rozdzial 09 (93)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. - Sprawa załatwiona - oznajmiła.- Jeśli zapyta, otrzyma fałszywe informacje. - Dzięki. - Teraz twoja kolej - przypomniała.- Mów. - Dobrze - zgodziłem się i zacząłem opowiadać o Coral i Wzorcu. - Nie - przerwała.- Zacznij od początku. - Co masz na myśli? - Opisz mi cały dzień, od wyjścia z pałacu aż do waszego rozstania. - To bez sensu - zaprotestowałem. - Zrób mi przyjemność.Jesteś mi coś winien, pamiętasz? - No dobrze - westchnąłem i zacząłem jeszcze raz.Udało mi się przemilczeć fragment z rozbijaniem stolika w kawiarni.Spotkanie w jaskiniach nad morzem próbowałem zbyć krótkim zdaniem, że obejrzeliśmy je i byliśmy zachwyceni.Przerwała mi jednak. - Stop - rzuciła.- Coś pomijasz.Coś się zdarzyło w jaskiniach. - Dlaczego tak sądzisz? - zdziwiłem się. - To sekret, którego na razie wolę nie zdradzać - odparła.- Wystarczy, że mam sposób, by sprawdzić twoją prawdomówność. - To nieistotne - zapewniłem ją.- Tylko zaciemni sprawę.Dlatego to opuściłem. - Obiecałeś, że opowiesz o całym popołudniu. - No dobrze - zgodziłem się.Przygryzła wargę, kiedy mówiłem o Jurcie i zombich.Potem nieświadomie zlizywała kropelki krwi. - Jak masz zamiar z nim postąpić? - zapytała nagle. - To już mój problem - odpowiedziałem.- Miałem ci opowiedzieć, co robiłem przez całe popołudnie, nie moje pamiętniki i plany przetrwania. - Ja po prostu.Pamiętasz, zaproponowałam ci pomoc. - Co to znaczy? Myślisz, że potrafisz załatwić dla mnie Jurta? Mam dla ciebie ciekawą wiadomość: praktycznie rzecz biorąc, w tej chwili jest kandydatem do boskości. - Co masz na myśli, mówiąc „boskość"? Potrząsnąłem głową. - Prawie całej nocy potrzebowałbym, żeby opowiedzieć ci tę historię szczegółowo.A nie mam tyle czasu, jeśli chcę zacząć szukać Coral.Pozwól, że skończę o Wzorcu.Zgoda? - Mów. Tak zrobiłem.Nie okazała najmniejszego zdziwienia wiadomością o pochodzeniu siostry.Chciałem zapytać o ten brak reakcji, ale powiedziałem sobie: do diabła z tym.Spełniła moją prośbę, a ja dotrzymałem obietnicy.Nie doznała ataku serca.A teraz pora się żegnać. Zacząłem wstawać, a ona przysunęła się szybko i znów mnie objęła. Przez chwilę odwzajemniałem jej uścisk. - Naprawdę muszę już iść - oświadczyłem w końcu.- Coral może być w niebezpieczeństwie. - Niech ją diabli wezmą.Zostań ze mną.Mamy ważniejsze sprawy do omówienia. Zdumiała mnie jej gruboskórność, ale próbowałem tego nie okazywać. - Mam wobec niej obowiązki - odparłem.- I lepiej będzie, jeśli wypełnię je zaraz. - Dobrze.- Westchnęła.- W takim razie pomogę ci. - Jak? - spytałem. - Zdziwisz się - odparła.Zerwała się na nogi i uśmiechnęła krzywo. Kiwnąłem głową, że zapewne ma rację.Strona główna Indeks [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki