Andrzej Sapkowski Ostatnie zyczenie (8)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Aha, rozumiem.Pewnie idzie ci o to, czy mam czterdziestu pacho�ków dorównuj�cych mi urod�.Nie mam.No to jak, zaraza, korzystasz z zaproszenia danego ze szczerego serca? Je�li nie, to brama jest tam, dok�adnie za twoim ty�kiem!Geralt sk�oni� si� sztywno.- Zaproszenie przyjmuj� - rzek� formalnie.- Prawu go�ciny nie uchybi�.- Dom mój twoim domem - odrzek� stwór, równie� formalnie, cho� niedbale.- T�dy, go�ciu.A konia daj tu, ku studni.Pa�acyk równie� od wewn�trz prosi� si� o gruntowny remont, by�o tu jednakowo� w miar� czysto i porz�dnie, Meble wysz�y zapewne spod r�ki dobrych rzemie�lników, nawet je�eli sta�o si� to bardzo dawno temu.W powietrzu wisia� ostry zapach kurzu.By�o ciemno.�wiat�o! - warkn�� potwór, a �uczywo zatkni�te wZIARNO PRAWDY 51�elazny uchwyt natychmiast buchn�o p�omieniem i kopciem.- Nie�le - rzek� wied�min.Potwór zarechota�.- Tylko tyle? Zaiste, widz�, �e byle czym ci� nie zadziwi�.Mówi�em ci, ten dom wykonuje moje rozkazy.T�dy, prosz�.Uwa�aj, schody s� strome.�wiat�o!Na schodach potwór odwróci� si�.- A có� to dynda ci na szyi, go�ciu! Co to takiego?- Zobacz.Stwór uj�� medalion w �ap�, podniós� do oczu, napinaj�c lekko �a�cuszek na szyi Geralta.- Nie�adny wyraz twarzy ma to zwierz�.Co to takiego?- Znak cechowy.- Aha, zapewne trudnisz si� wyrobem kaga�ców.T�dy, prosz�.�wiat�o!�rodek du�ej komnaty, ca�kowicie pozbawionej okien, zajmowa� ogromny, d�bowy stó�, zupe�nie pusty, je�eli nie liczy� wielkiego lichtarza z pozielenia�ego mosi�dzu pokrytego festonami zastyg�ego wosku.Na kolejn� komend� potwora �wiece zapali�y si�, zamigota�y, rozja�niaj�c nieco wn�trze.Jedna ze �cian komnaty obwieszona by�a broni� - wisia�y tu kompozycje z okr�g�ych tarcz, skrzy�owanych partyzan, rohatyn i gizarm, ci�kich koncerzy i toporów.Po�ow� przyleg�ej �ciany zajmowa�o palenisko olbrzymiego komina, nad którym widnia�y rz�dy �uszcz�cych si� i oblaz�ych portretów.�ciana na wprost wej�cia zape�niona by�a trofeami �owieckimi - �opaty �osi i rosochate rogi jeleni rzuca�y d�ugie cienie na wyszczerzone �by dzików, nied�wiedzi i rysi, na zmierzwione i postrz�pione skrzyd�a wypchanych or�ów i jastrz�bi.Centralne, honorowe miejsce zajmowa� pobr�zowia�y, zniszczony, roni�cy paku�y �eb skalnego smoka.Geralt podszed� bli�ej.- Upolowa� go mój dziadunio - powiedzia� potwór, ciskaj�c w czelu�� paleniska ogromn� k�od�.- To by� chyba ostatni w okolicy, który da� si� upolowa�.Siadaj, go�ciu.G�odny jeste�, jak mniemam?- Nie zaprzecz�, gospodarzu.Potwór usiad� przy stole, opu�ci� g�ow�, splót� na brzu-52Andrzej Sapkowskichu kosmate �apy, przez chwil� co� mamrota�, kr�c�c m�ynka olbrzymimi kciukami, po czym rykn�� z cicha, wal�c �ap� o stó�.Pó�miski i talerze brz�kn�y cynowo i srebrnie, puchary zadzwoni�y kryszta�owo.Zapachnia�o pieczystym, czosnkiem, majerankiem, ga�k� muszkato�ow�.Geralt nie okaza� zdziwienia.- Tak - zatar� �apy potwór.- To lepsze od s�u�by, nie? Cz�stuj si�, go�ciu.Tu jest pularda, tu szynka z dzika, tu pasztet z.Nie wiem z czego.Z czego�.Tutaj mamy jarz�bki.Nie, zaraza, to kuropatwy.Pomyli�em zakl�cia.Jedz, jedz.To porz�dne, prawdziwe jedzenie, nie obawiaj si�.- Nie obawiam si�.- Geralt rozerwa� pulard� na dwie cz�ci.- Zapomnia�em - parskn�� potwór - �e� nie z tych strachliwych.Zwa� ci�, na ten przyk�ad, jak?- Geralt.A ciebie, gospodarzu?- Nivellen.Ale w okolicy mówi� na mnie Wyrod albo K�ykacz.I strasz� mn� dzieci.- Potwór wla� sobie do gard�a zawarto�� ogromnego pucharu, po czym zatopi� paluchy w pasztecie, wyrywaj�c z misy oko�o po�owy za jednym zamachem.- Strasz� dzieci - powtórzy� Geralt z pe�nymi ustami.- Pewnie bezpodstawnie?- Najzupe�niej.Twoje zdrowie, Geralt!- I twoje, Nivellen.- Jak to wino? Zauwa�y�e�, �e to z winogron, a nie z jab�ek? Ale je�li ci nie smakuje, wyczaruj� inne.- Dzi�kuj�, to jest niez�e.Zdolno�ci magiczne masz wrodzone?- Nie.Mam je od czasu, kiedy mi to wyros�o.Morda, znaczy.Sam nie wiem, sk�d to si� wzi�o, ale dom spe�nia, czego sobie za�ycz�.Nic wielkiego, umiem wyczarowa� �arcie, picie, odzienie, czyst� po�ciel, gor�c� wod�, myd�o.Byle baba to potrafi i bez czarów.Otwieram i zamykam okna i drzwi.Zapalam ogie�.Nic wielkiego.- Zawsze co�.A t�.jak mówisz, mord�, masz od dawna?- Od dwunastu lat.ZIARNO PRAWDY53- Jak to si� sta�o?- A co ci� to obchodzi? Nalej sobie jeszcze.- Z ch�ci�.Nic mnie to nie obchodzi, pytam przez ciekawo��.- Powód zrozumia�y i do przyj�cia - za�mia� si� gromko potwór.- Ale ja go nie przyjm�.Nic ci do tego, i ju�.�eby jednak cho� cz�ciowo zaspokoi� twoj� ciekawo��, poka�� ci, jak wygl�da�em przedtem.Popatrz no tam, na portrety.Pierwszy, licz�c od kominka, to mój tatunio.Drugi, jedna zaraza wie kto.A trzeci, to ja.Widzisz?Spod kurzu i paj�czyn, z portretu spogl�da� wodnistym spojrzeniem nijaki grubasek o nalanej, smutnej i pryszczatej twarzy.Geralt, któremu nieobce by�y sk�onno�ci do schlebiania klientom, rozpowszechnione w�ród portrecistów, ze smutkiem pokiwa� g�ow�.- Widzisz? - powtórzy� Nivellen, szczerz�c k�y.- Widz�.- Kto ty jeste�?- Nie rozumiem.- Nie rozumiesz? - potwór uniós� g�ow�, �lepia zal�ni�y mu jak u kota.- Mój portret, go�ciu, wisi poza zasi�giem �wiat�a �wiec.Ja go widz�, ale ja nie jestem cz�owiekiem.Przynajmniej nie w tej chwili.Cz�owiek, �eby obejrze� portret, wsta�by, podszed�by bli�ej, zapewne musia�by tak�e wzi�� wiecznik.Ty tego nie zrobi�e�.Wniosek jest prosty.Ale ja pytam bez ogródek: jeste� cz�owiekiem?Geralt nie spu�ci� wzroku.- Je�li tak stawiasz spraw� - odpowiedzia� po chwili milczenia - to niezupe�nie.- Aha.Nie b�dzie chyba nietaktem, je�eli spytam, kim w takim razie jeste�?- Wied�minem.- Aha - powtórzy� Nivellen po chwili.- Je�eli dobrze pami�tam, wied�mini w ciekawy sposób zarabiaj� na �ycie.Zabijaj� za op�at� ró�ne potwory.- Dobrze pami�tasz.Znowu zapad�a cisza.P�omyki �wiec t�tni�y, bi�y w gór� cienkimi w�sami ognia, l�ni�y w r�ni�tym krysztale pucharów, w kaskadach wosku �ciekaj�cego po lichtarzu.54Andrzej SapkowskiNivellen siedzia� nieruchomo, poruszaj�c lekko olbrzymimi uszami.- Za�ó�my - powiedzia� wreszcie - �e zd��ysz wyci�gn�� miecz, nim do ciebie doskocz�.Za�ó�my, �e zd��ysz mnie nawet ci��.Przy mojej wadze mnie to nie zatrzyma, zwal� ci� z nóg samym impetem.A potem, to ju� zdecyduj� z�by.Jak my�lisz, wied�minie, kto z nas dwu ma wi�ksze szans�, je�eli dojdzie do przegryzania gardzieli?Geralt, przytrzymuj�c kciukiem cynowy ko�paczek karafy, nala� sobie wina, wypi� �yk, odchyli� si� na oparcie krzes�a.Patrzy� na potwora u�miechaj�c si�, a by� to u�miech wyj�tkowo paskudny.- Taaak - rzek� przeci�gle Nivellen, d�ubi�c pazurem w k�ciku paszczy.- Trzeba przyzna�, �e umiesz odpowiedzie� na pytanie, nie u�ywaj�c wielu s�ów.Ciekawe, jak sobie poradzisz z nast�pnym, które ci zadam.Kto d za mnie zap�aci�?- Nikt.Jestem tu przypadkiem.- Nie ��esz aby?- Nie mam we zwyczaju �ga�.- A co masz we zwyczaju? Opowiadano mi o wied�minach.Zapami�ta�em, �e wied�mini porywaj� male�kie dzieci, które potem karmi� magicznymi zio�ami.Te, które to prze�yj�, same zostaj� wied�minami, czarownikami o nieludzkich zdolno�ciach.Szkoli si� je w zabijaniu, wykorzenia wszelkie ludzkie uczucia i odruchy.Czyni si� z nich potwory, które maj� zabija� inne potwory.S�ysza�em, jak mówiono, �e najwy�szy czas, by kto� zacz�� polowa� na wied�minów.Bo potworów jest coraz mniej, a wied�minów coraz wi�cej.Zjedz kuropatw�, zanim zupe�nie ostygnie.Nivellen wzi�� z pó�miska kuropatw�, ca�� w�o�y� do paszczy i schrupa� jak sucharek, trzeszcz�c mia�d�onymi w z�bach kostkami.- Dlaczego nic nie mówisz? - spyta� niewyra�nie, prze�ykaj�c.- Co z tego, co o was mówi�, jest prawd�?- Prawie nic.- A co jest k�amstwem?- To, �e potworów jest coraz mniej.ZIARNO PRAWDY55- Fakt.Jest ich niema�o - wyszczerzy� k�y Nivellen.-Jeden w�a�nie siedzi przed tob� i zastanawia si�, czy dobrze zrobi� zapraszaj�c ci� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki