[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cia³o cz³owiecze nie bêdzie nim mazane, a wed³ug z³o¿enia jego nie uczynicie temu podobnego: bo œwiêty jest, i œwiêty wam bêdzie.33.Ktobykolwiek uczyni³ tak¹ maœæ, a namaza³by ni¹ kogo obcego, wytracony bêdzie z ludu swego.34.I rzek³ Pan do Moj¿esza: WeŸmij sobie rzeczy wonnych, balsamu, i onychy, i galbanu wonnego, i kadzid³a czystego, wszystkiego w równej wadze;35.A uczynisz z tego kadzenia wonne robot¹ aptekarsk¹; to zmieszanie czyste i œwiête bêdzie.36.A ut³uk³szy to mia³ko, k³aœæ bêdziesz z niego przed œwiadectwem w namiocie zgromadzenia, gdzie siê z tob¹ schodziæ bêdê; najœwiêtsze to bêdzie.37.Kadzenia te¿, które byœ czyni³ wed³ug z³o¿enia tego, nie uczynicie sobie; toæ bêdzie œwiêt¹ rzecz¹ dla Pana.38.Ktobykolwiek uczyni³ co podobnego, aby wonia³ z niego, wytracony bêdzie z ludu swego.*311.Potem rzek³ Pan do Moj¿esza, mówi¹c:2.Otom wezwa³ z imienia Besaleela, syna Urowego, syna Churowego z pokolenia Judy.3.I nape³ni³em go Duchem Bo¿ym, m¹droœci¹, i rozumem, i umiejêtnoœci¹ we wszelakiem rzemioœle.4.Ku dowcipnemu wymyœlaniu, cokolwiek mo¿e byæ urobione ze z³ota, i z srebra, i z miedzi.5.Do rzezania kamienia na osadzenie, i na wyrobienie drzewa ku wystawieniu ka¿dej roboty.6.A oto, Ja przyda³em mu Acholijaba, syna Achysamechowego z pokolenia Dan, a w serce ka¿dego dowcipnego da³em m¹droœæ, aby zrobili wszystko com ci przykaza³.7.Namiot zgromadzenia, i skrzyniê œwiadectwa, i ub³agalni¹, która ma byæ nad ni¹, i wszystkie naczynia namiotu.8.Stó³ tak¿e i naczynia jego, i œwiecznik czysty ze wszystkiem naczyniem jego, i o³tarz do kadzenia.9.Tak¿e o³tarz do ca³opalenia ze wszystkiem naczyniem jego, i wannê ze stolcem jej.10.Tak¿e szaty do s³u¿by, i szaty œwiête Aaronowi kap³anowi, i szaty synom jego ku sprawowaniu kap³añstwa.11.I olejek pomazywania, i kadzenie wonne do œwi¹tnicy; wed³ug wszystkiego, jakom ci rozkaza³, uczyni¹.12.Potem rzek³ Pan do Moj¿esza, mówi¹c:13.Ty te¿ powiedz synom Izraelskim, mówi¹c: Przeciê sabbatów moich przestrzegaæ bêdziecie; bo ten znak jest miêdzy mn¹ i miêdzy wami w narodziech waszych, abyœcie wiedzieli, ¿em Ja Pan, który was poœwiêcam.14.Przeto¿ przestrzegajcie sabbatu, œwiêty bowiem jest wam.Kto by go zgwa³ci³, œmierci¹ umrze; bo ka¿dy, coby weñ robotê odprawowa³, wytracona bêdzie dusza jego, z poœrodku ludu swego.15.Przez szeœæ dni odprawowana bêdzie robota; ale w dzieñ siódmy sabbat jest, odpocznienie œwiête Panu; ka¿dy, kto by robi³ robotê w dzieñ sabbatu, œmierci¹ umrze.16.Przeto¿ bêd¹ strzec synowie Izraelscy sabbatu, zachowuj¹c sabbat w narodziech swych ustaw¹ wieczn¹.17.Miêdzy mn¹ i miêdzy syny Izraelskimi znakiem jest wiecznym; bo w szeœciu dniach uczyni³ Pan niebo i ziemiê, a dnia siódmego przesta³ i odpocz¹³.18.I da³ Pan Moj¿eszowi dokonawszy mowy z nim na górze Synaj dwie tablice œwiadectwa, tablice kamienne, pisane palcem Bo¿ym.*321.A widz¹c lud, i¿ omieszkiwa³ Moj¿esz zejœæ z góry, tedy zebra³ siê lud przeciw Aaronowi, i mówili do niego: Wstañ, uczyñ nam bogi, którzy by szli przed nami; bo Moj¿eszowi, mê¿owi temu, który nas wywiód³ z ziemi Egipskiej, nie wiemy co siê sta³o.2.Tedy im rzek³ Aaron: Odejmijcie nausznice z³ote, które s¹ na uszach ¿on waszych, synów waszych, i córek waszych, a przynieœcie do mnie.3.I poodrywa³ wszystek lud nausznice z³ote, które by³y na uszach ich, a przynieœli do Aarona.4.Które gdy odebra³ z rêku ich, wykszta³towa³ je rylcem i uczyni³ z nich cielca odlewanego.I rzekli: Ci s¹ bogowie twoi, Izraelu, którzy ciê wywiedli z ziemi Egipskiej.5.Co ujrzawszy Aaron, zbudowa³ o³tarz przed nim; a wo³aj¹c Aaron mówi³: Œwiêto Pañskie jutro bêdzie.6.A wstawszy bardzo rano nazajutrz, ofiarowali ca³opalenia, i przywiedli ofiary spokojne; i siad³ lud, aby jad³ i pi³, i wstali graæ.7.Tedy rzek³ Pan do Moj¿esza: IdŸ zst¹p; bo siê popsowa³ lud twój, któryœ wywiód³ z ziemi Egipskiej.8.Ust¹pili prêdko z drogi, któr¹m im przykaza³; uczynili sobie cielca odlewanego, i k³aniali siê mu, i ofiarowali mu mówi¹c: Ci s¹ bogowie twoi, Izraelu, którzy ciê wywiedli z ziemi Egipskiej.9.Rzek³ zasiê Pan do Moj¿esza: Widzia³em lud ten, a oto, jest lud twardego karku.10.Przeto¿ teraz puœæ miê, ¿e siê rozpali popêdliwoœæ moja na nie i wyg³adzê je; a ciebie uczyniê w naród wielki.11.I modli³ siê Moj¿esz Panu Bogu swemu, a rzek³: Przecz¿e o Panie, rozpala siê popêdliwoœæ twoja przeciwko ludowi twemu, któryœ wywiód³ z ziemi Egipskiej moc¹ wielk¹ i rêk¹ mo¿n¹?12.A przecz¿eby Egipczanie rzec mieli, mówi¹c: Na ich z³e wywiód³ je, aby je pobi³ na górach, i aby je wyg³adzi³ z wierzchu ziemi? Odwróæ siê od gniewu zapalczywoœci twojej, a ulituj siê nad z³em ludu twego.13.Wspomnij na Abrahama, Izaaka, i Izraela, s³ugi twoje, którymeœ przysi¹g³ sam przez siê i mówi³eœ do nich: Rozmno¿ê nasienie wasze jako gwiazdy niebieskie, i wszystkê tê ziemiê, o którejm mówi³.Dam j¹ nasieniu waszemu, i odziedzicz¹ j¹ na wieki.14.I u¿ali³ siê Pan nad z³em, które mówi³, ¿e uczyniæ mia³ ludowi swemu.15.A obróciwszy siê Moj¿esz zst¹pi³ z góry, dwie tablice œwiadectwa maj¹c w rêku swych, tablice pisane po obu stronach; i na tej, i na owej stronie by³y pisane.16.A one tablice robot¹ Bo¿¹ by³y; pismo tak¿e pismo Bo¿e by³o, wyryte na tablicach.17.A us³yszawszy Jozue g³os ludu wo³aj¹cego, rzek³ do Moj¿esza: G³os bitwy w obozie.18.Który odpowiedzia³: Nie jest to g³os zwyciê¿aj¹cych, ani g³os pora¿onych: g³os œpiewaj¹cych ja s³yszê.19.I sta³o siê, gdy siê przybli¿y³ do obozu, ¿e ujrza³ cielca i tañce; a rozgniewawszy siê bardzo Moj¿esz, porzuci³ z rêku swoich tablice, i st³uk³ je pod gór¹.20.Wzi¹³ te¿ cielca, którego byli uczynili, i spali³ go w ogniu, i skruszy³ go a¿ na proch, a wysypawszy na wodê, da³ piæ synom Izraelskim.21.I rzek³ Moj¿esz do Aarona: Có¿ ci ten lud uczyni³, ¿eœ wprowadzi³ nañ grzech wielki?22.Odpowiedzia³ Aaron: Niech siê nie rozpala gniew pana mego; ty znasz ten lud, jako do z³ego sk³onny jest.23
[ Pobierz całość w formacie PDF ]