07 (334)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zamilkli rozwa�aj�c, co powiedzia�, bo m�drze by� rzek�, prosto do serca, ale si� to Borynie ni Dominikowvej nie widzia�o czyst� prawd�, bo j� sobie w g�owie przek�adali i tak, i owak, a poj�� tego nie mogli.Ju�ci�, moc boska jest nieodgadniona a cuda czyni�ca, ale �eby kamienie i wszystko dusz� swoj� mia�o.nie mogli tego wymiarkowa�.I nie my�leli ju� nad tym d�u�ej, bo przyszli kowalowie z dzie�mi.- U ojca razem posiedzim i spo�em pójdziemy na pasterk� - t�umaczy� kowal.- Siadajcie, siadajcie.milej b�dzie w kupie, a to� wszystkie b�dziemy razem, Grzeli ino brak.Józka srogo spojrza�a na ojca, bo si� jej Antkowie przypomnieli, ale ba�a si� rzec tym.Obsiedli znowu �awy przed ogniem, tylko Pietrek osta� na podwórzu i r�ba� drzewo, aby nie brak�o opa�u na �wi�ta, a Witek nosi� nar�czami i uk�ada� drwa w sieni.- Ale, a to bym zapomnia�! Dogoni� mnie wójt i prosi�, by�cie, Dominikowa, zaraz szli do niej, ju� tam krzyczy i wydziera si�, �e pewnie tej nocy zlegnie.(.)Umilkli naraz, bo ostry, przenikliwy g�os sygnaturki przedziera� si� do izby.- Sygnuj� na pasterk�, trza si� nam zbiera�!Jako� w pacierz mo�e wyszli wszyscy, prócz Jagustynki, która osta�a domu pilnowa�, a g�ównie, by da� folg� uci�nionemu sercu.Noc by�a mro�na, roziskrzona gwiazdami, modrawa.Sygnaturka wci�� dzwoni�a i jako ten ptaszek �wiergota�a zwo�uj�cy do ko�cio�a.Naród te� ju� wychodzi� z cha�up, gdzieniegdzie otwieranymi drzwiami lun�� potok �wiat�a i zamigota� jak b�yskawica, gdzieniegdzie gas�y okna, czasem g�os jaki� si� podniós� w mrokach, kaszel, skrzyp �niegu pod nogami, to s�owo Bo�e, którym si� pozdrawiali, a coraz g�ciej majaczeli w tej szaromodrawej nocy, t�umami walili, �e ino tupot nóg rozlega� si� w suchym powietrzu.Kto by� �yw, do ko�cio�a ci�gn��, osta�y ino po cha�upach ca�kiem stare, chore albo kaleki.Ju� z daleka widnia�y rozgorza�e okna ko�cielne i g�ówne drzwi na rozcie� wywarte, a �wiat�em buchaj�ce, naród za� p�yn�� przez nie i p�yn�� jak woda, z wolna zape�niaj�c wn�trze, przystrojone w jod�y i �wierki, �e jakby g�sty bór wyrós� w ko�ciele, tuli� si� do bia�ych �cian, obrasta� o�tarze, z �aw si� wynosi� i prawie si�ga� czubami sklepie�, a chwia� si� i ko�ysa� pod naporem tej �ywej fali, i przys�ania� mg��, parami oddechów, zza których ledwie migota�y jarz�ce �wiat�a o�tarzów.A naród wci�� jeszcze nadchodzi� i p�yn�� bez ko�ca.Nadeszli hurm� ca�� a� z Polnych Rudek, a szli rami� w rami�, ostro i ci�ko, bo ch�opy by�y ogromne, rozros�e, w granatowe kapoty co do jednej, w podwójnych zapaskach i w czepcach pookr�canych w czerwone chusty.Nadci�gali z rzadka, kapanin�, po dwóch, po trzech i ci z Modlicy, cherlaki i mizerota sama; w �atanych siwych kapotach, z kijami, bo na piechty w�drowali; po karczmach sz�y o nich przekpiewy �e samymi piskorzami si� �ywi�, bo to na niskich rolach siedzieli, w�ród b�ot, a dymem torfowym od nich wia�o.I z Woli nadchodzi� naród, a wiedli si� ca�ymi familiami, jak te krze ja�owcowe, co zaw�dy zwart� kup� rosn�, niewyros�e, �redniaki same, a p�kate kiej wory, pr�dkie jednak, wyszczekane, sielne procesowniki, zabijaki niema�e, a szkodniki le�ne, w szare kapoty ze sznurami czarnymi przybrane i pasami czerwonymi okr�ceni.Nadci�gn�a i szlachta rzepecka, co to wedle gadki: worek ino a p�achta",kup�, milczkiem, spode �ba patrz�cy i z góry, a kobiety swoje, jakoby dwórki jakie wystrojone i wielce urodne, bia�e na g�bie, �wiergotliwe, wiedli w po�rodku i mocno uwa�ali.A zaraz po nich walili ludzie z Przy��ka, szli za� jak ten bór sosnowy wyro�ni�ci, �migli i mocni; a postrojeni a� oczy razi�o; kapoty mieli bia�e, kamizele czerwone wst�gi u koszul zielone i portki �o�topasiaste, a pchali si� �rodkiem nieust�pliwie, nie bacz�c na nikogo, przed sam o�tarz.Za nimi za�, prawie ju� na ostatku, jak jakie dziedzice, wychodzi�y ch�opy d�bickie, niewiela ich by�o, a ka�dy z osobna szed�, z parad�, a puszy� si�, wynosi� i po �awkach przed: wielkim o�tarzem zasiada�, i pierwsze�stwo bra� przed innymi, dufny w bogactwo swoje - a kobiety ich by�y z ksi��kami, w czepeczkach bia�ych, wi�zanych pod brod�, i w katanach z cienkiego sukna.a potem jeszcze szli z wsi dalszych, z przysió�ków ró�nych, z domów w lasach rozsypanych, z trackich bud, ze dworów, �e kto by tam zapami�ta� i wyliczy�!.A mi�dzy tym g�szczem zwartym, kolebi�cym si� i szumi�cym jak bór, g�sto si� bieli�y kapoty Lipczaków i czerwienia�y chusty kobiet.Ko�ció� by� zapchany do cna, a� do tego ostatniego miejsca w kruchcie, �e którzy byli ostatni, to ju� na mrozie pod drzwiami pacierz mówili.Ksi�dz wyszed� ze msz� pierwsz�, organy zagra�y, a naród si� zako�ysa�, pochyli� i na kolana pad� przed majestatem Pa�skim.I ju� cicho by�o, nikt nie �piewa�, a modli� si� ka�dy wpatrzony w ksi�dza i w t� �wieczk�, co p�on�a wysoko nad o�tarzem, organy hucza�y przyciszon� a tak tkliw� nut�, �e mróz szed� przez ko�ci, czasem ksi�dz si� odwróci�, rozk�ada� r�ce, powiada� w g�os �aci�skie �wi�te s�owo, to naród wyci�ga� ramiona, wzdycha� g��boko, pochyla� si� w skrusze pobo�nej, bi� si� w piersi i modli� �arliwie.Potem za�, gdy si� msza sko�czy�a, ksi�dz wlaz� na ambon� i prawi� d�ugo, naucza� o tym dniu �wi�tym, przestrzega� przed z�em, gromi�, r�kami wytrz�cha� i grzmia� tym s�owem pal�cym,- �e jaki taki westchn�� ci�ko, kto si� bi� w piersi, kto si� w sumieniu z win kaja�, kto si� zamedytowa�, któren znów co mi�tszy, a kobiety zw�aszcza, p�aka� - bo ksi�dz mówi� gor�co a tak m�drze, �e ka�demu to sz�o prosto do serca i do rozumu, ju�ci, �e tym ino, co s�uchali, bo wiela by�o takich, których �pik morzy� z gor�ca.A dopiero przed drug� msz�, kiej ju� naród skrusza� nieco modleniem si�, hukn�y znowu organy i ksi�dz za�piewa�a�:W ��obie le�y, któ� pobie�y.Naród si� zako�ysa�, powsta� z kl�czek, wraz te� pochwyci� nut� i pe�nymi piersiami, a z moc� rykn�� jednym g�osem:Kol�dowa� ma�emu !Zatrz�s�y si� drzewa i zadygota�y �wiat�a od tej serdecznej wichury g�osów.I ju�, tak si� zwarli duszami, wiar� i g�osami, �e jakby jeden g�os �piewa� i bi� pie�ni� ogromn�, ze wszystkich serc rwi�c�, a� pod te �wi�te nó�eczki Dzieci�tka.Gdy ju� i drug� msz� wys�uchali, organista j�� wycina� kol�dy na tak� skoczn� nut�, �e ustoi� by�o trudno, to si� kr�cili, przedeptywali, odwracali do chóru i weso�o pokrzykiwali kol�dy za organami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki