McDonald Ian Fragmenty analizy pewnego przypadku histerii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kobietate� krzycza�a, krzycza�y jej dzieci, lecz �o�nierze zapakowaliich na ci�arówk�, opu�cili plandek�, silnik rykn��,zag�uszaj�c wrzaski i zawodzenia.Ci�arówka odjecha�a, a zestoj�cej nieopodal limuzyny wyszed� oficer, podszed� dom�czyzny i powiedzia�:- �ydzi to �ydzi.KWARTET SMYCZKOWYSzybko, szybko, pr�dzej, pr�dzej; szybko, szybko, pr�dzej,pr�dzej, przez p�ask� czer� nocnego lasu, w�ród szpalerumilcz�cych drzew, p�dzi poci�g, nocny poci�g, kroi ciemno��snopem �wiat�a, szarpie j� turkotem kó�, gna przez mrok, któryogarn�� serce kontynentu.Nocny poci�g; szybko, szybko,pr�dzej, pr�dzej, stacja ko�cowa coraz bli�ej.Chocia� min�o ju� co najmniej kilka godzin od chwili,kiedy ojciec �yczy� ci dobrej nocy i poca�unkiem w czo�opoleci� ci� boskiej opiece, tak jak czyni� w te noce, kiedyba�a� si� zasn�� i przychodzi�a� do niego do �ó�ka, ty wci��nie �pisz.Ojciec wcisn�� swoje stare ko�ci w k�t bydl�cegowagonu i jako� zdo�a� zasn��, twoje dzieci te� ju� �pi�,przytulone do ciebie, i tylko ty czuwasz, jedyna spo�ródwszystkich pasa�erów.�wiat�a jest akurat tyle, �eby dostrzecciemne, skulone kszta�ty.Stary Comenius wci�� tuli do piersizegar z kuku�k�, który tyka w rytmie uderze� jego serca, vanHootenowie zbili si� w ciasn� gromadk� jak koci�ta, pozostalirównie� ani na chwil�, nawet we �nie, nie rozstaj� si� zbezcennymi skarbami - parasolkami, malowanym drewnianymchodakiem, ksi��kami, szalem modlitewnym.Bogaci i biedni,ksi��ta i �ebracy, kap�ani i dziwki uliczne, wszyscy s� terazanonimowymi, bezdomnymi, odcz�owieczonymi k��bkami bólu wwype�nionym pó�mrokiem wn�trzu bydl�cego wagonu.Chyba jednak zasn�a�, stukot setki kó� rozp�dzonegopoci�gu chyba jednak uko�ysa� ci� do snu, poniewa� budzi ci�nag�a cisza, brak znajomego jednostajnego rytmu.Przezszczeliny mi�dzy deskami s�czy si� blady �wit.Jest bardzozimno, jakby owion�o was mro�ne tchnienie z trzewi kontynentu.Doskwiera ci potworny g�ód.Kiedy jad�a� ostatnio? Niepami�tasz, tak samo jak nie pami�tasz ju� prawie niczego zeswego �ycia, jakby niespodziewanie zaton�o bez �ladu.Poci�g nieruchomieje.Przyciskasz twarz do szpary,wyt�asz wzrok, usi�ujesz cokolwiek dojrze�, zorientowa� si�,dok�d dotarli�cie.Widzisz niedu�y stacyjny budynek otoczonyg�stym, mrocznym lasem.Drzewa pochylaj� si� nad zabudowaniaminiczym wysocy, przygarbieni starcy i wyci�gaj� ku tobie r�cezako�czone guz�owatymi palcami ga��zi.Jacy� ludzie na peronie;�o�nierze? G�osy, wiele g�osów mówi�cych niezrozumia�ymj�zykiem.Z megafonów dobiegaj� szumy i trzaski, potems�ycha� jakie� komendy.W waszym wagonie i w ka�dym zdwudziestu czterech pozosta�ych wagonów, tworz�cych poci�g,ludzie budz� si� ze snu.Twoje dzieci tr� oczy i pytaj�zaspanymi g�osami, gdzie s�, dok�d dojecha�y.Nie mo�esz imtego powiedzie�, bo sama nic nie wiesz.G�osy zbli�aj� si�,drzwi rozsuwaj� si� z hukiem i bezg�o�n� eksplozj� szaregoporannego �wiat�a.�o�nierze.G�upie, t�pe, brutalne twarze.Zaczynaj� wywleka� ludzi z wagonów.Wysiada�! Wszyscy wysiada�!Ze wszystkich dwudziestu pi�ciu wagonów wyskakuj�, gramol� si�,wychodz� ludzie, dr��cy z zimna gromadz� si� na peronie,zabijaj� r�ce, tul� si� do siebie, oddechy ulatuj� par� z ichust.�o�nierze o g�upich, t�pych, brutalnych twarzach chodz�mi�dzy nimi, odbieraj� dobytek.Szale modlitewne, ksi��ki,drewniane malowane chodaki, parasole.Jeden z nich wyrywaComeniusowi zegar z kuku�k�.Twój ojciec obur�cz przyciska dopiersi futera� ze skrzypcami, nie, nie, nie zabierajcie mimojej muzyki, nie róbcie mi tego! Jakby nie zauwa�y�, �ezabrano mu j� ju� wiele lat temu.�o�nierze bez po�piechumia�d�� mu palce kolbami karabinów, rozbijaj� futera�, depcz�instrument, rozgniataj� na miazg�.Tulisz do siebie dzieci.Obawiasz si�, �e �o�nierze zechc�wyrwa� ci je ze zmia�d�onych, zakrwawionych palców, cisn�� jena peron, rozdepta� buciorami.Milczysz, bo nie ma s�ów, któremog�yby cokolwiek pomóc.�o�nierze spychaj� was w kierunkubudynku stacji.Skrzecz�cy g�os z megafonów mówi witamy,witamy, witamy.Nad �cian� drzew dostrzegasz g�sty dym, jakby zwielkiego po�aru.Poranny wiatr przygina go do ziemi, gna w t�stron�; dym cuchnie, �mierdzi, d�awi, czu� go czym� wstr�tnym inieczystym.�o�nierze pokrzykuj� w swoim niezrozumia�ym, be�kotliwymj�zyku, zaganiaj� was do budynku.Nie chcesz tam wej��, niemo�esz tam wej��, nie wolno ci tam wej��, ale nie jeste� wstanie przeciwstawi� si� naporowi niezliczonych cia�.Przezzakratowane okna poczekalni wida� siedz�ce nieruchomo postaci,pochylone w skupieniu nad instrumentami.Chwil� potem ponadszczekanie g�osu z megafonów wybijaj� si� s�odkie d�wi�kimuzyki, wznosz� si� ku niebu, mieszaj� z dymem uczepionymkonarów drzew, spowijaj�cym ca�y kontynent.Kwartet smyczkowygra ostatni� cz�� "Eine kleine Nachtmusik".Jak na twój gust,wykonanie jest dalekie od perfekcji.- Wszystko w porz�dku, Anno - mówi ojciec.- To nie potrwad�ugo.Musimy tylko zaczeka� na drugi poci�g, ten, któryzawiezie nas do miejsca przeznaczenia.Prze�o�y� Arkadiusz Nakoniecznik [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki