Andrzej Sapkowski Ostatnie zyczenie (5)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Calanthe powoli odwróci�a g�ow� w stron� wied�mina.W jej oczach by� rozkaz.Geralt nie poruszy� si�, czuj�c i widz�c, jak skraplaj�ca si� w powietrzu Moc koncentruje si� na nim.Tylko na nim.Ju� wiedzia�.Oczy królowej zw�zi�y si�, usta drgn�y.- Co?! Co takiego? - zarycza� nagle Grach an Craite, zrywaj�c si� z miejsca.- Bia�� d�o�? Do jego d�oni? Kró-KWESTIA CENY153lewna z tym szczeciniastym �mierdzielem? Z tym.�wi�skim ryjem?- A ja chcia�em z nim walczy� jak z rycerzem! - zawtórowa� Rainfarn.- Z tym straszyd�em, z tym bydl�ciem! Poszczu� go psami! Psami!- Stra�! - wrzasn�a Calanthe.Potem ju� posz�o szybko.Crach an Craite chwyci� nó� ze sto�u, z trzaskiem przewróci� krzes�o.Pos�uszny rozkazowi Eista Draig Bon-Dhu bez namys�u zdzieli� go w potylic� sza�amaj� od dud, z ca�ej si�y.Crach run�� na stó�, pomi�dzy jesiotra w szarym sosie a krzywe wr�gi �eber, jakie zosta�y z pieczonego dzika.Rainfam skoczy� ku Je�owi, b�yskaj�c wydobytym z r�kawa sztyletem.Kudkudak, zrywaj�c si�, kopn�� zydel wprost pod jego nogi.Rainfarn zwinnie przeskoczy� przeszkod�, ale chwila zw�oki wystarczy�a - Je� zmyli� go krótkim zwodem i pos�a� na kolana pot�nym uderzeniem.opancerzonej pi�ci.Kudkudak przypad�, by wyrwa� Ra-infamowi sztylet, ale powstrzyma� go ksi�� Windhahn, czepiaj�c si� jego uda niczym pies posokowiec.Od wej�cia biegli stra�nicy uzbrojeni w gizarmy i glewie.Calanthe, wyprostowana i gro�na, wskaza�a im Je�a w�adczym, gwa�townym gestem.Pavetta zacz�a krzycze�, Eist Tuirseach kl��.Wszyscy pozrywali si� z miejsc, nie bardzo wiedz�c, co robi�.- Zabijcie go! - krzykn�a królowa.Je�, fukaj�c gniewnie i szczerz�c k�y, obróci� si� ku atakuj�cym stra�nikom.By� bezbronny, ale zakuty w kolczast� stal, od której ze szcz�kiem odbi�y si� szpikulce gizarm.Uderzenie rzuci�o go jednak w ty�, wprost na wstaj�cego Rainfarna, który unieruchomi� go, chwytaj�c za nogi.Je� zarycza�, odbijaj�c �elaznymi na�okcicami ciosy brzeszczotów sypi�ce si� na jego g�ow�.Rainfarn d�gn�� go sztyletem, ale ostrze ze�lizgn�o si� po blachach napier�nika.Stra�nicy, krzy�uj�c drzewca, przyparli Je�a do rze�bionego komina.Rainfam, uwieszony u jego pasa, odszuka� w pancerzu szczelin� i wbi� w ni� pugina�.Je� zwin�� si�.154Andrzej Sapkowski- Dunyyyyyy!!! - wrzasn�a cienko Pavetta, wskakuj�c na krzes�o.Wied�min, z mieczem w r�ku, pomkn�� ku walcz�cym przez stó�, roztr�caj�c talerze, pó�miski i puchary.Wiedzia�, �e czasu jest niewiele.Pisk Pavetty nabiera� coraz bardziej nienaturalnego brzmienia.Rainfarn wznosi� sztylet do kolejnego pchni�cia.Geralt ci��, skacz�c ze sto�u, przykl�kaj�c.Rainfarn zawy�, zatoczy� si� na �cian�.Wied�min zawirowa�, �rodkiem klingi chlasn�� stra�nika usi�uj�cego wbi� ostry j�zor glewi pomi�dzy fartuch a napier�nik Je�a.Stra�nik run�� na ziemi�, gubi�c p�aski he�m.Od wej�cia biegli nast�pni.- Nie godzi si�! - zarycza� Eist Tuirseach, chwytaj�c za krzes�o.Z rozmachem zdruzgota� niepor�czny mebel o posadzk�, a z tym, co zosta�o mu w r�ku, rzuci� si� na nadbiegaj�cych.Je�, zaczepiony dwoma jednocze�nie hakami gizarm, zwali� si� ze szcz�kiem, zakrzycza� i zafuka�, wleczony po posadzce.Trzeci stra�nik przyskoczy�, wzniós� glewi� do pchni�cia.Geralt ci�� go w skro� samym ko�cem miecza.Wlok�cy Je�a odskoczyli, rzucaj�c gizarmy.Nadbiegaj�cy od wej�cia cofn�li si� przed u�omkiem krzes�a �wiszcz�cym w r�ku Eista niczym czarodziejski miecz Balmur w prawicy legendarnego Zatreta Voruty.Pisk Pavetty osi�gn�� szczyt i nagle jakby si� za�ama�.Geralt, czuj�c, co si� �wi�ci, pad� p�asko na ziemi�, �owi�c okiem zielonkawy b�ysk.Poczu� okropny ból w uszach, us�ysza� straszliwy huk i przera�liwy krzyk wyrywaj�cy si� z licznych gardzieli.A potem równy, jednostajny, wibruj�cy krzyk królewny.Stó�, siej�c dooko�a zastaw� i jad�em, wznosi� si� wiruj�c, ci�kie krzes�a lata�y po halli roztrzaskuj�c si� o �ciany, �opota�y wzbijaj�c chmury kurzu, gobeliny i arrasy.Od wej�cia s�ycha� by�o �omot, wrzask i suche trzaski drzewców gizarm p�kaj�cych jak patyki.Tron, razem z siedz�c� na nim Calanthe, podskoczy� i jak strza�a pomkn�� przez sal�, z hukiem wyr�n�� o �cian� i rozlecia� si�.Królowa osun�a si� bezw�adna jakKWESTIA CENY155szmaciana kukie�ka.Eist Tuirseach, ledwo utrzymuj�c si� na nogach, skoczy� ku niej, chwyci� w ramiona, w�asnym cia�em zas�oni� przed t�ucz�cym o �ciany i pod�og� gradem.Geralt, �ciskaj�c medalion w d�oni, tak szybko, jak tylko móg�, pe�z� w stron�, gdzie Myszowór, nie wiadomo jakim cudem wci�� na kolanach, a nie na brzuchu, unosi� w gór� krótk� ró�d�k� z g�ogowej ga��zi.Na ko�cu ró�d�ki zatkni�ta by�a szczurza czaszka.Na �cianie za plecami druida gobelin przedstawiaj�cy obl�enie i po�ar twierdzy Ortagor p�on�� najprawdziwszym ogniem.Pavetta wy�a.Obracaj�c si�, ci�a krzykiem jak batem.wszystko i wszystkich.Ktokolwiek z le��cych na pod�odze próbowa� si� unie��, wali� si� i turla�, lub rozp�aszcza� na �cianie.Na oczach Geralta wielkie srebrne naczynie do sosu, rze�bione w kszta�t wielowios�owej nawy z zadartym dziobem, �wiszcz�c w powietrzu, zwali�o z nóg próbuj�cego umyka� wojewod� o trudnym do zapami�tania nazwisku.Z powa�y cichutko sypa� si� tynk.Pod powa�� kr��y� stó�, rozp�aszczony na nim Grach an Craite miota� w dó� ohydne przekle�stwa.Geralt doczo�ga� si� do Myszowora, obaj przypadli za górk�, któr� licz�c od do�u, tworzyli Paszkot ze Streptu, beczu�ka piwa, Drogodar, krzes�o i lutnia Drogodara.- To czysta, pierwotna Moc! - wrzasn�� druid, przekrzykuj�c harmider i �omot.- Ona nad tym nie panuje!- Wiem! - odwrzasn�� Geralt.Spadaj�cy nie wiadomo sk�d pieczony ba�ant, wci�� z kilkoma pr�gowanymi piórami tkwi�cymi w kuprze, wyr�n�� go w plecy.- Trzeba j� powstrzyma�! �ciany zaczynaj� si� rysowa�!- Widz�!- Gotów?- Tak!- Raz! Dwa! Teraz!Uderzyli j� jednocze�nie, Geralt Znakiem Aard, Myszowór straszliwym, trzystopniowym zakl�ciem, od którego, wydawa�oby si�, zacznie si� topi� posadzka.Krzes�o, na którym siedzia�a królewna, rozlecia�o si� w drzazgi.Pa-156 Andrzej Sapkowskivetta jak gdyby tego nie zauwa�y�a - wisia�a nadal w powietrzu, wewn�trz przejrzystej zielonej sfery.Nie przestaj�c krzycze�, obróci�a ku nim g�ow�, a jej drobna twarzyczka skurczy�a si� nagle w z�owró�bnym grymasie.- Na wszystkie demony! - zarycza� Myszowór.- Uwaga! - krzykn�� wied�min, kul�c si�.- Blokuj j�, Myszowór! Blokuj, bo b�dzie po nas!Stó� rymn�� ci�ko o pod�og�, druzgoc�c pod sob� krzy�ak i wszystko, co znalaz�o si� pod spodem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki