306 25 (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak�e ma�o kto z nas w �wiecie materialnym wype�nia niewdzi�czne obowi�zki, za które rad by zrzuci� z siebie odpowiedzialno��, obci��aj�c ni� innych.Dopiero wówczas, kiedy otwieraj� si� nasze oczy, zdajemy sobie spraw�, �e im wi�cej staramy si� unika� naszych obowi�zków, przerzucaj�c je na innych, tym bardziej ci�� nam one.Up�yn�o wiele m�cz�cych lat, zanim si� otworzy�y oczy moje.Lecz gdy tylko przejrza�em prawd� � serce moje nape�ni�o si� rado�ci�.Da� si� s�ysze� niewidzialny chór, �piewaj�cy pe�nod�wi�czn� pie��, pi�kno melodyjno�ci, której nie sposób po prostu opisa�.Po krótkiej przerwie Jezus znowu wyst�pi� naprzód i powiedzia�:� Czy was to dziwi, �e od dawna przebaczy�em tym, którzy przybili mnie do krzy�a?Je�li nie, to dlaczego nie przebaczaj� wszyscy, tak jak ja? Przebaczenie moje by�o zupe�ne ju� wówczas, kiedy powiedzia�em: �Spe�ni�o si�".Dlaczego przeto nie postrzegacie mnie takim, jakim jestem, a wi�c nie przybitym do krzy�a, lecz wzniesionym ponad wszystko �miertelne?W tej chwili, niewidoczny chór za�piewa� znowu: �Radujcie si�, radujcie si�, Synowie Bo�y.Radujcie si�, radujcie si� i wys�awiajcie go.Królestwu jego po�ród ludzi nie b�dzie ko�ca.Oto Bóg zawsze z wami".Kiedy chór �piewa�, s�owa � w postaci wypuk�ych liter � odbija�y si� na �cianie �wi�tyni.Nie by�o to bynajmniej jakie� dalekie, mgliste i ledwie widzialne zjawisko.Nie zachodzi�o w oddaleniu od nas, gdzie� na scenie.Wszyscy autentycznie byli obecni na sali, poniewa� rozmawiali�my z nimi, witali�my si� u�ciskami r�k i sfotografowali�my ich.Byli oni po prostu po�ród nas, a my byli�my wokó� nich.Jedyn� ró�nic� mi�dzy nami a nimi by�o osobliwe �wiat�o promieniuj�ce z nich, i ono te� zdawa�o si� by� �ród�em �wiat�a, o�wietlaj�cego sale.Woko�o nie by�o wida� �adnych cieni.Mieli�my wra�enie, �e cia�a wszystkich posiada�y jak�� osobliw� przezroczysto��, poniewa� gdy�my ich dotykali lub �ciskali d�onie, cia�a ich przypomina�y alabaster.Mia�y one jednak ciep�o, naturaln� �ywo��, i to samo ciep�o obejmowa�o wszystko wokó� nich.Nawet po ich wyj�ciu sala, w której pozostali�my, zachowywa�a to samo ciep�o i �wiat�o.A gdy�my potem wchodzili do tej sali, za ka�dym razem niektórzy z naszej grupy stwierdzali to.Pewnego razu, wkrótce potem, grupa nasza zebra�a si� w tej sali i rozmawiali�my o wra�eniu, jakie wywar�a ona na nas.Na to kierownik powiedzia� do mnie: �wspania�a".Wyrazi� tym uczucie ka�dego, i wi�cej na ten temat nic nie powiedziano.Gdy�my powracali do tego ko�ca � sala zdawa�a si� nam, jakby kaplic�.Sp�dzili�my w niej wiele godzin.Grupa nasza czeka�a, a� inni wyjd� z sali.Zabieraj�c si� do wyj�cia, Pi�at da� znak naszemu kierownikowi, by�my si� przy��czyli do niego � i wszyscy razem przez przej�cie w szczelinie udali�my si� po schodach do parterowej sali, a nast�pnie po drabinie linowej zeszli�my kolejno na dó�.Potem wyruszyli�my w stron� wsi, kieruj�c si� do domu, w którym kwaterowali�my, i dyskutowali�my do samej pó�nocy.Wreszcie rozeszli�my si� jak zwykle, jak gdyby zebranie nasze by�o równie� pospolitym zdarzeniem.Po rozej�ciu si� go�ci, otoczyli�my nasz� gospodyni� i ka�dy kolejno u�cisn�� jej r�k�, by podzi�kowa� za ten niezwyk�y wieczór, jaki�my dzi� prze�yli.Jeden z naszych powiedzia� przy tym:� Jedyny sposób wyra�enia moich my�li i uczu�, to powiedzie�, �e mój ciasny i �miertelny widnokr�g by� zupe�nie wstrz��ni�ty.Widocznie dotkn�� on klucza, który porusza� te same, jak gdyby spr�yny we wszystkich naszych my�lach.Ja nie próbowa�em da� g�osu moim my�lom i uczuciom; nie próbowa�em te� nigdy zapisa� ich.Pozostawiam to wszystko wyobra�ni czytelnika.Wychodz�c z pokoju naszej gospodyni, nikt nie wypowiedzia� ani jednego s�owa.Zdawa�o si�, i� ka�dy jednakowo odczuwa�, �e przed nim si� otworzy� zupe�nie nowy �wiat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki