pyl

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ostatecznie kilkaset lat wcze�niej on tak�e w ten w�a�nie sposób zdoby� swój tytu�.Lecz dzisiejsza m�odzie� by�a s�aba i wydelikacona.Brak�o jej energii, wigoru i zapa�u, który pami�ta� z cza�sów, gdy sam by� m�ody.Kto� co� mówi�.W�adca z trudem skupi� na nim uwag�.- Ojcze - powtórzy� Primus g��bokim, dono�nym g�o�sem.- Jeste�my tu wszyscy.Jakie s� twoje �yczenia?Starzec spojrza� na niego.Z upiornym �wistem za�czerpn�� haust rozrzedzonego, mro�nego powietrza, a po�tem odpar� wynios�ym tonem, twardym jak sam granit:-Umieram.Wkrótce nadejdzie mój kres, a wtedy za�niesiecie moje szcz�tki w g��b góry do Sali Przodków i umie�cicie je - mnie - w osiemdziesi�tej pierwszej ni�szy, czyli pierwszej wolnej.Tam mnie zostawicie.Je�li54tego nie zrobicie, spadnie na was kl�twa i wie�a Cytade�li runie.Trzej �yj�cy synowie milczeli.W�ród martwych nato�miast rozleg� si� cichy szmer - by� mo�e wyraz �alu, �e ich w�asne szcz�tki zosta�y rozdziobane przez or�y, po�rwane przez bystre rzeki i wodospady, zaniesione wartkim nurtem a� do morza, by nigdy ju� nie spocz�� w Sali Przodków.- A teraz sprawa sukcesji.- G�os w�adcy ze �wistem wyrywa� si� z jego ust niczym powietrze wyciskane z ze�psutych miechów.�yj�cy synowie unie�li g�owy.Primus, najstarszy (g�sta br�zowa broda, w której pojawia�y si� ju� pierwsze siwe w�osy, orli nos, szare oczy) patrzy� wy�czekuj�co; Tertius (broda z�ocistoruda, oczy jasnobr�zo-we) czujnie; Septimus (czarna m�odzie�cza broda, wyso�ki, podobny do kruka) czeka� z nieprzeniknion� min�, bo nigdy nie okazywa� uczu�.- Primusie, podejd� do okna.Primus kilkoma krokami pokona� odleg�o�� dziel�c� go od otworu w skalnej �cianie i wyjrza� na zewn�trz.- Co widzisz?- Nic, panie.Widz� wieczorne niebo nad nami i chmu�ry pod nami.Starzec zadr�a� pod okrywaj�c� go skór� górskiego nied�wiedzia.- Tertiusie, podejd� do okna.Co widzisz?- Nic, ojcze.To samo co Primus.Nad nami wisi wie�czorne niebo barwy si�ca, pod nami k��bi� si� szare, g�ste chmury.Stary cz�owiek wywróci� oczami niczym szalony dra�pie�ny ptak.- Septimusie, teraz ty.Okno.Septimus podszed� do okna i stan�� obok, cho� nie za blisko dwóch starszych braci.55- A ty, co widzisz?Wyjrza� na zewn�trz.Ostry powiew wiatru uderzy� go w twarz i sprawi�, �e do piek�cych oczu nap�yn�y �zy.Na fioletowym niebie zamigota�a s�abo gwiazda.- Widz� gwiazd�, ojcze.- Ach! - wychrypia� Osiemdziesi�ty Pierwszy W�adca.- Zanie�cie mnie do okna.Czterej martwi synowie patrzyli ze smutkiem, jak trzech pozosta�ych przy �yciu d�wiga ostro�nie ojca.Sta�rzec stan�� przy oknie, czy raczej niemal stan��, opieraj�c si� ci�ko na szerokich ramionach swych potomków, i spojrza� w o�owiane niebo.Jego palce, kruche i wykrzywione, chwyci�y topaz wi�sz�cy na szyi na srebrnym �a�cuchu.Pod dotykiem starca �a�cuch p�k� �atwo niczym paj�czyna.W�adca uniós� klej�not.Ko�ce zerwanego �a�cucha zako�ysa�y si� lekko.Martwi panicze z Cytadeli Burz zaszeptali do siebie g�o�sami duchów, przypominaj�cymi odg�os padaj�cego �nie�gu: ów topaz bowiem by� Moc� Burzy.Ten, kto go nosi�, stawa� si� w�adc� Cytadeli Burz, je�li tylko pochodzi� z rodu w�adców.Któremu z �yj�cych synów wr�czy klej�not Osiemdziesi�ty Pierwszy W�adca Cytadeli Burz?�yj�cy synowie milczeli.Patrzyli jednak jak przedtem: wyczekuj�co, czujnie i oboj�tnie (cho� by�a to z�udna oboj�tno��, oboj�tno�� ska�y, na której szczyt nie mo�na si� wspi��; niestety odkrywamy to dopiero w po�owie drogi, gdy nie da si� ju� zej��).I wtedy starzec odsun�� si� od synów.Przez moment sta� sam, wysoki, wyprostowany.Na jedno uderzenie ser�ca znów sta� si� w�adc� Cytadeli Burz, który pokona� Pó��nocne Gobliny w bitwie pod Najwy�sz� Turni�, który z trzema �onami sp�odzi� o�mioro dzieci - w tym siedmiu ch�opców - i nim jeszcze sko�czy� dwadzie�cia lat, zabi� w walce swych czterech braci, cho� najstarszy z nich by�56ode� niemal pi�� razy starszy i s�yn�� wszem wobec ze swej si�y i odwagi.Ten w�a�nie cz�owiek uniós� topaz i wymówi� cztery s�owa w od dawna martwym j�zyku.S�owa te zawis�y w powietrzu niczym uderzenia wielkie�go gongu z br�zu.A potem cisn�� kamie� w powietrze.�yj�cy bracia wstrzymali oddech, gdy klejnot wzlecia� nad chmury.Po sekundzie wydawa�o si�, �e zacznie spada�.On jednak wbrew wszelkiej logice wznosi� si� dalej.Teraz na niebie l�ni�y ju� tylko gwiazdy.- Temu, który odnajdzie kamie� kryj�cy w sobie Moc Burzy, pozostawiam me b�ogos�awie�stwo i w�adz� nad Cytadel� oraz jej dominiami - oznajmi� Osiemdziesi�ty Pierwszy W�adca.Jego g�os z ka�dym s�owem traci� moc.Znów sta� si� ochryp�ym szeptem bardzo starego cz�owie�ka, po�wistuj�cym niczym wiatr w opuszczonym domu.Bracia, �ywi i martwi, nie spuszczali wzroku z kamie�nia.Klejnot wzlecia� w niebo.Wkrótce znikn�� im z oczu.- Czy zatem mamy schwyta� or�y i osiod�a� je, by za�nios�y nas w niebiosa? - spyta� Tertius ze zdumieniem i irytacj�.Ojciec nie odpowiedzia�.Ostatnie zorze dnia zgas�y.Nad ich g�owami �wieci�y niezliczone jasne gwiazdy.Jedna z nich spad�a.Tertiusowi, cho� nie mia� pewno�ci, wyda�o si�, �e by��a to pierwsza wieczorna gwiazda, ta o której wspomnia� jego brat Septimus.Gwiazda, ci�gn�c za sob� smug� �wiat�a, run�a z noc�nego nieba i znikn�a gdzie� na po�udnie i zachód od nich.- Tam - szepn�� Osiemdziesi�ty Pierwszy W�adca i ru�n�� na kamienn� posadzk� komnaty.Nie oddycha�.Primus podrapa� si� po brodzie, patrz�c na zw�oki ojca.- Mam wielk� ochot� - rzek� - wyrzuci� tego starego �otra przez okno.Co to za idiotyzmy?57- Lepiej nie - odpar� Tertius.- Nie chcemy, by Cyta�dela run�a.Nie chcemy te�, by spad�a na nas kl�twa.Le�piej po prostu umie��my go w Sali Przodków.Primus podniós� cia�o ojca i z�o�y� je na przykrytym futrami �o�u.- Powiadommy ludzi, �e umar� - rzek�.Czterech martwych braci zgromadzi�o si� przy oknie wokó� Septimusa.- Jak s�dzisz, o czym teraz my�li? - spyta� Sekstusa Kwintus.- Zastanawia si�, gdzie spad� kamie� i jak dotrze� do niego przed pozosta�ymi - odpar� Sekstus, wspominaj�c swój upadek w przepa�� i otch�a� �mierci.- Tak� mam przynajmniej nadziej� - doda� by�y Osiem�dziesi�ty Pierwszy W�adca Cytadeli Burz, zwracaj�c si� do swych czterech martwych synów.Lecz trzej jeszcze �yj�cy synowie niczego nie us�yszeli.Nie da si� udzieli� prostej odpowiedzi na pytanie: �Jak du�a jest Kraina Czarów?".Kraina Czarów nie jest bo�wiem jednym pa�stwem, dzielnic� czy dominium.Mapy Krainy Czarów s� bardzo niedok�adne i nie nale�y im ufa� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki