[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.21:8 Je¿eli [po pewnym czasie] przesta³aby siê podobaæ panu, który j¹ przeznaczy³ dla siebie, pan ów powinien zezwoliæ na jej wykup.Nie mo¿e jej jednak sprzedaæ obcym, bo sprzeniewierzy³by siê w³asnym zobowi¹zaniom.21:9 Je¿eli zaœ postanowi³ oddaæ j¹ w³asnemu synowi, to niech j¹ traktuje jak córkê.21:10 Gdyby wzi¹³ sobie jeszcze inn¹ kobietê [prócz tej ju¿ odtr¹conej], to nie mo¿e owej niewolnicy krzywdziæ, odmawiaj¹c jej nale¿nego po¿ywienia, ubrania i wspólnego po¿ycia.21:11 Gdyby o te trzy sprawy nie zadba³, kobieta mo¿e odejœæ ca³kiem swobodnie, bez sk³adania ¿adnego okupu.21:12 Jeœli ktoœ ugodzi drugiego cz³owieka tak, ¿e pozbawi go ¿ycia, to i sam musi umrzeæ.21:13 Ale jeœli nie czyha³ na tê œmieræ, lecz Bóg do niej dopuœci³ przez czyjeœ rêce, to wska¿ê ci miejsce, gdzie taki zabójca bêdzie móg³ siê schroniæ.21:14 Jeœli jednak ktoœ ucieka siê nawet do podstêpu, ¿eby zabiæ bliŸniego, to choæby siê ju¿ trzyma³ mojego o³tarza, bêdzie ukarany œmierci¹.21:15 Kto by uderzy³ swego ojca lub swoj¹ matkê, powinien byæ skazany na œmieræ.21:16 Kto by porwa³ drugiego cz³owieka i ju¿ go sprzeda³ albo jeszcze mia³ go w swoich rêkach, powinien byæ skazany na œmieræ.21:17 Kto by z³orzeczy³ swemu ojcu lub swojej matce, winien jest œmierci.21:18 Gdy dwóch ludzi siê poró¿ni i jeden uderzy drugiego kamieniem lub piêœci¹ nie powoduj¹c jego œmierci, tak jednak, ¿e musi on pozostaæ przez jakiœ czas w ³Ã³¿ku,21:19 to bêdzie wolny, gdy ten [poszkodowany] wstanie z ³Ã³¿ka i bêdzie móg³ wyjœæ na zewn¹trz z lask¹; jednak¿e ma obowi¹zek zap³aciæ mu za przerwê w pracy i pielêgnowaæ go [przez czas niedomagania].21:20 Jeœli ktoœ pobije kijem swojego niewolnika lub swoj¹ niewolnicê i ci umr¹ jeszcze pod jego rêk¹, to bêdzie poci¹gniêty do odpowiedzialnoœci.21:21 Jeœli jednak niewolnik prze¿yje przynajmniej jeden dzieñ lub dwa, to pan nie bêdzie poci¹gniêty do odpowiedzialnoœci, gdy¿ pobity jest jego w³asnoœci¹.21:22 Jeœli ludzie poró¿ni¹ siê miêdzy sob¹ i dojdzie przy tym do obra¿eñ cia³a niewiasty brzemiennej, która wskutek tego poroni, to sprawca obra¿eñ powinien - jeœli nie przydarzy siê nic poza tym - zap³aciæ tylko karê, jak¹ na³o¿y na niego m¹¿ kobiety brzemiennej i jak¹ nale¿y zap³aciæ zgodnie z wyrokiem sêdziów.21:23 Gdyby jednak dosz³o do œmierci, zap³aci ¿yciem za ¿ycie,21:24 odda oko za oko, z¹b za z¹b, rêkê za rêkê, nogê za nogê,21:25 oparzelinê na oparzelinê, ranê za ranê, siniec za siniec.21:26 Je¿eli ktoœ ugodzi w oko swojego niewolnika lub swoj¹ niewolnicê i spowoduje utratê oka, to utratê oka wynagrodzi wypuszczeniem poszkodowanego na wolnoœæ.21:27 Jeœli ktoœ wybije z¹b swemu niewolnikowi lub swojej niewolnicy, to utratê zêba wynagrodzi wypuszczeniem poszkodowanego na wolnoœæ.21:28 Je¿eli czyjœ wó³ zrani rogami jakiegoœ mê¿czyznê lub jak¹œ kobietê tak ciê¿ko, ¿e w nastêpstwie tego umr¹, to nale¿y wo³u ukamienowaæ, ale miêsa z niego nie mo¿na spo¿ywaæ; natomiast jego w³aœciciel jest wolny od wszelkiej dalszej odpowiedzialnoœci.21:29 Jeœli jednak wó³ ju¿ od d³u¿szego czasu atakowa³ ludzi, a jego w³aœciciel, powiadomiony o tym, wcale go nie pilnowa³, to wó³, jeœli sta³ siê przyczyn¹ œmierci mê¿czyzny lub kobiety, zostanie ukamienowany, a jego w³aœciciel równie¿ bêdzie skazany na œmieræ.21:30 Jeœliby siê zgodzono zamieniæ w³aœcicielowi [wo³u] karê œmierci na okup pieniê¿ny, to powinien zap³aciæ tyle, ile od niego za¿¹daj¹.21:31 Tak samo nale¿y post¹piæ, gdyby wó³ spowodowa³ œmieræ syna albo córki.21:32 Jeœli wó³ zrani œmiertelnie niewolnika lub niewolnicê, w³aœciciel wo³u zap³aci trzydzieœci srebrników panu niewolnika, a wó³ zostanie ukamienowany.21:33 Je¿eli Ktoœ pozostawi nie przykryt¹ studniê ju¿ istniej¹c¹ albo wykopie now¹ i jej nie nakryje, a wpadnie do niej jakiœ wó³ albo osio³,21:34 w³aœciciel studni musi pokryæ straty: zap³aci w³aœcicielowi zwierzêcia jego wartoœæ, ale samo zwierzê zabite bêdzie nale¿eæ do niego.21:35 Jeœli czyjœ wó³ zrani rogami wo³u innego w³aœciciela i spowoduje jego œmieræ, nale¿y sprzedaæ wo³u, który atakowa³, a pieni¹dze podzieliæ miêdzy obydwu w³aœcicieli wo³Ã³w.Podobnie nale¿y post¹piæ z miêsem wo³u zabitego.21:36 Jeœli jednak czyjœ wó³ ju¿ od d³u¿szego czasu atakowa³ rogami, a jego pan wcale go nie pilnowa³, to wynagrodzi szkody: odda wo³u za wo³u, a wó³ zabity bêdzie nale¿a³ do niego.21:37 Jeœli ktoœ ukradnie wo³u albo owcê i zabije je lub sprzeda, zwróci piêæ wo³Ã³w za jednego i cztery owce za jedn¹.22:1 Jeœli ktoœ z³apie z³odzieja, gdy ten noc¹ w³amuje siê [do domostwa], i pobije go tak, ¿e z³odziej umrze, nie bêdzie winien œmierci zabitego.22:2 Gdyby jednak siê to sta³o po wschodzie s³oñca, bêdzie winien krwi [zabitego].Ciê¿ar odszkodowania ponosi [zazwyczaj] z³odziej.Jeœli nic nie posiada, nale¿y sprzedaæ jego samego i zwróciæ nale¿noœæ za to, co ukrad³.22:3 Je¿eli to, co ukrad³ - na przyk³ad wó³, osio³ albo owca - znajduje siê jeszcze w jego rêkach, odda dwa razy tyle, ile skrad³.22:4 Jeœli ktoœ wyrz¹dzi szkodê drugiemu na polu albo w winnicy przez to, ¿e pozwoli³ swemu byd³u wejœæ na cudzy teren, naprawi szkodê tym, co ma najdorodniejsze na swoim polu albo w winnicy.22:5 Jeœli wybuchnie po¿ar i przedostawszy siê przez os³aniaj¹cy ¿ywop³ot, zniszczy snopy albo zbo¿e jeszcze na pniu, albo ca³e pole, to ten, który spowodowa³ po¿ar, winien naprawiæ wszystkie szkody.22:6 Je¿eli ktoœ da komuœ na przechowanie pieni¹dze albo jakieœ przedmioty, a rzeczy oddane na przechowanie zostan¹ skradzione, to z³odziej, jeœli siê go pochwyci, ma zwróciæ wszystko w podwójnej iloœci.22:7 Jeœli z³odziej nie zostanie schwytany, to ten, który rzeczy przechowywa³, stawi siê przed obliczem Boga, aby uroczyœcie oœwiadczyæ, ¿e nie tkn¹³ w³asnoœci swojego bliŸniego.22:8 Cokolwiek - czy to wó³, osio³, owca, czy to odzienie - zosta³oby skradzione albo zgubione, jeœli siê póŸniej odnajdzie i stwierdzi siê, ¿e jest to w³aœnie ta rzecz, obydwie strony stawi¹ siê przed Bogiem, a strona uznana przez Boga za winn¹ naprawi w dwójnasób szkody wyrz¹dzone bliŸniemu.22:9 Je¿eli ktoœ powierzy drugiemu pieczê nad swoim wo³em, owc¹ lub jakimkolwiek innym zwierzêciem, a zwierzê to wtedy w³aœnie padnie, z³amie sobie nogê lub zostanie uprowadzone, tak ¿e nie bêdzie mo¿na przedstawiæ ¿adnych œwiadków,22:10 to sprawê nale¿y rozstrzygn¹æ moc¹ przysiêgi na imiê Jahwe: ten, który mia³ siê opiekowaæ zwierzêtami, przysiêgnie, ¿e nie tkn¹³ w³asnoœci swego bliŸniego.W³aœciciel zwierz¹t zabierze to, co pozosta³o, a ten, który siê zwierzêtami opiekowa³, wolny bêdzie od dalszej odpowiedzialnoœci.22:11 Jeœli jednak [zwierzê] jeszcze u niego zostanie skradzione, powinien za nie zap³aciæ w³aœcicielowi.22:12 Jeœli zaœ zosta³o rozszarpane przez jakieœ dzikie zwierzê, to na dowód tego powinien dostarczyæ to, co po nim pozosta³o, a wtedy zostanie uwolniony od dalszej odpowiedzialnoœci z tytu³u zaistnia³ej szkody.22:13 Je¿eli ktoœ po¿yczy od drugiego jakieœ zwierzê, a ono w tym czasie, pod nieobecnoœæ swego w³aœciciela, ulegnie jakiemuœ okaleczeniu albo padnie, to w³aœcicielowi nale¿y siê odszkodowanie za to zwierzê.22:14 Je¿eli zaœ sta³o siê to w obecnoœci w³aœciciela zwierzêcia, nie nale¿y siê ¿adne odszkodowanie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]