Paulo Coelho Na brzegu rzeki Piedry usiadlam i plakalam

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czeka nas d�uga po�dró� samochodem.Przez chwil� jakby si� waha�, w ko�cu jednak zada� mi pytanie:- Czy zachowa�a� medalik?- Tak - uci�am krótko i przy�pieszy�am kroku.Nie chcia�am, by dotyka� tego tematu, ba�am si�, �e st�umi rado�� i rozproszy beztrosk� tych cudow�nych chwil.Z oddali wy�oni�o si� ma�e miasteczko.Na spo�sób wielu �redniowiecznych osad zawieszone by�o na szczycie zbocza, wi�c nawet z daleka mogli�my dojrze� iglic� ko�cio�a i ruiny starego zamczyska.- Chod�my tam - poprosi�am.Zawaha� si�, ale w ko�cu przysta� na moj� pro�b�.Po drodze dostrzeg�am ma�� kapliczk� i mia�am ochot� do niej zajrze�.Wprawdzie nie potrafi�am ju� si� modli�, ale cisza panuj�ca w ko��cio�ach zawsze dzia�a�a na mnie koj�co.�Nie czuj si� winna - mówi�am sama do siebie.- Ostatecznie, je�li jest zakochany, to jego zmar�twienie�.Zapyta� o medalik.Wiedzia�am, �e mia� cich� nadziej�, i� wróc� do naszej wczorajszej rozmowy.A jednocze�nie ba� si� us�ysze� to, czego us�ysze� nie chcia� - dlatego nie podj�� ju� tematu.By� mo�e rzeczywi�cie mnie kocha�.Ale na pewno uda nam si� przemieni� t� mi�o�� w co� innego, co� o wiele g��bszego.�Jaka� jestem �mieszna - pomy�la�am.- Prze�cie� nie ma nic g��bszego od mi�o�ci.W ba�niach ksi�niczka ca�uje ropuch�, a ta zamienia si� w pi�knego ksi�cia.Za� w �yciu ksi�niczka ca�u�je ksi�cia, a on przeistacza si� w ropuch�.Po niespe�na pó�godzinnym marszu dotarli�my w ko�cu do kaplicy.Na jej schodach siedzia� jaki� staruszek.By�a to pierwsza osoba, któr� napotkali�my od pocz�tku naszej w�drówki.Nasta� ju� bowiem koniec jesieni i pola znowu oddano pieczy Pana, by u�y�ni� ziemi� swym b�ogos�awie�stwem i pozwo�li�, �eby cz�owiek w pocie czo�a zapewni� sobie byt.- Dzie� dobry - rzek� mój przyjaciel do starca.- Dzie� dobry.- Jak si� nazywa ta miejscowo��? - San Martin de Unx.- Unx? - powtórzy�am nazw� z niedowierza�niem.- Ale� przypomina to imi� skrzata!Starzec nie zrozumia� �artu.Troch� zmieszana podesz�am do drzwi kaplicy.- Nie mo�e pani tam wej�� - oznajmi� starzec.- Kaplica jest zamykana w po�udnie.Je�li chce j� pani obejrze�, prosz� tu wróci� o czwartej.Przez na wpó� otwarte drzwi do kaplicy trudno mi by�o dojrze�, co jest w �rodku, tym bardziej �e panowa� tam pó�mrok.- Prosz� mnie wpu�ci� cho� na ma�� chwil�.Pragn� si� tylko pomodli�.- Bardzo mi przykro, ale ju� jest zamkni�te.Przez ca�y czas przys�uchiwa� si� mojej rozmo�wie ze starcem, ale nie odezwa� si� ani s�owem.- No dobrze! W takim razie chod�my st�d - po�wiedzia�am.- Nie ma sensu dalej dyskutowa�.Patrzy� wci�� na mnie, ale jego wzrok by� pusty i jakby odleg�y.- Nie chcesz ju� zajrze� do kaplicy?Wiedzia�am, �e nie spodoba�a mu si� moja re�akcja.Zapewne uzna�, �e jestem s�aba, tchórzliwa, niezdolna do walki o swoje racje.Na nic poca�u�nek - ksi�niczka i tak przemieni�a si� w ropuch�.- Przypomnij sobie wczorajszy wieczór - po�wiedzia�am.- Uci��e� nagle nasz� rozmow� w re�stauracji, gdy� nie mia�e� ochoty na dyskusj�.A te�raz masz mi za z�e, kiedy zachowuj� si� dok�adnie tak samo.Starzec przygl�da� si� nam beznami�tnie.W�a��ciwie powinien by� zadowolony, bo na jego oczach - w miejscu, gdzie wszystkie poranki, wszystkie popo�udnia i wszystkie wieczory s� takie same - co� si� w ko�cu dzia�o.- Drzwi do kaplicy s� otwarte - zwróci� si� do starca mój przyjaciel.- Je�li chcesz pieni�dzy, mo��emy da� ci par� groszy.Ale w zamian ona chce obejrze� ko�ció�.- Czas zwiedzania ju� min��.- W porz�dku.W takim razie poradzimy sobie sami.Chwyci� mnie za r�k� i, nie ogl�daj�c si� na nic, wprowadzi� szybko do �rodka.Moje serce zacz�o bi� mocniej.Starzec móg� si� rozsierdzi�, wezwa� policj�, niwecz�c tym sa�mym ca�� nasz� podró�.- Dlaczego to robisz? - zapyta�am.- Bo chcia�a� wej�� do kaplicy - odrzek�.Nie by�am w stanie niczego ogl�da�.Ca�a ta dyskusja, moja w�asna s�abo�� przy�mi�y urok cu�downego poranka.Wyt�a�am s�uch, aby wy�owi� odg�osy docho�dz�ce z zewn�trz.Oczami wyobra�ni ujrza�am starca, który oddala si� po�piesznie i policj� nad�je�d�aj�c� z miasteczka.Blu�niercy.Z�odzieje.Po�pe�nili�my przest�pstwo, z�amali�my prawo.Sta�rzec mówi� przecie�, �e czas zwiedzania ju� min��! On by� s�abszy i nie móg� nas powstrzyma� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki