[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W stymulacyjnych czynnoœciach tego rodzaju procesówmotywacyjnych nierzadko wspomaga szko³ê œrodowisko ro-dzinne.Wynikiem stawiania zadañ staje siê ocena ich wyko-nania przez ka¿dego ucznia indywidualnie, a nastêpnie zbior-cza, uogólniona ocena aktywnoœci ca³ej klasy (,,dobra" lub„z³a" klasa).Obydwie oceny i sposób ich formu³owania sta-nowi¹ najczêœciej' silne Ÿród³o prze¿yæ emocjonalnych dlawiêkszoœci uczniów.PóŸniej, w wieku dorastania, zagadnieniate nie strac¹ aktualnoœci, ale znacznie zmieni¹ charakter.Oce-na osi¹gniêæ szkolnej pracy uczniów pozostaje w bezpoœrednimzwi¹zku z zaspokajaniem rozmaitych potrzeb, szczególnie je-dnak dotyczy potrzeby uznania spo³ecznego.Jest to do-datkowy, ale bardzo wa¿ny sk³adnik podstawowych Ÿróde³uczuæ rozwijaj¹cych siê w zwi¹zku z prze¿yciami w szkole.Zadania szko³y w tej dziedzinie s¹ znacznie wiêksze, a si³aaktywnoœci g³Ã³wnych potrzeb ucznia wyraŸniej intensywna,ani¿eli w ¿yciu rodziny.S¹ one silniejsze ni¿ w wieku przed-szkolnym.Z tego te¿ powodu wzrasta niepomiernie wycho-wawcze znaczenie wp³ywu szko³y na kszta³towanie siê osobo-woœci dziecka, a w tym oczywiœcie na jego emocjonalnoœæ.Dlatego co najmniej równowa¿ne znaczenie jak w domu ro-dzinnym ma dla skutecznoœci wychowania wartoœciowy oso-bisty autorytet ka¿dego nauczyciela-wychowawcy.Jestto warunek korzystnego przebiegu procesu rozwoju osobo-woœci ucznia i w tym znaczeniu nale¿a³oby go okreœliæ jakofundamentalny czynnik rozwoju osobowoœci.Stanowi to pod-stawê i Ÿród³o wszystkich korzystnych przemian zachodz¹-cych w dziecku.Braki lub wady w tym samym stopniu s¹przyczyn¹ wypaczeñ rozwoju i powa¿nych zaburzeñ w ¿yciuemocjonalnym uczniów.Pamiêtaæ jednak trzeba, ¿e na ka¿-dym etapie wczesnej ontogenezy autorytet ludzi, oddzia³uj¹-cych na osobowoœæ, ma donios³e znaczenie, poniewa¿ zawszeprzynosi dobre lub niekorzystne skutki.136inspirowana i pobudzana z zewn¹trz, w³aœnie przez nauczy-ciela.W stymulacyjnych czynnoœciach tego rodzaju procesówmotywacyjnych nierzadko wspomaga szkolê œrodowisko ro-dzinne.Wynikiem stawiania zadañ staje siê ocena ich wyko-nania przez ka¿dego ucznia indywidualnie, a nastêpnie zbior-cza, uogólniona ocena aktywnoœci ca³ej klasy („dobra" lub„z³a" klasa).Obydwie oceny i sposób ich formu³owania sta-nowi¹ najczêœciej' silne Ÿród³o prze¿yæ emocjonalnych dlawiêkszoœci uczniów.PóŸniej, w wieku dorastania, zagadnieniate nie strac¹ aktualnoœci, ale znacznie zmieni¹ charakter.Oce-na osi¹gniêæ szkolnej pracy uczniów pozostaje w bezpoœrednimzwi¹zku z zaspokajaniem rozmaitych potrzeb, szczególnie je-dnak dotyczy potrzeby uznania spo³ecznego.Jest to do-datkowy, ale bardzo wa¿ny sk³adnik podstawowych Ÿróde³uczuæ rozwijaj¹cych siê w zwi¹zku z prze¿yciami w szkole.Zadania szkó³}' w tej dziedzinie s¹ znacznie wiêksze, a si³aaktywnoœci g³Ã³wnych potrzeb ucznia wyraŸniej intensywna,ani¿eli w ¿yciu rodziny.S¹ one silniejsze ni¿ w wieku przed-szkolnym.Z tego te¿ powodu wzrasta niepomiernie wycho-wawcze znaczenie wp³ywu szko³y na kszta³towanie siê osobo-woœci dziecka, a w" tym oczywiœcie na jego emocjonalnoœæ.Dlatego co najmniej równowa¿ne znaczenie jak w domu ro-dzinnym ma dla skutecznoœci wychowania wartoœciowy oso-bisty autorytet ka¿dego nauczyciela-wychowawcy.Jestto warunek korzystnego przebiegu procesu rozwoju osobo-woœci ucznia i w tym znaczeniu nale¿a³oby go okreœliæ jakofundamentalny czynnik rozwoju osobowoœci.Stanowi to pod-stawê i Ÿród³o wszystkich korzystnych przemian zachodz¹-cych w dziecku.Braki lub wady w tym samym stopniu s¹przyczyn¹ wypaczeñ rozwoju i powa¿nych zaburzeñ w ¿yciuemocjonalnym uczniów.Pamiêtaæ jednak trzeba, ¿e na ka¿-dym etapie wczesnej ontogenezy autorytet ludzi, oddzia³uj¹-cych na osobowoœæ, ma donios³e znaczenie, poniewa¿ zawszeprzynosi dobre lub niekorzystne skutki.136Inaczej kszta³tuje siê rola trzeciego typu œrodowiska,1 a mia-nowicie grupy kole¿eñskiej formalnej (klasa) i ma³ych.grup nieformalnych tworz¹cych siê mniej lub bardziej ¿y-wio³owo, ale wed³ug prawid³owoœci doœæ dobrze znanych psy-chologii.Dla kszta³towania siê uczuæ wa¿ne s¹ trzy mo¿li-we rodzaje interakcji zachodz¹cych miêdzy uczniem a ko-legami.Pierwszy rodzaj wystêpuje wówczas, gdy dla ucznia zachodziwzglêdna równowaga atrakcyjnoœci szko³y i zespo³u kole¿eñ-skiego, u³atwiaj¹ca zharmonizowanie wspó³dzia³ania, ustale-nie wspólnych zamiarów i celów.Drugi typ interakcji kszta³tuje siê w wyniku konkurencjiatrakcyjnoœci ma³ej grupy nieformalnej („paczki") w stosun-ku do atrakcyjnoœci szko³y.Dla prawid³owego rozwoju emo-cjonalnego jednostki konieczne jest jednak zachowanie prze-wagi znaczenia i si³y przyci¹gania ¿ycia szkolnego.Gdy bo-wiem taka grupa stanie siê bardziej ponêtna i przykuwa silniejuwagê i aktywnoœæ ucznia ni¿ szko³a, powstaj¹ konfliktyi stany psychiczne burz¹ce równowagê emocjonaln¹.Trzeci przypadek stanowi radykaln¹ odmianê poprzedniego.Nieformalne œrodowisko kole¿eñskie decyduj¹co dominujeatrakcyjnoœci¹ nad œrodowiskiem szkolnym powoduj¹c uciecz-kê dziecka ze szko³y.W ka¿dym z tych przypadków g³Ã³wn¹ rolê odgrywa mo-¿liwoœæ zaspokojenia wszystkich albo najbardziej intensyw-nych potrzeb danej jednostki w którymœ z konkuruj¹cychœrodowisk przy zachowaniu pewnej wspólnoty, jaka miêdzyczterema g³Ã³wnymi potrzebami zachodzi.Nale¿ycie — w od-czuciu dziecka — zaspokojona potrzeba aktywnoœci przynosibowiem zazwyczaj tak¿e uznanie spo³eczne, wzrost afiliacjii tym samym wzmocnienie poczucia bezpieczeñstwa.Aktywnoœæ dziecka w grupie kole¿eñskiej, a wiêc naj-' Odsy³amy tu Czytelnika do tomów 7, 8 i 10 „Biblioteki Psycholo-gicznej137czêœciej rówieœniczej, ma tak wielk¹ si³ê przyci¹gaj¹c¹, ¿e roz-wija siê bez ingerencji, a przede wszystkim bez wydatnegoudzia³u doros³ych.Cz³onkowie grupy równolatków maj¹ wy-pracowane ró¿norodne hierarchiczne pozycje spo³eczne.Tutajrównie¿ istnieje przewodnictwo i okreœlona zale¿noœæ pozo-sta³ych cz³onków od przywódcy.Ale stosunki górowaniai przewodzenia (dominacji) oraz podporz¹dkowania siê i ule-gania (submisji) maj¹ inny charakter i s¹ przez ucznia prze¿y-wane ró¿nie: inaczej, je¿eli podporz¹dkowuje siê koledze, na-wet wiekiem nieco starszemu, i inaczej, jeœli poddania siêkierownictwu wymaga doros³y.Z regu³y ³atwiejsza, a nawetatrakcyjniejsza, jest pierwsza sytuacja.Trudniejszy dla ucz-niów mo¿e byæ drugi przypadek, kiedy trzeba oddaæ doros³yminicjatywê kierowania w³asnym postêpowaniem.Jest tojeszcze jeden bardzo wa¿ny argument przemawiaj¹cy za ko-niecznoœci¹ wypracowania przez rodziców i nauczycieli (przezwszystkich wychowawców) w³aœciwego autorytetu, któryumo¿liwi ustalenie korzystnej i wartoœciowej dla obu stronwspó³pracy.WiêŸ emocjonalna pe³ni w tym wa¿n¹ rolê.Wœród kolegów i rówieœników ka¿dy uczeñ znajduje dlasiebie osoby znacz¹ce, sam bywa tak¹ osob¹ dla innych.Natej zasadzie tworz¹ siê pary kole¿eñskie i pary przyjació³.Do-konuje siê to jednak w innej atmosferze emocjonalnej panu-j¹cej wœród rówieœników
[ Pobierz całość w formacie PDF ]