Szklarski Alfred 9 Tomek w grobowcach faraonow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Mo�e trudno to uzna� za drzewo - u�miechn�� si� Tomek.- Ale, z braku laku.- Och, wystarczy, �eby mia�y troch� wilgoci.- wzdycha� Nowicki.Próbowali dobra� si� do wn�trza suchoro�li, ale uniemo�liwi� im to bardzo gruby pancerz z ziaren piasku, twardy i nie�amliwy.Zrezygnowali i postanowili kilka godzin odpocz��.Zanim przytulili si� do siebie i spróbowali zasn��, Tomek wyj�� chustk� do nosa i roz�o�y� na powierzchni piasku.Za jego rad� uczynili to samo.Gdy po parogodzinnym odpoczynku ruszali dalej, chustki na skutek gwa�townego, nocnego och�odzenia, nasi�k�y ros� i z ka�dej uda�o si� wy�� dos�ownie kilka kropel.Noc by�a jasna.Ksi�yc bladym �wiat�em o�wietla� drog�.Patryk pewnie wskazywa� drog�.Tak jak zapowiada�, w dali wystrzela�a w niebo ostra iglica skalna.Ra�nym krokiem ruszyli na wschód.Do �witu opu�cili diuny piaskowe i znale�li si� w przetkanej piaskami hamadzie.Tomek szed� pierwszy, co chwila ustalaj�c z Nowickim i Patrykiem kierunek.- Musieli jecha� jakim� znanym, przejezdnym szlakiem, bo nie utkn�li i nie zawracali nigdzie - powiedzia�.- Szkoda, �e go nie oznakowali - mrukn�� marynarz.- Oznakowa�a za to natura, prawda Patryku? - spyta� Tomek.- Musimy i�� tam - powiedzia� ch�opiec, wskazuj�c nieco na po�udnie.- Tam gdzie te dwa du�e kamienie.�wit zasta� ich przy owych ska�kach, mi�dzy którymi wiód� �lad wyschni�tego potoku.Gdy usiedli, tu� obok nich przemkn�� gekkon.Zauwa�yli te� skoczka.- Je�li s� tu zwierz�ta, jest z pewno�ci� i woda.- Woda i woda.Tylko o niej mowa, do stu fontann wielorybich.Musz� troch� si� zdrzemn�� - rzek� Nowicki.- Strasznie chce mi si� pi�.Tomek spojrza� na niego z niepokojem.Sam czu� si� zno�nie.Patryk, ca�y skupiony na swojej roli przewodnika, te� nie wygl�da� najgorzej.Nowicki za to cierpia� widocznie.Jego pot�nie zbudowane cia�o poci�o si� podwójnie i podwójnie wystawione by�o na s�oneczny �ar.Tomek postanowi� przydzieli� mu dodatkowy �yk wody.Marynarz przechyli� gurt�.W tej samej chwili us�yszeli �opot skrzyde�.Przelecia�o nad nimi stado stepówek.- Ptaki te� wskazuj� drog� na po�udnie - powiedzia� Tomek.- Zosta�cie tu i czekajcie a� wróc�.Nowicki, jakby zoboj�tnia�y, skin�� g�ow�, powoli usypiaj�c.Patryk chcia� jednak towarzyszy� Tomkowi.Obaj ruszyli wi�c �ladem uadi i lec�cych ptaków.Wysch�e koryto by�o jedyn� rozpadlin� w zasi�gu wzroku.Robi�o si� coraz ja�niej i wkrótce zza horyzontu wynurzy�o si� s�o�ce, niemal natychmiast podnosz�c temperatur� o kilka stopni.Po pó�godzinnym marszu, doszli do za�omu koryta.Teren wyra�nie si� tu obni�a� i wznosi� dopiero za zakr�tem.- Wujku - powiedzia� Patryk, - tu musi gdzie� by� woda.- Cicho - odrzek� Tomek, chwytaj�c go za r�k�.- Cicho!Nads�uchiwa� przez chwil�.- Nic nie s�yszysz Patryku? - spyta�.Ch�opiec przecz�co pokr�ci� g�ow�.- Zdawa�o mi si�, �e brz�czy komar.Teraz us�yszeli wyra�nie.Nad ich g�owami pojawi� si� ni st�d ni z owad ca�y rój tych owadów.- Hej, ch�opcze! Ju� dawno nie s�ysza�em tak cudownej muzyki! - zawo�a� Tomek.- To woda! Musi, musi tu by� - rado�nie wtórowa� mu Patryk.- Chod�my!!!Tomek ruszy� za nim.Ch�opiec zszed� do najni�ej po�o�onej cz�ci koryta.Wyci�gn�� przed siebie r�ce, jakby szukaj�c czego� po omacku.- Tutaj! Tutaj! - zawo�a� wreszcie, wskazuj�c w samym rogu, na stromym brzegu ostrego zakr�tu miejsce zaro�ni�te sk�p�, po�ó�k�� ro�linno�ci�.Piasek by� g��boko rozgrzebany w wielu miejscach.Gdy podeszli bli�ej, z jednego z g��bszych wykopów ulecia�o w gór� kilka stepówek.- One te� szukaj� wody - domy�li� si� Tomek.- Nie do wiary, �e potrafi�y porobi� tak g��bokie wykopy.Rozpocz�li �mudn� prac�, pog��biaj�c rozpadlin�.Ros�a sucho�� w gardle, dokucza� upa�.Na szcz�cie stromy brzeg zas�ania� ich od s�o�ca tak, �e pracowali w cieniu.Ale tu� po wschodzie zacz�� wia� do�� ostry wiatr.Nie tylko niweczy� ich prac�, zasypuj�c szeroki otwór, ale unosi� tumany pustynnego py�u i powodowa� such� mg��, tak g�st�, �e Tomek z Patrykiem ledwie si� nawzajem widzieli.Po kilku godzinach pracy dokopali si� do wilgotnego piasku, który ch�odzi� ich d�onie i twarze.Niestety woda ujawni�a si� tylko w tej postaci.G��biej by�o jej pewnie wi�cej, ale trzeba by kopa� przez kilka dni.Zdj�li wi�c koszule i podkoszulki, wyj�li chustki do nosa i zakopali wszystko w mokrym piasku, przyciskaj�c du�ymi kamieniami.Wod� uzyskan� w ten sposób po kilku godzinach ugasili pragnienie, a nawet uzupe�nili gurt�.Postanowili, �e sp�dz� tu noc.Tomek zostawi� Patryka, by nadal gromadzi� cenny p�yn, sam za� wróci� po Nowickiego.Zasta� go pod ska�kami, �pi�cego.Wygl�da� bardzo �le.Gor�ce czo�o, opuchni�ta twarz, podkr��one, zaczerwienione oczy.Obudzony, nie straci� jednak warszawskigo animuszu.- Do stu przesolonych beczek �ledzi - wymy�li� dostosowane do sytuacji nowe powiedzonko.- Znale�li�cie wod�?- Owszem! Pó� godziny marszu st�d.- Wszystkie ko�ci mnie bol�, brachu - po�ali� si�.- Ale po ten wspania�y p�yn, pójd� z tob�.Lepiej mi chyba b�dzie smakowa� od jamajki.Próbowa� �artowa� i Tomek:- Nigdy nie s�ysza�em, Tadku, takiego �alu w twoim g�osie.- Bo jak cz�owiek g�odny i spragniony, to wyrzek�by si� ka�dej przyjemno�ci - powiedzia� marynarz.- Ale wieczorem na ten ch�ód, przyda�by si� �yk jamajki.Rozgrza�by grzeszne cielsko, poprawi� kr��enie, a ko�ci bola�yby mo�e mniej.Ci�ko wsta� z piasku, przeci�gn�� si�, sykn�� z bólu i poszed� za Tomkiem.- Oj, przyda�by si� deszcz - westchn��.- G�owa do góry! Wod� znale�li�my, nie za du�o, ale na razie starczy.Niektórzy mówi�, �e na pustyni wi�cej ludzi uton�o ni� umar�o z pragnienia.Tu jak pada, to krótko, ale to prawdziwe oberwanie chmury.Koryta i zag��bienia b�yskawicznie nape�niaj� si� wod�.Tworz� si� pot�ne rzeki i porywaj� kogo i co si� da.Tomek stara� si� mówi� ra�nym i pewnym g�osem, ale szczerze niepokoi� si� wygl�dem marynarza.�Fatalne jest to zaczerwienienie oczu� - my�la�.�Wida� w nich udr�k� i gor�czk�.Co b�dzie, je�li Nowicki zachoruje? Co b�dzie, je�li przestanie widzie�.?�.Doszli do zakr�tu, gdzie Patryk mozolnie zbiera� wod� do prawie ju� pe�nej gurty.Poda� j� Nowickiemu, który przechyli� g�ow� i wypi� litr p�ynu.- Tfu - powiedzia�.- Fatalna.Woda mia�a smak nadgni�ego mu�u z dodatkiem gorzkich zió�.Na dodatek pachnia�a ko�l� skór� i wielb��dzim potem, którym przenikni�ta by�a gurta.Mimo to marynarz doda� po chwili:- Ale jaka smaczna!!!Roze�miali si�.Noc sp�dzili, drzemi�c i czuwaj�c na przemian.Wczesnym rankiem Tomka i Nowickiego obudzi� krzyk Patryka:- Wujku! To.To.Miasto! Ja widz�! Miasto!!!Zerwali si� i podbiegli do niego.Rzeczywi�cie.W oddali rysowa�y si� mury, domy i meczety.Wydawa�o si�, �e dostrzegaj� nawet jaki� ruch [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki