106 1 (4)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Za aktywnych emisariuszy Antychrysta, których działanie przybliża królestwa szatana, można uznać m.in.: wspomnianych wcześniej d’Arżanowa, Ducrota, czarownicę de la Ralde z Il regno doloroso, Agaj z De profundis, bohaterów Mocnego człowieka Przybyszewskiego, Daisy z Wampira Reymonta, Bazilissę Teofanu z W mrokach złotego pałacu, czyli Bazilissa Teofanu, barona de Mangro z Nietoty Micińskiego.Wysłannicy szatana „skreślają swe imię z księgi życia, zapisują je do księgi śmierci” (S.Przybyszewski : Synagoga szatana).Dla modernistów postać Antychrysta i atrybuty jego królestwa to wieloznaczne symbole niepokojącej i kuszącej rzeczywistości alternatywnej.Występuje w postaci destrukcjonistów, niszczących kulturę Logosu i Ethosu w imię Chaosu i amoralnej Mocy.Antychryst młodopolski to „Chrystus błota”.Jego królestwo wypełnia wieczne przetwarzanie materii, bezcelowe tworzenie i niszczenie istot.Orgia, sabat, zbrodnia to jedyne ślady satanistycznego Pseudo-Słowa.Otwierające drogę „w dół”, w bezład materii.W państwie szatana panuje tylko jedna zasada : przewartościowanie wszystkich wartości, które są uświęcone przez prawo.Mieszkańcy tego królestwa mogą przekroczyć każde tabu, ryzykują wchodząc w ciągłość nieobliczalnych przemian żywiołu chuci, gdzie „ja” ulega destrukcji, gdzie znika możliwość działania w imię wartości duchowych i według zasad moralnych.Modernistyczne królestwo Antychrysta to paradoksalny obszar nieograniczonej wolności i absolutnego przymusu.Szatan-Ojciec odstraszał brzydotą, absurdem, nicością.Szatan-Syn kusi niewyczerpalną energią materii, instynktów i anarchią wyobraźni.Antychryst jest mistrzem wyzwolenia, oferuje rozkosz poznania poza granicami pięciu zmysłów, kusi rozkoszą metafizycznej perwersji, polegającej na możliwości zabijania Chrystusa poprzez bluźnierstwo, np.Bazilissa Teofanu.W królestwie Antychrysta rządzi zasada „wyparcia dobra”, analogicznie do zasady „wyparcia zła” w tradycyjnej kulturze”.Antychryst to odkrycie przewrotnej wartości non-sensu, bluźnierczego kontrtekstu, chaosu, masochistycznego uroku zatracenia.To perwersja otwierająca amoralną perspektywę bycia-poza kulturą.Znaczenie postaci Lucyfera określano najczęściej w konfrontacji z postacią Chrystusa.Antychryst symbolizuje alternatywę destrukcyjną i nihilistyczną, Lucyfer – twórczą (jak Duch Święty).Symbolika Antychrysta przybliża negatywne, zarażone śmiercią „królestwo tego świata”, natomiast symbolika Lucyfera otwiera perspektywę nieskończonego dążenia, ożywionego tęsknotą ku Innemu.Postacie Pseudo-Słowa dążą do samozniszczenia, do pra-podstawy, do pierwotnej materii, które dla nich są autentyczną prawdą bycia.Postacie lucyferyczne, jeśli decydują się na samobójstwo, to z powodu braku odzewu ze strony Innego, z powodu zabójczej obojętności świata.Samounicestwienie jest efektem zwątpienia i poczucia niemocy, a nie jak u Antychrysta, opaczną zasadą bycia.Paradoks osobowości lucyferycznej polega na łączeniu egotyzmu z potrzebą transcendencji.Lucyfer ustanawia siebie jako przeciw-boskie Centrum i dąży do spotkania Innego, by siebie dopełnić.W królestwie Antychrysta ego zostaje zniesione, u Lucyfera przeciwnie, może powiedzieć : „Najwyższą jest rozkoszą : moc, rozblask świadomości” (L.Szczepański : Hymn).Lucyfer, „wspaniała inteligencja”, jest przenikliwym krytykiem absurdu istnienia, który dla niego wynika z konfliktu między „tym światem”, czyli domeną Pseudo-Słowa, a sferą kultury, w której pojawiają się etyczne projekty ładu.Lucyfer T.Micińskiego (W mroku gwiazd, Niedokonany) i J.Kasprowicza (Chrystus, Na Wzgórzu Śmierci) demaskuje absurd natury i kultury.Antychryst oferuje swoistą pełnię, Anty-Absolut, który determinuje człowieka.Lucyfer opiera się tylko na sobie, ale odkrywa, że jest cząstkowy, niepełny, tęskni za dopełnieniem.Stąd poszukiwanie swojego boskiego brata Chrystusa (T.Miciński : Niedokonany), pierwotnej jedności z Bogiem (L.Staff : Anima Lucifera), trwałego i pozytywnego kontaktu z ludźmi (A.Niemojewski : Rokita).Wieczne przekraczanie siebie, dążenie zbliża mit Lucyfera do mitu Fausta, polega to na negacji stagnacji i negacji zła – ze złem powinno się oswajać, poznać je.Młodopolscy lucyferyści wskazywali, że doświadczenie zła jest wyzwaniem, wzbogaca osobowość, ukazuje względność wszelkich wartości i symboli.W ten sposób młodopolski satanizm brał odwet za jednostronność etyki.Lucyfer uosabiał nowy nieteologiczny mit postępu.On nie posiada swego królestwa, jest bezsubstancjalny, jest ruchem i dążeniem.Bohaterzy lucyferyczni nie zrywają z tradycją, ale prowadzą z nią polemiczny dialog, pragną odnaleźć nowy sens bycia i nowe znaczenie chrześcijaństwa !Antychryst otwierał perspektywę ku pierwotnemu, Lucyfer to samodynamizująca się twórczość.Lucyfer to ustanowienie nowego sensu, dyskusja z tradycją, poszerzenie horyzontów człowieka o nowe projekty odrodzenia.To czyn łamiący normy, ale utwierdzający jednostkę-jaźń w roli autonomicznego twórcy tworzącego nowe wzory kultury.Autor: Fteopumpt [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki