[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zaciekawiłem się, z jakiego rodzaju istot składa się jego armia.Tak czy owak było to więcej, niż ja posiadałem. Wróciłem do stołu i nalałem sobie szklaneczkę.Zanim ją jednak wypiłem, zapaliłem lampkę nocną i w jej świetlewyjąłem skradzioną talię kart.Rozłożyłem je przed sobą i wyciągnąłem tę z wizerunkiem Eryka.Położyłem ją na środku stołu, a resztę odsunąłem na bok.Po chwili karta ożyła, zobaczyłem Eryka w stroju nocnym, z zabandażowaną ręką, i usłyszałem słowa: - Kto tam? - To ja, Corvin.Jak się masz? Zaklął, a ja się roześmiałem.Wdałem się w niebezpieczną grę i zapewne przyczyniła się do tego whisky, ale kontynuowałem: - Chciałem cię zawiadomić, że u mnie wszystko w porządku.Oraz przyznać ci rację co do głów zaprzątniętych jedną myślą.Ty wszakże swojej głowy długo już nie ponosisz.Do zobaczenia, bracie! Dzień, w którym ponownie przybędę do Amberu, będzie dniem twojejśmierci.Pomyślałem sobie, że lepiej cię uprzedzić, bo to już niedługo. - Przybywaj - odparł - i nie proś o litość, gdy przyjdzie ci umierać.- Spojrzał mi prosto w oczy i przez chwilę mierzyliśmy się wzrokiem.Potem zagrałem mu na nosie i przykryłem go dłonią - bo było to niczym odłożenie słuchawki telefonicznej - a następnie zmieszałem jego kartę z resztą talii. Zasypiając myślałem o armii Bleysa zgromadzonej w wąwozie i o jej szansach na zdobycie Amberu.Nie będzie to łatwe.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]