Stefan Żeromski Powieć z końca XVIII i poczštku XIX wieku

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Teraz �mia� si� z tego wszystkiego gorzkim �miechem �mierci.Spostrzeg�szy, �e nigdzie na drodze nie ma towarzyszów, a noc si� zbli�a, Krzysztof odpi�� obergort czapraka, popr�g siod�a, �ci�gn�� uzd�, podpiersie.Gdy wyczuwa� r�koma gor�co we wzd�tym brzuchu i kr��enie w �y�ach krwiono�nych �ba, trz�s� si� sam i s�ania�.Zarzuci� der�, siod�o z czaprakiem i tr�zl� na kark w�asny, lanc� uj�� w gar�� i ruszy� naprzód go�ci�cem.Szed� teraz co tchu, �eby dogoni� pu�k.Rozgl�da� si� na wszystkie strony, a nie dostrzegaj�c nigdzie �ywej duszy pocz�� równo, miarowo biec z góry.Deszcz bi� coraz rz�si�ciej.Okolica wci�� by�a ta sama: garbata na pó�nocy i zje�ona od stromych gór na po�udniu, przerzni�ta dolin� Ebru.W pewnej chwili Krzysztof zjad� kromk� chleba, któr� mia� by� jeszcze z dnia poprzedniego w torbie skórzanej obok olstrów pistoletowych.Ale kromeczka by�a ma�a, stanowi�a pierwsze �niadanie i obiad, tote� nie zaspokoi�a g�odu.Napi� si� wody ze �róde�ka, które zdyba� w�druj�c, i przepatrywa� wci�� okolic�.Stoj�c na niewysokim wzniesieniu, widzia� przed sob� na pewnej przestrzeni go�ciniec wij�cy si� jak wst�ga w dolinie rzeki.Z miejsca, na którym sta�, zbacza�a na lewo ku rzece w�sza okoliczna droga, która jak ci�ciwa przecina� si� zdawa�a na ukos ca�y rozdó� rzeki.Wyda�o si� Krzysztofowi, �e t�dy b�dzie daleko bli�ej do szlaku go�ci�ca, który by� widzia� w oddali.Bez wahania pu�ci� si� t� boczn� drog�.Wyj�� w biegu z olstrów obawa pistolety, wpakowa� je za pendent, lanc� do boku przycisn��, pa�asz przytroczy� wysoko - i dalej, bez trwogi! P�aszcz nasi�k� od d�d�u i silnie oci�a�.Czaprak z bia�ych baranów, przykrywaj�cy siod�o z wierzchu, namók� tak�e.Z granatowych obszy� czapraka, id�cych w z�by, kapa�a za ko�nierz jaka� z�bata woda.Mantelzak, po wyj�ciu pistoletów z olstrów, przewa�a� teraz ci�ar na praw� stron� i uwiera� rami�.Tybinki k�apa�y, rzemienie podogonia, podpiersia, uzdy, pu�liska i popr�gi rozpe�za�y si� z r�k co chwila i pl�ta�y doko�a nóg.Ubieg� tak ju� z dziesi�� staja� pola zaros�ego drzewem oliwnym, kiedy ostatnie brzaski s�o�ca, przes�czaj�c si� przez strugi deszczowe, ukaza�y mu dziwaczny w pobli�u widok.Zrazu my�la�, �e kto� modli si� pod krzy�em nabo�nie z�o�ywszy d�onie.Gdy podszed� bli�ej, zatrz�s� si� i �cierp� ze strachu.Sta�y tu mi�dzy drzewami napr�dce wkopane w ziemi� s�upy parkanu z poprzeczn� �erdzi�.Do tej poprzecznicy w�a�nie by�y przywi�zane r�ce wolty�era francuskiego w tornistrze i mundurze.D�onie mia� zwi�zane w ty� postronkiem, wykr�cone do góry w ramionach i zadzierzgni�te na poprzeczn� �erd� w taki sposób, jak si� wiesza na hakach �pi�arni zabite sarny i dziki.Cedro zawo�a� na niego z odleg�o�ci kilku kroków.�adnej odpowiedzi.Zbli�y� si� powoli i wtedy dopiero szczegó�owo rozpozna� wszystko.Te r�ce zwi�zane kr�cono, wida�, w�o�ywszy ko�ek w miejscu ich z��czenia, gdy� ramiona wylaz�y z rozp�k�ego munduru, jak nagie kolana wy�a�� z podartych spodni.Usta by�y zakneblowane ga�ganem zwini�tym w ko�ek, nos oberzni�ty, uszy wyrwane ze �ba, w obna�onych piersiach ze trzydzie�ci czarnych ran.Kiszki wywleczone z brzucha le�a�y na ziemi.Do pasa trup owini�ty by� czym�, co jeszcze dymi�o si� czarnym kopciem, cho� ognisko pod stopami roz�o�one zgas�o ju�, przez deszcz zalane.Cedro pomaca� wystaj�ce rami�.By�o ju� ch�odne.J�kn�� na widok czarnych, straszliwie rozpuch�ych od palenia ogniem gnatów no�nych, okr�conych s�om� maczan� w oliwie.Zdj�� trupa co tchu z owej �erdzi, po�o�y� na murawie.Gdy tak stan�� nad nim rozkraczony i patrza� na le��cego jakoby z grubym cygarem w g�bie, rozd�tego w szyi, z oczyma wywalonymi na wierzch przez straszliwy ból, �e by�y jak dwie ga�y z czerwonego kamienia, bez uszu i z brzuchem rozwalonym, a z kup� kiszek, które zwisa�y jak obfita dewiza z brelokami, ogarn�� go szczególny rodzaj wewn�trznego �miechu.Nie my�l�c o tym czu�, �e �mieje si� jak jego wierny ko�, zdychaj�cy na pampelu�skiej drodze.Pomy�lenie b��dne, obce duszy, jakie� niby to sformu�owanie tego widoku nikle i pr�dko wypsn�o si� w mózgu wpo�ród wzdrygnie� niezdrowego �miechu: Do diab�a! nie zawsze cierpienie jest pi�kne, nic zawsze, nie zawsze.Chwyci� lanc� upuszczon� na ziemi�, siod�o na barki, otoczy� sobie szyj� rzemieniami, �eby mu nie zawadza�y, i jelenimi skoki pomkn�� w swoj� drog�.Ju� si� wali� na ziemi� mrok szybkiej nocy.Wyt�a� piechur u�omne oczy, �eby obj�� ca�� drog� i nie zab��dzi� w ciemno�ciach.Otoczy�y go po przej�ciu zmierzchu w noc szepty, szmery, szelesty drzew, szelesty oliw i platanów, obce uchu.Nigdy ich w �yciu nie s�ysza�.Daleki plusk rzeki Ebro.Polne koniki syka�y w otaczaj�cej nawale ciemno�ci.D�wi�knie, znienacka uderzywszy si� o �elazo w�dzid�a, rozetka napier�nicy w kszta�cie serca spajaj�ca rzemienie.Zadzwoni nagle strzemi� o strzemi�, zaskrzecz� sprz��ki popr�gów - i w mgnieniu oka w�osy staj� na g�owie.Id�.Nadbiegaj�.Serce bije.Banda ch�opów bie�y czaj�c si� po zap�ociu.Wargi ich zagryzione, oczy od w�ciek�o�ci przymkni�te, w r�kach -�egad�a.Gdyby przynajmniej mo�na by�o widzie�! Gdyby tytko mo�na by�o dojrze� miejsce i tych ludzi! Zmierzy� oczyma ich liczb�! Broni� si�, do stu piorunów! Przecie� potrafi broni� si� i umrze� jak si� nale�y! Ale gin�� podle, w�ród pod�ej zgrai, w�ród roz�artych zwierz�t t�umem na jednego napadaj�cych, jak tamten.Mie� w ci�gu godzin wykr�cane r�ce, a nogi palone wolnym ogniem!Szed� w tym miejscu obcym na palcach, bez wiedzy, �e to czyni, coraz ciszej, jakby na nogach ju� spalonych.Czu� kiszki wydarte niejako ze siebie i oczy wy�upane [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki