[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bywa niekiedy stosowany u kobiet w okresie klimakterycznym.Przed rozpoczêciem leczenia chorzy powinni byæ dok³adnie przebadani, a potem regularnie kontrolowane chodzi o czynnoœæ w¹troby i kory nadnerczy, ale równie¿ o obraz krwi.Œrodki psychozotwórcze.Adam Bilikiewicz.Okreœlenie, podstawowe cechy.Œrodki psychozotwórcze (okreœlenia synonimowe: halucynogenne, psychodysleptyczne, psychozomimetyczne, psychomimetyczne) s¹ zaliczane do leków psychotropowych, ale œciœle bior¹c nale¿¹ bardziej do trucizn.Maj¹ w³aœciwoœci.wywo³ywania zaburzeñ psychicznych.Przypominam, ¿e wiele leków psychotropowych mo¿e byæ Ÿród³em powik³añ psychiatrycznych (np.majaczenia, depresji farmakogennej).Nabieraj¹ wuwczas w³aœciwoœci œrodków psychozotwórczych.Dzia³anie to jest jednak niepo¿¹dane i dostêpnymi sposobami eliminowane.Historia wprowadzenia œrodków psychozotwórczych do psychiatrii jest doœæ z³o¿ona.S³u¿y³y one onegdaj do wywo³ywania tzw.psychoz doœwiadczalnych.By³y zatem pomocne do stworzenia modelu eksperymentalnego, który mia³ przybli¿yæ poznanie mechanizmów patogenetycznych psychoz.Oczekiwania te nie potwierdzi³y siê.W¹tpliwoœci budzi³a strona etyczna tych doœwiadczeñ (eksperyment na cz³owieku).Leki psychodysleptyczne mia³y te¿ zastosowanie w psychiatrii, u³atwia³y eksploracjê i dostêp do t³umionych prze¿yæ inuapsychicznych.Znalaz³y wreszcie zastosowanie w leczeniu niektórych uzale¿nieñ: alkoholizmu i lekozale¿noœci.Wspó³czeœnie nie maj¹ zastosowania w leczeniu zaburzeñ psychicznych.Rozpatrywane s¹ zwykle w kontekœcie uzale¿nieñ, gdy¿ same prowadz¹ do na³ogu.Do grupy œrodkuw psychozotwórczych zalicza siê: psylocybinê, lizergid, meskalinê, marihuanê i haszysz (konopie indyjskie).³³³.Powy¿szy rozdzia³, poœwiêcony somatycznym metodom leczenia w psychiatrii, nie obejmuje oczywiœcie wszystkich sposobów terapii.Nie omawiamy te¿ wszystkich leków.Obszerne potraktowanie tematu przekracza ramy podrêcznika dla studentów.Ponadto publikacje poœwiêcone psychofarmakuterapii szybko dezaktualizuj¹ siê.Postêp w tej dziedzinie jest du¿y, zaœ cykl wydawniczy, przynajmniej w Polsce, nie nad¹¿a za zmianami w lecznictwie.Wœród leków pominêliœmy np.grupê leków beta-adrenergicznych, znanych dobrze z interny, gdy¿ nadzieje jakie wi¹zano z nimi w leczeniu nerwicowych zaburzeñ lêkowych i innych objawów psychopochodnych z biegiem lat niezupe³nie siê potwierdzi³y.Nie s¹ one zreszt¹ obojêtne i ca³kiem bezpieczne.Ich zastosowanie jest wiêc ograniczone.Pominêliœmy te¿ leki blokuj¹ce kana³ wapniowy, które maj¹ zastosowanie w kardiologii.Próby leczenia œrodkami z tej grupy w psychiatrii nie daj¹ jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o profil kliniczny tych leków.Mechanizm dzia³ania jest dla wszystkich leków wspólny.Podjêto udane próby stosowania tych œrodków w leczeniu zaburzeñ afektywnych (dzia³anie przeciwmaniakalne, a mo¿e te¿ zapobiegawcze w dwubiegunzwej postaci choroby afektywnej).Ogromne zainteresowanie wzbudzi³o odkrycie neuropeptydów, nowej grupy zwi¹zków wywieraj¹cych wp³yw na przeka¿nictwo w o, u, n.typu neuromodulacyjnegolub neuroprzeka¿nikowego.Leczenie agonistami i antagonistami receptorów opioilowych w przypadkach psychoz schizofrenicznych i choræb afektywnych me wysz³o jednak poza doœwiadczenia wstêpne.25.Farmakologiczna profilaktyka chorób psychicznych.Janusz Rybakowski.Pojêcie farmakologicznej profilaktyki w psychiatrii.Profilaktykê farmakologiczn¹, rozumian¹ jako prewencjê wtórn¹, rozpoczyna siê ju¿ po wyst¹pieniu objawów danej choroby i realizuje siê przez d³ugotrwa³e, ci¹g³e lub okresowe podawanie œrodków farmakologicznych.Profilaktyka raka jest obecnie powszechnie stosowana w wielu chorobach przewlek³ych lub przebiegaj¹cych z okresowymi zaostrzeniami, takich jak cukrzyca, padaczka czy choroba nadciœnieniowa.W psychiatrii profilaktyka farmakologiczna najczêœciej dotyczy chorób afektywnych i schizofrenii.Ma ona na celu zapobieganie pogorszeniu zdrowia zarówno psychicznego, jak i fizycznego osób chorych, w szczególnoœci zapobieganie wyst¹pieniu zachowañ mog¹cych mieæ charakter destrukcyjny dla chorego lub jego bliskich (np.samobójstwa lub agresji) , polepszenie ich funkcjonowania spo³ecznego oraz jakoœci ¿ycia, a tak¿e zmniejszenie do minimum koniecznoœci rehospitalizacji psychiatrycznych.Mechanizm d³ugotrwa³ego podawania leków polega na sta³ej kompensacji nastêpstw biologicznego defektu zwi¹zanego z chorob¹ oraz na zapobieganiu jego nag³ej dekompensacji, np.pod wp³ywem stresu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]