[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Istniał bardzo prosty sposób zachowania status quo.Bleys oddał te strzały, dzięki którym znalazłeś się razem z samochodem w jeziorze.Zjawiłem się tam dokładnie wtedy, gdy to nastąpiło.On zniknął niemal natychmiast, uznając pewnie, że zakończył sprawę ostatecznie.Wyciągnąłem cię i stwierdziłem, że jest w tobie jeszcze dość życia, by próbować ratunku.Czułem się wtedy dość niepewnie, gdyż nie wiedziałem, czy leczenie przyniosło jakieś efekty i czy ockniesz się jako Corwin, czy Corey. Potem zresztą też mnie to męczyło.Kiedy zjawiła się pomoc, ruszyłem w piekielny rajd.Wspólnicy dopadli mnie jakiś czas później i umieścili tam, gdzie mnie znalazłeś.Znasz dalszy ciąg? - Nie wszystko. - Więc przerwij, kiedy zacznę mówić o tym, co już wiesz.Sam dowiedziałem się o wszystkim dużo później.Grupa Eryka przeniosła cię do prywatnej kliniki, gdzie mogli cię objąć ochroną.Żeby się zabezpieczyć, trzymali cię na proszkach nasennych. - Czemu Eryk miałby mnie chronić? Zwłaszcza że moja obecność mogła pokrzyżować jego plany? - Już siedmioro z nas wiedziało, że żyjesz.To zbyt wiele.Było za późno, by zrobić to, na co miałby ochotę.Wciąż usiłował sprawić, by zapomniano o słowach taty. Gdyby coś ci się przytrafiło, gdy byłeś już w jego władzy, straciłby szanse na objęcie tronu.Gdyby Benedykt o tym usłyszał albo Gerard.Nie, nic nie mógł zrobić.Potem, tak.Przedtem, nie.Jednak powszechna wiedza o twoim przetrwaniu przyspieszyła koronację i zmusiła, by cię unieruchomić aż do jej terminu. Przedwczesne posunięcie, ale chyba nie miał wyboru.Przypuszczam, że wiesz, co się zdarzyło potem, gdyż zdarzyło się właśnie tobie. - Dołączyłem do Bleysa w chwili, gdy ruszał do akcji.Niezbyt szczęśliwie. Wzruszył ramionami. - Mogło być inaczej.gdybyście zwyciężyli i gdybyś poradził sobie jakoś z Bleysem.Chociaż, szczerze mówiąc, nie miałeś szans.Wprawdzie od tego momentu niezbyt pojmuję ich motywacje, ale uważam, że atak Bleysa był tylko rodzajem pozoracji. - Po co? - Nie wiem.Ale pozycja Eryka była wtedy dokładnie taka, jaką zaplanowali.Atak nie był właściwie potrzebny.Potrząsnąłem głową.Za dużo i za szybko.Wiele faktów robiło wrażenie prawdziwych, gdyby pominąć uprzedzenia narratora. - Sam nie wiem.- zacząłem. - To oczywiste - stwierdził.- Ale wytłumaczę ci, jeśli zapytasz. - Kto był trzecim członkiem waszej grupy? - Ta sama osoba, która próbowała mnie zabić.Spróbujesz zgadnąć? - Powiedz. - Fiona.To wszystko było jej pomysłem. - Dlaczego nie powiedziałeś od razu? - Bo wtedy nie usiedziałbyś spokojnie i nie wysłuchał tego, co miałem do powiedzenia.Pobiegłbyś, by ją schwytać, odkrył, że zniknęła, obudził wszystkich, zaczął śledztwo i zmarnował mnóstwo cennego czasu.Nadal możesz to zrobić, ale przynajmniej słuchałeś uważnie przez czas wystarczający, by cię przekonać, że wiem, o czym mówię.Kiedy teraz oznajmię, że czas jest decydujący i że musisz mnie wysłuchać do końca jak najszybciej, jeśli Amber ma mieć jakąkolwiek szansę, może zechcesz słuchać, zamiast ścigać tę zwariowaną paniusię. Zdążyłem już zerwać się z krzesła. - Nie powinienem jej gonić? - spytałem. - Do diabła z nią.Masz poważniejsze problemy.Lepiej usiądź. Tak też zrobiłem.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]