzi�to��, przeciw Bohunowi znik�a ju� we wszystkich sercach.- Pewnie, �e trudno go tu jak psa zostawi� - mrukn�� pierwszy Zag�oba.- Skoro�my z nim na pojedynek stan�li, to ju� on dla nas nie ch�op, ale �o�nierz, któremu taka pomoc si� nale�y.Kto ze mn� poniesie, mo�ci panowie?- Ja - rzek� Wo�odyjowski.- To go ponie�cie na mojej burce - doda� Char�amp.Po chwili Bohun le�a� ju� na opo�czy, której ko�ce pochwycili Zag�oba, Wo�odyjowski, Kuszel i Eliasze�ko - i ca�y orszak w towarzystwie Char�ampa i panów Sielickich uda� si� wolnym krokiem ku karczmie.- Twarde ma �ycie - rzek� Zag�oba - jeszcze si� rusza.Mój Bo�e, �eby mnie kto powiedzia�, �e na jego nia�k� wyjd� i �e go b�d� tak niós�, my�la�bym, �e kpi ze mnie! Zbyt mam czu�e serce, sam wiem o tym, ale trudno! Jeszcze mu i rany opatrz�.Mam nadziej�, �e na tym �wiecie ju� si� nie spotkamy wi�cej: niech�e mile mi� wspomina na tamtym!- To my�lisz waszmo��, �e on �adn� miar� nie wy�yje? - pyta� Char�amp.- On? nie da�bym za jego �ywot starego wiechcia.Tak ju� by�o napisano i nie mog�o go min��, bo cho�by mu si� by�o z panem Wo�odyjowskim powiod�o, to by moich r�k nie uszed�.Ale wol�, �e si� tak sta�o, bo ju� i tak krzyki s� na mnie jako na m�obójc� bez lito�ci.A co ja mam robi�, jak mi kto w drog� wlezie? Panu Du�czewskiemu pi��set z�otych basarunku musia�em zap�aci�, a wiadomo waszmo�ciom, �e dobra ruskie nijakiej teraz intraty nie przynosz�.- Prawda, �e to waszmo�ciów do szcz�tu tam spl�drowano - rzek� Char�amp.- Uff! Ci�ki ten mo�ojec - mówi� dalej Zag�oba - a�em si� zasapa�!.Spl�drowano, bo spl�drowano, ale mam te� nadziej�, �e nam exulibus sejm jakow�� prowizj� obmy�li - inaczej na �mier� pochudniemy.Ci�ki te� on, ci�ki! [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki