SERCEMRO.TXT

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem przyszli, a by�o ich tuzin, sze�ciu m�czyzn,sze�� kobiet, i naznaczyli mnie.Mieli glin�, mieli no�e,mieli soki.Sta�em w bezruchu, a oni malowali.Wzd�u�linii, co nigdy nie by�y proste, poci�gn�li kamiennymiklingami, a� rozchyli�a mi si� skóra i wybroczy�a na ni�jasna krew.Gdzie indziej k�uli j� na wylot i przewlekalitalizmany, amulety turpistyczne: ko�ci horusowe i ludzkie,nie do odró�nienia.W�osy, natarte t�ustymi sokami,zapleciono mi i zwi�zano w kszta�t, którego mog�em si�tylko domy�la�.Do pleców, pod �opatkami, przymocowanojakie� lekkie acz twarde konstrukcje, najprawdopodobniej zdrewna, nawet ich nie zd��y�em zobaczy� przed zawieszeniemna fa�dach skóry.Czu�em strumyki krwi pe�zn�ce powoli odnich wzd�u� kr�gos�upa, ku ko�ci ogonowej i szczeliniemi�dzy po�ladkami, gdzie na czterech cierniowych kolcachwdzierzgni�to w me cia�o martwy, bezw�adny ogon z krótkoprzyci�tej w�oliany.Na wysoko�ci czwartych �eberzawi�zali na mej dermie sup�y wykonanych z suszonegozielska atrap trzeciej pary ko�czyn.Spojrza�em: piersipokrywa� mi malunek z�o�ony z kilku warstw wielokolorowychfalistych linii, biegn�cych ku plecom i w dó�, na uda.Kolana pokryto brunatnym barwnikiem, na palce stópnawleczono pier�cienie, �ydki obwi�zano bia�ym niby�ykiem,które natychmiast zacisn�o si� w twardy pancerz, cz�onekprzed�u�ono domocowuj�c czarn� ko��, w p�pek wci�ni�tochropowaty kamie�.Nie czu�em bólu, w krwiobrocznenaci�cia wcierali mi jakie� inne soki; strun� zmys�ównaci�gn�o mi na ponad kilometr, tyle dzieli�o mnie odw�asnego cia�a, soki odwróci�y lunet� uk�adu nerwowego -tak daleko, taki ma�y, tak nieznacz�cy: mogli mnie z�o�y�do grobu i nie wiem, czy bym nawet wzruszy� ramionami.Odwzruszenia ramion �opatkowe konstrukcje klekota�y lekko.Gdy wetkn�li mi w d�o� w�óczni�, unios�em j� w gór� izagrzechota�y amulety.Odst�pili.Spojrza�em im w oczy.U�miechn�li si�.Poprowadzi� m�czyzna z odr�ban� trzeci� r�k�.Skr�caj�c na le�nych �cie�kach, mrucza� co� do siebie, wko�cu rozpozna�em melodi� z lekka niecenzuralnej piosenkipopularnej w Rzeszy kilkana�cie lat temu.Uderzy�o mnie tojako tak nieprawdopodobny surrealizm, �e z tego zdumieniaa� obejrza�em si� za siebie i wówczas zobaczy�em d�ugi,nierówny szereg horusów gin�cy gdzie� za siódmym tiulemciemno�ci, a ka�dy z maszeruj�cych w nim rytmicznieotwiera� i zamyka� usta, uk�adaj�c niemo wargi dofrancuskich s�ów szlagieru.W tym momencie, w pó� kroku,zanim jeszcze ma stopa zanurzy�a si� w gor�cym b�ocie -dotar�o do mnie prawdziwe znaczenie rozgrywaj�cych si�wydarze�.Poj��em: to ceremonia, rytua�, a ja jestembo�kiem, z�otym idolem, nie mam imienia, nie jestem osob�,wype�niam funkcj�.Tak samo przeznaczone jest mi tomiejsce w szeregu.Powody, je�li s�, podobnie przynale��do mitu; wybory, je�li �wiadome, identycznie wykraczaj�poza wszelk� racjonalno��; nie ma zbawienia.S�owa nic nieznacz�: tej piosenki, tamtych odpowiedzi - wolnoszcz, lala lala.Jak to dobrze, �em ju� po drugiej stronie�mierci.Rozpozna�em otoczenie, rozpozna�em metanowe powietrze.Bagno �apa�o mnie za nogi.Horusy odp�dza�y b�otnedrapie�niki uderzaj�c w ciemn� zawiesin� kijami iw�óczniami.Potem wyszli�my pod wzgórze.By�o ich tu zsetk�.Teufel hrabia Leszczy�ski kl�cza� pod werand� iwrzeszcza� w korony dendrofungusów.Obie r�ce mia� po�okcie czarne od krwi.Krzywe, chore z�by szczerzy� nastoj�cych ni�ej w ciszy i bezruchu horusów.Ko�o zamkn�osi� i wypchn�li mnie do przodu.Ujrza� mnie i za�mia� si�.Potrz�sn��em w�óczni�.Horusy westchn�y i w Piekle naglezaleg�a cisza.- Nie mo�esz - rzek� i z niejakim trudem podniós� si�na nogi.- Nie potrafisz.Nie masz si�y.Nie wiesz.Odejd�! Won! Won mi st�d!Powtórnie potrz�sn��em w�óczni�.Horusy westchn�y.- Da�em im siebie - warkn�� i potoczy� po rz�dachmilcz�cej widowni wzrokiem, w którym po równo miesza�y si�w�ciek�o�� i roz�alenie.- Da�em im przysz�o�� i my�li oprzysz�o�ci, gwiazdy i Ziemi�, wszystko im da�em.Nie masprawiedliwo�ci.Jaki masz cel, Szwabie? Nie masz �adnego.Obejrzyj si�.Za twoimi plecami - tam nie ma niczego,niczego.Nie ma po��dania, nie ma gniewu, nie ma nawetpragnienia uznania, niewolniku strachu.Po raz trzeci w�ócznia.- To z powodu ekstremalizmów �rodowiska - szepn��,odwróciwszy wzrok.- Mechanizm kradzie�y przystosowa�.Zjadaj� i przyswajaj� Lebenspirale po�artego; jest tu ca�ataka odmiana fauny, rodzina z�odziei formy.S� tak�emechanizmy blokady.Spryt replikatorów.Pod�wiadomyakcelerator ewolucyjny: bo jednak idzie to rekombinacjamiw du�ym stopniu losowymi.Lecz mimo wszystko niektóreorganizmy potrafi� tym procesem do pewnego poziomusterowa�.I to te� mo�na ukra��, te� jest kodowane.A jaje hoduj�.B�d� lud�mi; b�d� wi�cej ni� lud�mi, niepozbawi� ich przecie� tej zdolno�ci.Zniszcz� was.Niezdegeneruj� si�.To kwestia diety.- Wyszczerzy�szczerbate uz�bienie.- A pij� inteligencj� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

download / ebook / pobieranie / pdf / do ÂściÂągnięcia

Odnośniki