Szczygiel Jerzy Nigdy cie nie opuszcze

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.� Nie potrafi� go bi�, a tego, co mówi�, nie s�ucha.Odk�d jest w domu dziecka, nikogo nie s�ucha.Widzia�a�, specjalnie nosi pe�ne kieszenie prochu i nabojów.Chwali si� tym, pewien, �e nikt mu nic nie zrobi.Spokojnie przywi�za� do �y�ki nowy haczyk i zacz�� nak�ada� przyn�t�.� Nie �ap ju� wi�cej � poprosi�a.� I tak masz ca�� siatk� ryb.� Jeszcze ostatni raz.Siad�a zrezygnowana na piachu.� A mo�e by� chcia�, �ebym pojecha�a ju� do rodziców?Po�o�y� w�dk� na ziemi.Przykucn�� obok niej i w zamy�leniu przesypywa� w d�oniach piasek.� Chcia�bym mie� dwadzie�cia lat � rzek� z odrobin� rozpaczy w g�osie.Przysun�a si� do niego, po�o�y�a mu d�o� na kolanie.� Ja te� � szepn�a.Nagle obj�� j�, przytuli� i ca�owa� po oczach, po czole, w usta.I wówczas us�yszeli �miech J�drka.Sta� niedaleko.Twarz wykrzywia� mu grymas z�o�ci.�mia� si�, ale z oczu jego p�yn�y �zy.Po chwili znikn�� na dobre w wiklinach.Siedzieli teraz przygn�bieni.Patrzyli przed siebie na ziemi�, gdzie le�a�a ró�owa, zdech�a ryba, nie �mieli spojrze� sobie w oczy ani odezwa� si�.� Pójdziemy ju�? � spyta�a, kiedy znik�y ostatnie blaski s�o�ca.Milcza� i dalej siedzia� nieruchomo.� Powiedz co� � nalega�a.� Ja tak nie mog�.A kiedy i tym razem nie odezwa� si�, ukl�k�a przed nim i obj�a go ramionami.� Za miesi�c sko�cz� si� wakacje i b�d� musia�a odjecha� od ciebie.G�adzi� j� po w�osach.Od rzeki powia� lekki wiatr, ch�odz�c ich rozgrzane cia�a.Wieczór by� widny.Na niebie rozsia�o si� mnóstwo gwiazd.Wikliny teraz szemra�y �piewnie.Ledwo uchwytnie pluska�a o brzeg fala.S�uchali nawzajem swoich oddechów.Czuli w d�oniach swoje d�onie.Obejmowali si� mocno, jakby si� bali, �e co� ich mo�e roz��czy�.�adne z nich nie my�la�o o powrocie do miasta.� Chcia�abym, aby tak by�o zawsze.� I ja te�.Tylko nie mog� zapomnie� o J�drku � przyzna� ze smutkiem.� Lepiej by�o, gdy mieszka� z tob�.On chyba nie cierpi domu dziecka, dlatego sta� si� taki.� Przecie� nie mog� go zabra� z powrotem.Sam nie wiem, co b�d� robi�.Odk�d sko�czy� si� handel z wojskiem, trudno wy�y�.Próbowa�em dosta� jak�� prac�, ale tylko pytano wsz�dzie: �Nie masz rodziny? Dlaczego nie chodzisz do szko�y?�� Przecie� pilnujesz straganu i p�ac� ci za to.� Co to za praca! Dwa razy w tygodniu.Wczoraj spotka� mnie ten milicjant i znów mi radzi�, bym zg�osi� si� do domu dziecka.Mówi�, �e lepiej zrobi� to dobrowolnie, bo od wrze�nia nie ma mowy, abym � jak do tej pory � mieszka� sam i nie chodzi� do szko�y.� A dlaczego ty w�a�ciwie nie chcesz chodzi� do szko�y? Przecie� musisz kim� zosta�.Ja chc� na przyk�ad by� lekarzem i leczy� dzieci.A ty?� Ja? Nie wiem.Mo�e milicjantem.� Przyrzeknij mi, �e zaczniesz si� uczy�.Mog�abym ci teraz pomóc i poszed�by� od razu do szóstej klasy.� Szko�a zawsze mnie nudzi�a.Nie mog�em wysiedzie� w �awce.Wola�em wa��sa� si� po lesie, chodzi� na ryby.Nie widzia�em w tym ca�ym uczeniu nic m�drego.� Teraz jest inna szko�a.Przedtem uczy�e� si� tylko pisa� i czyta�.Niemcom nie zale�a�o, aby polskie dzieci umia�y wiele.� O, popatrz, p�ynie �ódka � przerwa� jej.Rzeczywi�cie, blisko brzegu przesuwa�a si� �ód� z niewielk� latarni�, umocowan� na dziobie.W �rodku sta� cz�owiek.Wydawa� si� ogromny.� Czy on nas widzi? � spyta�a cicho.�ód� raptem skr�ci�a do brzegu.S�ycha� by�o tarcie dna o piach a potem plusk i brz�k �a�cucha.Zamarli.Z �odzi wysiad�o dwóch ludzi.Rozmawiali o czym� ze sob� pó�g�osem, a potem jeden z nich ruszy� w stron� wiklin.Rozleg�y si� trzaski �amanych ga��zi.Tadek podpe�z� na brzuchu, wzi�� ubrania i szybko dopadli wiklin.� Nie zobaczyli nas? � dysza�a wyl�kniona.� Na pewno nie.Poda� jej sukienk�.� Trzymaj to � rzek�a.Cofn�� r�k�.� To ryba.Zabra�am j�.Obserwowali m�czyzn na brzegu.Tam gdzie niedawno siedzieli, p�on�o teraz ma�e ognisko.M�czy�ni krz�tali si� wokó� niego.Zawiesili kocio�ek nad p�omieniami i rozmawiali ze sob� pó�g�osem.� To rybacy � stwierdzi� Tadek.� Chod�my ju� st�d � poprosi�a.� Nie podobaj� mi si� ci ludzie.� Poczekaj � szepn��.Nim zdo�a�a zaprotestowa�, pochylony prze�lizgiwa� si� mi�dzy wiklinami, a potem wyprostowa� si� i jak gdyby nigdy nic ruszy� w stron� ognia.Kiedy schyla� si� po w�dk� le��c� na piachu, jeden z m�czyzn podniós� si� i zawo�a�:� Halo, kto tam?Tadek, mrukn�wszy co�, po�pieszy� na brzeg, gdzie mia� zanurzon� siatk� z rybami.Minut� pó�niej by� ju� przy Halinie.� Idziemy � rzek�.S�yszeli podniesione g�osy za sob�.Po chwili odblask ognia znikn��, g�osy te� sta�y si� ledwo uchwytne.Krzaki ros�y rzadziej, a� w ko�cu wydostali si� na ��k�.Naraz ujrzeli przed sob� ma�� figurk�, stoj�c� po�rodku �cie�ki.� J�drek, co tu robisz? Zaczekaj! � wo�ali oboje.Lecz on oddala� si� szybko.Próbowali go dogoni�, ale zaraz mi�dzy pierwszymi domami miasta zgubili �lad.� Ukry� si� gdzie� � powiedzia�a Halina.� Tyle na nas czeka� � dziwi�a si�.� My�la�am, �e ju� dawno �pi w sieroci�cu.� We�miesz te ryby do siebie? � spyta�.� Nie mog�.Obieca�am ciotce, �e dzi� nie pójd� nad rzek�.Mia�am przez ca�e popo�udnie szy� sobie u kole�anki spódniczk� � za�mia�a si� cicho.� Sam nie zjem wszystkich, zepsuj� si�.Trzeba je szybko sma�y�.� Mo�esz zanie�� Gietkowi.� Tak chyba zrobi�.Odprowadz� ci� tylko pod dom i pójd� do niego.� Lepiej rozsta�my si� na rogu.Ciotka mo�e czeka� przed domem jak wczoraj.� Jak chcesz � zgodzi� si�.� A jutro przyjdziesz do mnie?� Spotkamy si� nad stawem przy wierzbie.Przybiegn� tam zaraz po �niadaniu.� Mieli�my pój�� na jagody � przypomnia�.Przy kiosku z gazetami zatrzyma�a si�.� To przy wierzbie, nie zapomnij � szepn�a.Sta�a blisko.Czu� zapach jej w�osów, nagrzanych od s�o�ca.Pochyli� si� i szybko poca�owa� j� w policzek.� Dobranoc � powiedzia�a ju� z daleka.Jej sanda�y stuka�y rytmicznie o chodnik, coraz ciszej i ciszej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki