[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem Jurt przewrócił się na brzuch, wyciągnął rękę, uniósł się, upadł, wyciągnął znowu. Jego dłoń opadła na rękojeść Werewindle'a.Musiał wyczuć mój wzrok, kiedy zaciskał palce, bo zerknął na mnie i uśmiechnął się.Luke wymruczał jakieś przekleństwo.Rzuciłem w Jurta czarem zamrażania, ale wyatutował się, zanim uderzył w niego zimny front. Kobieta krzyknęła ponownie.Zanim jeszcze się odwróciłem, poznałem jej głos - to była Coral. Jurt pojawił się znowu, zderzył się z nią od tyłu, odnalazł jej krtań ostrzem tej jasnej, dymiącej klingi. - Nie ruszać się.- wysapał.- Bo wytnę jej.- dodatkowy uśmiech. Nerwowo szukałem jakiegoś szybkiego zaklęcia, które wykończy go, nie narażając Coral. - Nawet nie próbuj, Merle - zagroził.- Wyczuję.że się zbliża.Zostaw mnie.w spokoju.na pół minuty.a pożyjesz.trochę dłużej.Nie wiem.skąd znasz te sztuczki.ale nie uratują cię. Dyszał ciężko i spływał potem.Krew wciąż ciekła mu z ust. - Puść moją żonę - rozkazał Luke.Wstał.- Inaczej nigdzie już nie zdołasz się ukryć przede mną. - Nie chcę, żebyś był mi wrogiem, synu Branda - odpowiedział Jurt. - Więc rób, co mówię, mały.Załatwiałem już lepszych od ciebie. I nagle Jurt wrzasnął, jakby jego dusza stanęła w ogniu, a Werewindle odsunął się od gardła Coral.Jurt odskoczył i zaczął się rzucać jak marionetka o unieruchomionych stawach, którą ktoś nadal szarpie za sznurki.Coral odwróciła się do niego, a plecami do Luke'a i do mnie.Uniosła dłoń do twarzy.Po chwili Jurt upadł i zwinął się do pozycji embrionalnej.Zdawało mi się, że pada na niego czerwony blask.Dygotał cały i słyszałem, jak szczęka zębami. I wtedy zniknął, ciągnąc za sobą tęcze.Zostawił krew i ślinę, a zabrał Werewindle'a.Cisnąłem pożegnalny pocisk, ale wiedziałem, że nie trafił.Na drugim końcu widma czułem obecność Julii i mimo wszystko ucieszyłem się, że jej nie zabiłem.Ale Jurt.Zrozumiałem, jak bardzo jest teraz groźny.Pierwszy raz na polu walki nie pozostawił fragmentu swej osoby, a nawet coś ze sobą zabrał.Coś śmiercionośnego.Uczył się, a to źle mi wróżyło. Obejrzałem się i zanim Coral zsunęła na oko przepaskę, dostrzegłem czerwony błysk.Pojąłem, co się stało z Klejnotem Wszechmocy, choć oczywiście nie wiedziałem, dlaczego. - Żona? - spytałem. - Tak jakby.Tak - przyznała. - Tak się złożyło - wtrącił Luke.- Czy wy się znacie?Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]