[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Postêpowanie to zostanie powtórzone przy koñcu leczenia.498.Metody oceniania reakcji terapeuty, reabcR pacjenta, sytuacji terapeutycznej i kontaktu terapeutycznego I.TPRQ (Therapist Personel Redction Questionndire) lruemarz Osobistych Reakcji Terapeuty, u³o¿ony przez Ashbyóego i innych (1957) ma dwie skale zawieraj¹ce po 35 pozycji.Jedna skala s³u¿y do sprawdzenia negatywnych reakcji terapeuty wobec terapii i pacjenta.Zawiera pozycje, w których odzwierciedla siê wrogoœæ, krytycyzm, uczucie wy¿szoœci wobec pacjenta, niepewnoœæ, poczucie nieskutecznoœci terapii, poczucie niedoslatecznej kompetencji, brak zrozumienia pacjemaitp.Skala pozytywna odzwierciedla poczucie skutecznoœci terapii, identyfikacjê z pacjentem, uczucie spokoju, zadowolenia i przyjemnego oczekiwania na kontakt podczas terapii, a tak¿e posta*wê pe³n¹ szacunku i sympatii dla pacjenta.2.CPRQ (Client Personel Redction Questionndire) Inwentarz Osobistych Redkc li Klienta, u³o¿ony przez Ashb*ego i wspó³pracowników na uniwersytecie w Pensylwanii sk³ada siê z dwu skal zawieraj¹cych po T pozycji.Jedna skala mierzy reakcje obronne pacjenta, druga-pozytywne reakcje ujawniane w kontaktach terapeutycznych.Do pozycji obronnych nale¿y np.stwierdzenie:.W¹tpiê, czy ludziom mog¹ coœ pomóc takie rozmowy",.Starannie przygotowujê sobie to, co powiem na nastêpnym posiedzeniu".Do pozytywnych stwierdzeñ nale¿¹:.Cieszy mnie zainteresowanie mojego psychoterapeuty",.Chcia³bym, ¿eby inni ludzie lubili i szanowali mnie tak jak mój terapeuta"itp.O ka¿dej pozycji nacæmt ma siê wypowiedzieæ na I punktowe j skali.3.Skala Wymiarów Zdehouawd Terapeuty, opracowana przez Corra, pozwala pacjentowi oceniæ za pomoc¹ 65 twierdzeñ zachowanie terapeuty.Twierdzenia s¹ np.takie: dyrektywnoœæ, troskliwoœæ, zrozumienia,.194.499.akceptacja, równorzêdnoœæ, wzmacnianie niezale¿noœæ (krytyczna powœci¹gliwoœæ i wrogie odrzucenie (Lor: (l 965).4, QD-Skala Oceny Technik Terapeuty zawie-Ê.ra 49 pytañ, ustalonych na podstawie analizy czynni-³kowej.Umo¿liwia ona ocenê trzech czynników: czynnik A, analityczny, wywodz¹cy siê z podejœcia psychoanalitycznego: czynnik I (impersow (1, charakteryzuj¹cy brak zaanga¿owania lub osobiste zaanga¿owanie w podejœciu terapeuty oraz czynnik D, okreœlaj¹cy stopieñ dyrektywnoœci (Lorr, MeNair.I 966).5, GSI (Goal Swtemem lnuentorg) -Skala Oceny Celóur Terapeuty umo¿liwia ocenê trojakiego rodzaju celów: cele rekonstruktywne jap, powi¹zanie dawnych doœwiadczeñ z aktualnymi problemami, usuwanie wyparcia, wyzwalanie energii, wrogoœci, doœwiadczenia korektywne itp) : cele stabilizacyjne (zapobiec hospitalizacli, zapobiec pogorszeniu, akceptowaæ rzeczywistoœæ, zaspokoiæ w trakcie terapii ujawnion¹ przez pacjenta potrzebê zale¿noœci) oraz cele sytuacyjne (poprawiæ przystosowamie do pracy, zredukowaæ aktualny konflikt, nauczyæ lepszego opanowywania siê).6.Nkcla A-N.Betz i Whitehorn (1963, 1965) w szeregu swoich prac omawiali rezultaty analizy cech terapeutów, którzy osi¹gali wyniki lub ich nie osi¹gali w terapii pacjentów ze schizofreni¹.Na podstawie tej analizy dokonano podzia³u terapeutów na dwie grupy: terapeutów typu A, którzy mieli bardzo pozytywne wyniki, i terapeutów typu 8, którzy mieli wyniki s³abe.Badacze stwierdzili, ¿e te dwie grupy terapeutów wyraŸnie ró¿ni¹ siê pod wzglêdem wyników badania Kwestionariuszem Zainteresowañ Zawodowych Stronga (Stroag Vocatiortal lnterest Blank).Kwestionariusz zawiera 400 twierdzeñ.Przy porównywaniu terapeutów z grupy A i B maj¹ znaczenie przede wszystkim 23 po.500.zycje, do których nale¿y np.zainteresowanie nastêpu poj¹cymi zawodami lub czynnoœciami: cieœla, rytownik, in¿ynier morski, in¿ynier mechanik, oficer marynarki, prace rêczne, kreœlenie techniczne, naprawianie karburatora itp.Terapeuci typu B przejawiaj¹ wymienione wy¿ej zainteresowania, terapeuci typu A-nie.Okazuje siê przy tym, ze terapeuci typu A maja punktacjê podobn¹ jak grupy prawników i ksiêgowych, natomiast terapeuci typu B otrzymuj¹ punktacjê podobn¹ jak grupy typografaw oraz nauczycieli dziedzin technicznych i przyrodniczych.Lorr, McNair i inni (1962) wykorzystali ten podzia³ do badania terapeutów pracuj¹cych z osobami cierpi¹cymi na nerwicê i stwierdzili, ¿e skala (zw³aszcza 15 z pozycji podanych przez Betz i Whitehorna) rzeczywiœcie ró¿nicuje terapeutów, tym razem jednak odwrotnie: w leczeniu pacjentów nerwicowych, mieli zdecydowanie losze wyniki terapeuci typu 8.Nasuwa siê zatem hipoteza, ¿e terapeuci typu A i typu B mog¹ mieæ ró¿ne wyniki w pycho terapii z ró¿nymi diagnostycznymi grupami pacjentów.Zadziwiaj¹ce jest, je³k¹ popularnoœæ w literaturze dotycz¹cej badañ psychoterapeutycznych zdoby³a ta sprawa, która pocz¹kkowo wydawa³a siê zupe³nie bezpodstawna (por.Garson, l 967).Nowe badania (Chartier, 1971: Razin, 1971) œwiadcz¹ o tym, ¿e terapeuci typu A s¹ bardziej intrapunitywni, maj¹ wiêcej zaufania i wiêcej tolerancji dla wewnêtrznych prze¿yæ i spontanicznoœci, s¹ bardziej zaanga¿owani w stosunku dn pacjenta i bardziej nastawiani na rozwi¹zywanie jego problemów ni¿ terapeuci typu 8.Problematyka ta nadal pozostaje interesuj¹ca I 3003) 3.R.TCJ (Test oj Clmtcal Judgement) -Test Ocen¹ Klinicznej, stw orzony przez Ashbyóego i w spó³pracowóOl.ników (1957) ma nazwê zakodowan¹.W rzeczywist¹.œci chodzi o test do wykrywania u terapeuty zdolnoœci akceptowania innych Sk³ada siê z 69 pozycji, które w instrukcji s¹ okreœlone jako pogl¹dy i opinie bli¿ej nieznanych osobników.W 57 pozycjach s¹ zawarte pogl¹dy, które ræ¿ni¹ siê od ogólnie przyJêych w danej kulturze, a zw³aszcza od pogl¹dów psychologaw.Pozycje te nie zawieraj¹ jednak pogl¹dów tak dalece odmiennych, ¿eby trzeba je by³o uwa¿aæ za patologiczne.Na przyk³ad: 1
[ Pobierz całość w formacie PDF ]