[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. - Chcesz powiedzieć, że jestem czymś w rodzaju wampira? - W sensie technicznym można chyba tak to określić. - Nie jestem pewien, czy mi się to podoba.zwłaszcza że to bardzo specjalistyczny wampir. - Owszem, to rozwiązanie ma pewne wady.Ale po kolei.Najpierw trzeba cię ustabilizować, a potem możemy szukać innych sposobów. - Zgoda.Masz przed sobą zasłuchaną publiczność.Zagrzmiało, jakby toczyły się kamienie.Potem coś szczęknęło cicho.Luke obejrzał się. - To chyba nie tylko wiatr - zauważył. - Weź jeszcze łyk - poleciłem, stawiając kubek i szukając po kieszeniach chusteczki.- To musi ci wystarczyć. Wypił, zanim skończyłem z opatrunkiem.Pomógł mi wiązać chustkę. - Wynośmy się stąd - zaproponowałem.- Zaczyna się robić nieprzyjemnie. - Nie mam nic przeciw temu - zapewnił.Jakaś postać pojawiła się w drzwiach.Była oświetlona od tyłu i cień okrywał jej twarz. - Nigdzie nie pójdziesz, upiorze Wzorca - rozległ się niemal znajomy głos. Myślą ustawiłem spikard na jakieś sto pięćdziesiąt watów światła. To był Borel, pokazujący zęby w mało przyjaznym uśmiechu. - Za chwilę zmienisz się w bardzo wielką świecę, upiorze - zwrócił się do Luke'a. - Mylisz się, Borelu - oznajmiłem, wznosząc spikard.Nagle między nas wpłynął Znak Logrusu. - Borel? Mistrz szermierki? - upewnił się Luke. - Ten sam - potwierdziłem. - Niech to szlag! - mruknął Luke.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]